close up

Gisteren hadden we te horen gekregen dat we niet op tunnel mountain campground konden staan. Als we echter morgen om 10:30 terug zouden komen zouden we wel een plaatsje kunnen krijgen. Dit omdat er dan mensen weg zouden gaan. En omdat er alleen op deze camping elektriciteit is, vond mam dit de moeite waard. Dus nu hoeven we niet meer naar de wc om onze apparatuur op te laden. Vervolgens hebben we ook op deze camping ontbeten en zijn toen vertrokken naar Minniwanka lake. Een mooi meer met haar eigen Atlantis. Er zijn namelijk dammen om heen gebouwd rond de tweede wereld oorlog en daardoor is het water 25 m gestegen. Vroeger stond er echter een hotel uit 1890/1895. Uiteindelijk was dit een dorpje geworden met 4 avenues en 3 straten. Dit lag heelaas niet hoger dan 25 m boven het oorspronkelijke meer en is daarom onderwater komen liggen. Voor duikers is dit nu wel een mooie plek om te duiken. Dit zijn wij echter niet, dus kwamen wij daar ook niet voor. We waren überhaupt niet van plan om te zwemmen omdat het water daar een temperatuur heeft tegen het vriespunt. Maar bij dat meer scheen het een goed wildlife gebied te zijn met elken, big horn scheep en beren. Nou het stikte er al van de langstaartige knabbels en babbels, oftewel chipmunks die Ivanka wel heel dicht wist te lokken met dennenappels. Verder hebben we daar nog een bordje gezien dat het grootste deel van de trail was afgesloten. Dit omdat een van de beren die wij wilde zien een “lichtelijk”nukkige en agressieve moeder was. Dus om de mensen en de berin met cup te beschermen mag er niemand in.

Daarom besloten we maar vroegtijdig naar de tweede geplande trail te gaan bij Jonson lake. Onderweg zagen we echter een kudde van 8 big horn sheep aan beide kanten van de weg lunchen ten hoogte van Two Jack lake. Sommige weten zelfs al een beetje de verkeersregels. Er liep namelijk eentje aan de juiste kant van de weg de juiste richting op. De snelheid was niet helmaal correct, dus er zat een file achter hem aan. Maar ja je kan niet verwachten van zo’n beestje dat hij even verkeersborden kan lezen. Erg bang voor de mensen waren ze ook niet echt. Eentje kwam met zijn maatje op 30 a 40 cm afstand van mij langs lopen. Echt wel vet om mee te maken, maar wel hopen dat hij/zij niet in een keer een opvlieging krijgt en jij een kopstoot. Nog geen 100 m verder kwamen we ons volgende wild weer tegen. Onze vriend de elk. In de eerste instantie was deze nogal schichtig voor zijn publiek, maar toen de meeste mensen weg waren en ik rustig op me hurken zat kwam zij al grazend dichter bij. Tot zo’n 3 m van mij af.

Uiteindelijk kwamen we dan aan bij Jonson lake. Daar gingen we een rondje meer lopen. Ivanka en ik kwamen daar nog een heel oud vervallen hutje tegen in de bossen. Op het bordje dat we op de terugweg waren lazen we op een bordje dat de hut uit 1910 stamde. En zo mooi als deze dag begon zo lelijk eindigde het. Met mooie zonnestralen werden we wakker en met een grauwgrijze douche staan we hier nou. Dat houd ons echter niet tegen om onze trail af te maken.

Hierna vertrekken we naar downtown Benff om bij het visitorscentrum meer informatie te vinden van wat hier te doen is. Na dat dit ook gebeurd was, wilde we kijken of we een paardrijrit konden regelen. Hier blijkt dat er in nationale parken alleen maar mag worden gestapt in verband met alle toeristen en hikers. Dit zag en we niet zo zitten dus werd deze rit geschrapt en liepen we de winkelstraat een keer door. Ten slotte gaan we voor de zoveeste keer de supermarkt in voor nog wat dingetjes die weer bijna of helemaal op zijn.

Dus al bij al een leuke dag al heeft pa onderhand wel genoeg van de regen als het ’s avonds nog steeds regent. Zo kan hij niet fatsoenlijk zijn sigaartje roken.