Herten, klimmen en klauteren.

Vandaag verlaten we Telegraphe cove en gaan we naar Nanaimo om de dag erna de ferrie vanuit hier weer terug te gaan naar Vancouver.                                                                                                                                             We We verlaten ons huisje om 10.30 uur om weer te beginnen aan de lange bosrit tussen Telegraphe cove en Cambell River. Direct buiten de grenzen van het gehugtje zie we 2 herten vlak langs de weg staan te snoepen van het gras. Ze kijken niet op of om als we stoppen om ze vast te leggen voor onze herinneringen. Na even rijden we weer door en stoppen verder op waar een groot houtbedrijf is, waar je heel veel boomstammen in het water ziet liggen. We vervolgen onze weg weer tot aan Courtenay waar we even in een grote supermark zijn geweest. Ze zijn zo groot dat je er bijna in verdwaald.

Via de kustweg 19a zakken we af naar het zuiden. Dit is een mooie weg met uitzicht op de zeestraat of Georgia en aan de andere kant de afwisseling met de typische Canadese houten huizen. Op aanraden van iemand die we in Tofino spraken kijken we uit voor de bordjes met Horne Lake Caves. Gevonden, maar om er te komen is nog een hele weg. Op een gegeven moment houd de normale weg op en volg je een verhard zandpad door het bos langs het meer. De grotten liggen bij de andere punt van het meer. En meestal zijn het hier geen kleine meertjes. Daar aangekomen kunnen we nog net met de laatste familietour mee. Eerst wordt iedereen voorzien van een helm met lampje. Twee bezoekers die op slippers waren wordt vriendelijk vertelt dat ze op deze manier niet mee kunnen. Achteraf begrijpen we dit ook goed. Eerst was het een redelijk klimmend pad door het bos, totdat we bij de ingang van de grot kwamen. Dit was een klein stalen luikje waar je net doorheen kon met daarachter meteen een stalen ladder naar beneden. In de grot was geen elektrisch licht zoals we meestal gewend zijn in europa, alleen ons lichtje op de helm. Ook geen paden maar klimmen en klauteren over stenen en rotsen met alleen ons helmlichtje. Op een punt word ook gevraagd om alle lampjes uit te doen. Je kon echt werkelijk nog geen vinger voor je ogen zien. Na 1 ½ uur staan we weer bij het startpunt. We vervolgen de weg via coastroad 19a naar Nanaimo en tot onze verassing zien we op deze weg 2x een hert rustig van gras eten terwijl auto’s regelmatig langskomen en er ook redelijk dichtbij gewoon huizen staan.

Om 20.00 uur komen we aan bij travellodge in Nanaimo. Na inchecken nog even de inwendige mens versterken. En joepi we hebben weer internet en kunnen ons verslag weer op de weblog plaatsen.

Woensdag 28 juli groetjes Fam. Van Kuringen

P.S we voegen soms nog foto's toe aan vorige verslagen.

Schrijver Irma van Kuringen