Dag 5 - 20 september 2019

20 september 2019

Dag 5

Grand Canyon - Bryce Canyon

Deze ochtend weer vroeg uit de veren, vandaag is de dag dat we 460 km gaan afleggen naar Bryce Canyon. 

We begonnen de dag met het bellen naar onze moeders en schoonzus Linda, om te vertellen dat we verloofd zijn. Iedereen is heel blij voor ons, wijzelf natuurlijk ook.

Daarna bagels gesmeerd als ontbijt, nog even de laatste spullen opruimen, afmelden bij de receptie van de camping, camper afkoppelen en we zijn klaar om de weg op te gaan.

Als eerste reden we door het Grand Canyon national forrest, waar we op sommige stukken uiteraard weer prachtig uitzicht hadden over de Grand Canyon. Blijft prachtig om te zien. Daarna reden we door het Kaibab National Forrest en kwamen we uit in het Indianen reservaat (Native American) van de Navajo stam. Wauw wat een prachtige vergezichten, alsof we door een enorme filmset heen reden, zo mooi. 

Langs de kant van de weg stonden af en toe houten kraampjes waar de Native American spulletjes te koop hadden, bijv. Sieraden en kleden. 

In het reservaat hebben we nog even getankt, plaspauze ingelast en thee en koffie gehaald. 

Ondertussen reden we door Page Arizona, langs de North Rim van de Grand Canyon. (Een andere kant dan waar wij gisteren waren)

Ook reden we langs de HorseShoe bend. We waren net te laat om te remmen, zonder alle spullen van de camper in ons nek te krijgen, maar genoeg andere mooie uitzichten onderweg. 

Gemiddeld mag je 65 mph rijden op de snelweg, ook met een camper, wat neerkomt op 105 kmh.

Fietsers mogen trouwens op de vluchtstrook van de snelweg fietsen. Overal kom je borden tegen op de weg met de tekst: Buckle up, it’s the law.

We verlieten de staat Arizona en reden we Utah binnen. 

Wat een verschil, Utah is meer heuvelachtig en staat bekend om z’n rode rotsen, wat overal te zien is. Gaaf. Bijna iedereen uur dat we in de camper zitten, zien we een nieuw landschap, het verveelt zeker niet, we vielen van de ene wauw in de andere wauw. Bijna onrealistisch dat wij hier reden met ons huisje op wielen. 

Net na lunchtijd kwamen we eindelijk weer een beetje in de bewoonde wereld en hebben we geluncht bij een Subway. 

Daarna onze reis verder voortgezet naar Bryce. Vlak voor de afslag naar Bryce was de weg afgesloten, er stond overal State Patrol Police en we moesten doorrijden. De TomTom gaf een andere route aan, maar dan klopte niet. We moesten weer terug naar de afgesloten weg. Honderd meter verder was een parkeerplaats waar enorm veel campers en auto’s geparkeerd stonden. We hebben besloten om daar ook te gaan staan en te wachten tot de weg weer open ging. Dat ging ongeveer 3 uur duren... pfff.

Je kon omrijden, maar die rit zou 160 kilometer zijn. Wij wachten dan wel even. 

Ondertussen stopte er ook een trailer met 2 Arabische Volbloeden erin. De eigenaren lieten de paarden naast de trailer grazen. De paarden kwamen uit Oregon en waren al 2 dagen onderweg met de trailer voor een grote endurence wedstrijd in Bryce. Zij waren ook gestrand vlak voor Bryce. Ondertussen kwam er een ander Nederlands stel aangelopen, ze kwamen ook even naar de paarden kijken. We raakte aan de praat en het bleek dat hun ook paarden hadden, Quarters horses wel te verstaan. 

Afentoe kwam er een State Patrol wagen langs om ons een update te geven van de resterende tijd. 

Het bleek dat er een bus onderweg naar Bryce een ongeluk heeft gehad, de bus zat vol met Chinese toeristen. Tenminste 4 doden en alle inzittende zwaar gewond. Wat heftig.

Na 3 uur wachten ging eindelijk de weg weer open. Nu was het nog 20 minuten voordat we op onze nieuwe camping aan zouden komen.

Onderweg kwamen we de truck tegen met het wrak van het ongeluk op z’n oplegger, dat is even schrikken, er was bijna niets meer over van de bus. 

In het donker (en veel later dan gepland) kwamen we bij onze camping (aan. Snel even aanmelden en toen konden we doorrijden naar onze plek. We kregen de melding dat het vannacht -3 graden gaat worden, dus we mogen de waterslang vannacht niet aan de camper bevestigen. 

Het is alweer donker, dus morgen ochtend zal het weer een verrassing zijn waar we terecht zijn gekomen. 

Nog snel even het pasta kliekje van eergisteren opeten en daarna James snel naar bed. 

Morgen gaan we Bryce Canyon in het echt zien.