Carnaval op z'n Canadees/Amerikaans

Na de rodeo van vrijdagavond, stond er deze voormiddag in Cardston de Heritage
Day Parade op het programma. Om 10u werd de bonte stoet op gang getrokken door een lid van de Royal Canadian Mounted Police. Gedurende 45 minuten kwamen de meest uiteenlopende groepen voorbij geparadeerd: van de burgemeester tot de gouverneur, van de lokale sportclub tot fans van de Toronto Blue Jays, lokale en regionale handelaars, de Filipijnse groep uit Cardston, promotie voor orgaandonatie, je kan het zo gek niet bedenken of ze tekenden present. Opvallend was de aanwezigheid van de jubilerende klassen: class of 06, class of 96 tem the class of 1956 (!). Leuk voor de kids was dat er royaal met snoepgoed en ijslolly's werd gestrooid. Even sterk als de stoet startte, even snel waren de straten weer vrijgemaakt en opgeveegd na de laatste praalwagen. 15 minuten na de doortocht kon je er haast niets meer van zien.

In Cardston staat ook de grootste mormonentempel van Alberta. In het infocenter werden we vriendelijk onthaald en kregen we een video te zien over hun geloof. Alleraardigste mensen, die ons terloops nog meedeelden dat de dichtstbijzijnde tempels voor ons zich in Zweden en Zwitserland bevonden. Een beetje te ver :-)

Vervolgens zetten we koers richting de USA, waar we niet meteen het land binnen mochten. Ook voor een eenvoudige grensovergang - dus niet zoals bij een aankomst per vliegtuig of boot - kan je best een Esta invullen. Al bij al viel de administratie voor ons nog mee. Ten eerste hadden wij een zeer behulpzame officer die nog gewerkt had bij de douane van de Antwerpse haven en nog wat Vlaams sprak; anderzijds hadden wij nog 'geldige' Esta van onze Amerikareis uit 2014. 

Soit, na ruim een half uur reden we weer richting Glacier NP. Middagpauze namen we in Many Glaciers, waar we geen wildlife konden spotten. Nadien zetten we koers naar East Glacier voor het begin van de Going-to-the-sun road. Deze weg is over haar totale lengte slechts een handvol maanden per jaar geopend (eind mei tot begin oktober). Onderweg maakt we enkele korte tussenstops voor kleine wandelingen of fotomomenten. De laatste geplande halte was Logan Pass, het hoogste punt van de weg (circa 2000m). Even moeten rondtoeren op de parking, wegens weekenddrukte. Vervolgens onder begeleiding van een stralende zon richting Hidden Lake overlook. Onderweg hoorden en zagen we bedelende chipmunks en fluitende marmotten. De wandeling voert overigens door een alpiene zone, die door de opwarming van de aarde in haar bestaan bedreigt wordt. Niet alleen neemt het aantal gletsjers in sneltreinvaart af (van 150 naar 25 in ruim 100 jaar), de boomgrens verplaatst zich eveneens hogerop.  Deze zone is gekend voor de aanwezigheid van de Mountain sheep of sneeuwgeit en bighorn sheep. Het duurde best wel even eer we iets in de verte zagen: het waren 3 sneeuwgeiten die jammerlijk genoeg werden opgejaagd door 3 idioten die van dichtbij een foto wilden. Zo zie je maar dat 3 egoïsten het plezier van een dozijn anderen teniet doen. Gelukkig voor onze beleving zagen we wat verder nog een exemplaar aan de bosrand zitten en viel ons oog op nog 3 exemplaren op een uitstekende rots. Je mag ons best enthousiast noemen :-)

Plots merkten we een lichtflits op, gevolgd door een donderknal. Zo mooi we vertrokken waren, zo bedreigend werd de hemel nu. In geen tijd maakte de blauwe hemel plaats voor zijn grijze kameraad en daalden we in een stevige regen- en hagelbui af naar de wagen. Nat tot op ons onderbroek in nog geen 15 minuten. 
Weer een ervaring rijker!