Cape Cod

Door Hans en Marian - 13-06-2013 02:07 Cape Cod, woensdag 12 juni. De rit naar Cape Cod ging zeer voorspoedig. Mooi weer met zo'n 23 graden, een briesje en halfbewolkt. De brug naar het schiereiland Cape Cod is hoog en smal. Omdat het verkeer rustig is geeft deze brug geen problemen. Cape Cod was destijds de vakantiebestemming van de Kennedy's. Dus die vonden Cape Cod ook de moeite waard. We rijden weer door bossen en zien weinig anders van de omgeving dan bomen, bomen en bomen. Het zou haast gaan vervelen maar dan brengt de autoradio uitkomst. We hebben een zender gevonden met weinig gepraat en veel muziek. Ook al uniek in dit land met veel reclameboodschappen van vooral fastfood ketens en autodealers. Dan uiteindelijk komen we in een gedeelte van het eiland dat wat opener is en we zien de typische witte houten huizen met veranda en schommelstoel. Bij het tanken worden we wederom aangesproken door diverse mensen dat we toch wel van ver komen, helemaal vanuit California (dit vanwege de nummerplaten). Steeds maar weer opnieuw uitgelegd dat de camper een 'rental' is en dat we gestart zijn vanuit New York en niet vanuit California. The Netherlands is dan toch weer verder dan California maar waar het ligt is niet direct voor iedereen duidelijk. En dan wil men weten wat wij van hun land vinden en soms ook van President Obama. Aan de toon van de laatste vraag is in ieder geval wel te horen of ze zelf pro of anti zijn. Ons antwoord bij anti: "Osama?" Antwoord: Nee Obama. Geintje! Kunnen ze dan wel weer om lachen. Aangekomen in Provincetown (of P-town) is het behoorlijk druk op straat. De navigatie stuurt ons door het stadje en dat is overal behoorlijk krap. Maar we komen zonder schade aan op de camping, net buiten het stadje. Voor het eerst bij de ontvangst op de camping een loket i.p.v. een open receptie. Dat is even wennen voor ons maar het valt uiteindelijk mee. Het betalen met debit- of creditcard is niet mogelijk. Gewoon boter bij de vis. Dit is veruit de duurste camping tot op heden maar verder rijden is geen optie want dit is de laatste camping van het eiland. We krijgen in ieder geval een mooie, vlakke plaats op een hoek toegewezen. Geen WiFi op deze camping. Maar toch blijkt er een signaal te zijn dat niet beveiligd is. En het werkt nog rap ook. Dus toch WiFi. Van wie? Maakt ook niet uit. We trekken de wandelschoenen aan en lopen het stadje in. Strand is er bijna niet omdat de huizen met de achterzijde naar het strand staan. Die hebben in ieder geval een eigen stukje strand of water. Huizen zijn bijna allemaal van hout en goed tot zeer goed onderhouden. Vooral de tuinen zijn mooi en sfeervol aangelegd. Steeds dichter naar de stadskern wordt het zeer toeristisch met veel eettentjes en souvenirs. Scheveningen, maar dan in de USA. Dit stadje blijkt ook bij niet hetero's zeer geliefd te zijn. In een aantal winkels zijn rubber-attributen te koop die alles bij elkaar meer rubber bevatten dan bij de kwik-fit. Zo'n straat met allemaal winkeltjes duurt dan al snel 2 keer zolang dan een gewone winkelstraat. En dan moeten we nog terug naar de camping. Morgen hebben we nog een dag om de rest te zien. Na 3 uur lopen waren we terug op de camping. Voor het eten trekken we ter gelegenheid van de verjaardag van Marian een Amerikaanse Brut Champagne open. Proost en bedankt voor de felicitaties. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.