Een spetterende dag!!!

Rond half acht worden we wakker en het zonnetje schijnt al over het meer. Tijd om op te staan en het ontbijt aan de picknicktafel bij de camper te nuttigen met uitzicht over het meer. Iets later als gepland gaan we richting het kantoor om vandaag onze eerste rafting tour te gaan boeken als dit kan. We hebben geluk om 14.30 uur vertrekt er nog een groep waar we bij passen en mee kunnen. Dus we besluiten dat er nog precies genoeg tijd over is om een hikingtrail in het Wells Gray park te doen. En wel het Moul falls trail van 1 ½ uur.

Dus vertrekken we weer vol goeie moed naar Wells gray park. Op het eerste gezicht lijkt de poort naar de trail gesloten te zijn, gelukkig is dit niet zo. Bij de poort hangt ook nog een bordje bear in area. Veel angst levert dat ons niet op, immers overal staan bordjes met dat er beren zijn en dat je daarvoor moet oppassen. Wij zijn er echter buiten de bearwatching tour alleen één tijdens het paardrijden tegengekomen. De trail begint met een makkelijk en redelijk saai met los gesteente gemaakt autoweggetje. Daarna word het echter een echt kronkelend bospad met hier en daar stenen er op. Wanneer we redelijk dicht bij de waterval komen word het pad nog een beetje natuurlijker, steiler en lastiger begaanbaar. Wel ook steeds mooier. En dan staan we aan de top van de waterval die met een redelijk beschaafd kletterend geluid naar beneden gaat. Toch is het erg indrukwekkend. Zeker hoe deze beauty gelegen is. Geleidelijk dalen wij af naar de waterval, tussendoor bewonderd kijkend naar de waterval. Beneden aangekomen kunnen we heel dicht bij de waterval komen, je word niet begrensd door hekken. Als we hadden gewild hadden we gewoon onder de waterstroom kunnen gaan staan( wat niet erg verstandig zou zijn geweestJ, het water kwam best hard naar beneden). We konden ook helemaal achter de waterval doorlopen. Dit liet ik me geen twee keer duidelijk maken. Dus daar liep ik snel achter de waterval door, genoot van het uitzicht op de andere oever van de daar startende rivier en rende snel weer terug. Helaas had pap daar geen foto van gemaakt en moest ik weer terug. Dus daar ging ik weer. Uiteindelijk wilde Ivanka ook nog een keer er achter door lopen, dus moest Thymara weer mee. En daar ging Ivanka voor de eerste (gelijk ook laatste keer) achter de waterval door. Achter haar voor de 6^e keer (en gelukkig ook laatste keer, ik was namelijk helemaal doorweekt). Mam was ondertussen terug gegaan en wij volgde haar een tijdje later. Nadat wij nog een foto hadden gemaakt met de rivier en een brug daarover hoorden we mam in een keer roepen : Joop, beer!!!! Ja ons Moeke had oog in oog gestaan met niet één maar twee beren. Die nog geen 20 a 30 meter van haar hun lunch bij elkaar aan het zoeken waren. Helaas heeft mam het niet vast weten te leggen door de schok. En toen wij arriveerde waren ze natuurlijk alweer vertrokken (zou ik ook doen als iemand in een keer zo hard staat te gillen terwijl jij aan het lunchen bent).op de terugweg lJ). Nu weten we allemaal ook hoe we ons Moeke sneller laten lopen;).

Na de lunch (van ons dan) gingen we op naar ons volgende avontuur, het temmen van de machtige rivier Clearwater ( gelukkig begonnen wij als groentjes na de stroomversnelling van 1km lang waar het halve Duitse wildwater kano team is verdwenen(2man), maar wel twee vissers, die flink wat op hadden per ongelijk van af zijn gekomen en aan het eind nog vrolijk en dronken stonden te vissen). Na deze spannende verhalen kleden we ons om en kregen we instructies over de veiligheid en commando’s. Daarna nog wat droog oefenen en dan het groeten rubberen gevaarte naar de rivier brengen. Toen vertokken we, waarbij we al gelijk in een stroom versnelling kwamen en ons op de kant uitgelegde instructies al gelijk werden getest. Gelukkig kwamen we hier zonder kleerscheuren van af. Hierbij hebben we ook flinke golven getrotseerd waarbij we zelfs in de boot moesten doeken. Daarna kwamen we op het gevaarlijkste stuk. Een rots aan de zijkant van de rivier lag en het water niet tegen op botste maar onderdoor stroomde. Na een aantal van deze beprovingen gingen we nog een stukje hiken naar een watervalletje. Dat pad was echt wel stijl op sommige stukken. Maar onze moeite werd beloond, wand op onze eindbestemming vonden we een mooie “rustige”waterval waar we door heen konden springen. Toen vertrokken we terug naar de boten voor het laatste deel van de trip. Na een tijdje hadden we alle beproevingen gehad qua rafting. Nu konden we in de rivier gaan zwemmen, als we dicht bij de boot beleven. We hebben zelfs een paar waterversnellingen afgezwommen, waarbij mam op de boot bleef passen. Maar helelaas kwam aan ook dit avondtuur een eind en moesten we aanmeren aan de over waar we weer opgehaald werden.

Daarna was het weer terug naar de camping en eten en natuurlijk deze blog weer schrijven.

Groetjes uit Clearwater van fam. Van Kuringen

Geschreven door Thymara