beesteboel

Vandaag was het vroeg dag voor ons. Wand om 7 uur ’s ochtends moesten we aanrijden naar Canmore. Hier gingen we voor het eerst kennis maken met echte sledehonden. Nadat sommige wat moeite hadden met opstaan, ik noem geen namen(Ivanka, maar dat heb ik niet gezegd hè). We hadden even moeite om de winkel te vinden waar je je moest melden. Toen we die eindelijk hadden gevonden moest de parkeerplaats nog worden gevonden. Vandaar af zagen we nog wat schattige witte konijntjes. Omdat we iets te vroeg waren zo’n half uur, de rit was korter dan we hadden gedacht, maakte we nog een praatje met de man achter de balie. Hij was normaal ook bij de honden en een van de eigenaren van de kennel. Helaas had hij een operatie gehad en kon niet bij de honden werken. Vervolgens vertrokken we naar de kennel voor onze eerste rit met sledehonden. Jaja en wel in de zomer. Nu niet gelijk zeggen slee rijden kan niet zonder sneeuw, wand dan heb je helmaal gelijk. Daarom gingen we er ook met een 4x4 golfkarretje op pat. Dus hadden we theoretisch gezien golfkarretjeshonden rit gehad. Dit omdat de honden zijn gebouwd voor de kou en als ze dan in de zomer een kar gaan trekken is dat slecht voor ze. Dus moeten ze nu alleen lopen om in conditie te blijven. Bij terugkomst gingen we het kennel gedeelte in van de echte mannen honden en mochten we ze vertroetelen. Maar onze bestemming was op dat moment het eind van de kennel waar een echte wolfhybret dog zat, oftewel wolfshond. Al was hij meer wolf dan hond(95% wolfsbloed). De gids zij dat hij zich dan ook echt als een wolf kan gedragen op sommige dagen. Gelukkig was vandaag niet zo’n dag en gedroeg hij zich als een gewone hond. Dus we konden hem ook aanhalen en vertroetelen. Blijkbaar mocht hij ons ook wand hij was op een gegevenmoment gewoon gaan liggen en vond het leuk om door ons aangehaald te worden. Gelukkig vond hij ons aardig wand mensen die hij niet aardig vond maakt hij bang en houd ze voor de gek. Vervolgens werden we aan een paar honden voorgesteld en kregen we uitleg over verschillende soorten husky’s, erg interessant. Ook hadden ze daar echte afstammelingen van Balto, jaahaha de beroemde hond uit de tekenfilm Balto die medicijnen naar het dorpje Nome heeft gebracht. En als afsluiten mochten we een paar jonge husky zieltjes ontmoeten van drie weken oud. Echt lief en schattig. Vervolgens nog wat uitleg over de sledes als afsluiting van onze tour en ons eerst husky avontuur.

(Geschreven door Thymara)

 

Na het honden avontuur gingen we naar de Rafter 6 ranch. Die wordt aanbevolen voor goed paardenritten. We kwamen daar rond 12 uur aan en konden een afspraak maken voor een adventure rit om 3.30 uur. Dat was dus wel even wachten, maar dat was nu niet zo erg. We hebben eerst lekker gelunched en toen nog even een dutje gedaan. Om 3.30 uur stonden we klaar om op te stijgen. De paarden waren al helemaal gezadeld en daar gingen we. Berg op, berg af over smalle paadjes, dicht langs bomen en onder laaghangende takken, een snelstromende rivier vol keien oversteken, weer berg op, berg af, langs afgronden. De berg -op en- af stukken waren soms heel erg steil. Ik vond het verbazingwekkend dat de paarden zo steil omhoog konden klimmen. Naar beneden was zelfs wel een beetje eng. Je kijkt van boven op zo’n paard toch erg diep naar beneden. Daarbij was het sturen niet wat je gewend bent, alles met een hand en een losse teugel. Toen we op de terugweg de rivier weer overstaken, kregen we allemaal een natte linkse voet (dat was de stroomopwaartse kant) Als klapstuk gingen we op een gegeven moment van het paadje af en dwars door het bos. Massa’s omgevallen bomen en nog steeds erg steile hellingen waar doorheen en overheen gelaveerd moest worden. Na ruim anderhalf uur waren we terug op de ranch. Daar zagen we nog een snelle postkoets (=touringcar) overval en loslopende merries met veulens. Het was een heel nieuwe paardrijervaring.

(geschreven door Joop).