Vrijdag 15 juli - via Joshua Tree naar camping Grand Canyon

We zijn allemaal vroeg wakker. Om 07.15 eerst maar even douchen. Het is al bloedheet en wederom niemand te bekennen. Er staan hier wel grote campers maar waar iedereen is ?? We lopen even een rondje, het voelt echt alsof we in een film lopen. Met z’n allen ontbijten – waar hebben we alles gelaten gisteren….- en even ons koffiezetapparaatje proberen. Hebben we gisteren ook maar gekocht. Er zit zo’n kort snoertje aan dat we hangend koffie moeten zetten, maar ook hier verzinnen we weer wat op met de meegebrachte stekkers en een stekkerblok. De koffie – ook al is het maar een mini-potje – smaakt prima! Oh ja, er lopen ook allemaal mieren in de camper, die hebben we er gratis bij gekregen… Koen twijfelt of we er verstandig aan doen om naar Joshua Tree te gaan. Vandaag is onze langste rij-dag en hij wil niet weer in het donker aankomen. Na nog even langs gegaan te zijn bij de receptie gaan we de route met de camper rijden. Het is prachtig. Al die bijzondere bergen van gesteentes, al die aparte bomen, het echt woestijn landschap; “smashing”! Bij entree van het park koopt Koen –op aanraden van Bert – een pas voor alle parken, zijn we in 1 keer klaar. Oh, ja we worden gewaarschuwd voor de vele agressieve  bees (wespen);  en of we wel voldoende water mee willen nemen en het allerbelangrijkste voor hikers “don ‘t  die”. Gaat lekker .. We zijn erg blij dat we deze tour toch nog even maken, want het is echt prachtig. We maken een paar stops, het is echt warm hier. Prachtige views. We rijden een rondje en dan weer terug via het laatste tank station voordat we – door de woestijn – richting Grand Canyon gaan. Het landschap hier doet echt denken aan de films. Bij het tankstation scoort Stefan alvast een mooie hoed en ik koop een kurkentrekker. Onze camper is vrij marginaal uitgerust wat dat betreft. We hebben ook maar 3 messen. En dan begint onze tocht door de woestijn, onvoorstelbaar dat hier überhaupt mensen wonen en toch is dat zo. Die brievenbusjes langs de kant van de weg, en de enkele huisjes in de verte. Voor in de camper zit je het meest koel. Achterin is het aardig warm. Toch heeft het wel wat om zo te rijden. Stefan en Martijn kijken een film en ik werk dit verslag bij en Koen – die rijdt alsof hij nooit anders gedaan heeft. Het is enorm lange weg door de woestijn, we zien hele lange treinen ongelooflijk. Op een bepaald punt toch weer even een hamburger en een salade en een milkshake. Wat is het vreselijk warm buiten, ver over de 40 graden en een hete föhn wind. We sms-en even met de ouders, want voorlopig zijn deze verslagen wel gemaakt maar nog niet geüpload. Wifi was OK in het hotel maar gisteren op de camping was het niet best. Daarnaast komen we gewoon tijd te kort….  Vandaag is onze langste dag qua rijden. De uitzichten zijn zo ver het oog strekt; dor, droog, bosjes, heuvels, zand en af en toe een huisje. We besluiten om toch een stukje via Route 66 te rijden, dat moet je toch beleefd hebben. Stefan gaat voor het eerst rijden. Even wennen maar dan gaat het prima. Onderweg – toen Koen nog reed – hadden we bijna een aanrijding. We reden keurig op een doorgaande weg, bij het verkeer van rechts stond  STOP en vervolgens reed de persoon in kwestie gewoon door. De schrik zat er even goed in…., het liep goed af zonder schade. Op route 66 nog even tanken. How can I help you sweatheart. Geweldig. Al rijdende zien we echt van de trucker cafés uit de film. We stoppen alleen voor een foto; verder niet. Langzamerhand verandert het landschap naar meer groen en bosjes, meer poesta achtig. We zien nu ook af en toe wat koeien. We hebben de camping weer gebeld dat we wat later aankomen. De foto’s nog even van de toestellen halen en dan heb ik mijn taak voor vandaag ook weer volbracht! Als we bij de camping aankomen – Mather Campground- is het toch al weer wat schemerig. De dame die waarschijnlijk op ons staat te wachten, kijkt verbijsterd – “you obviously do not have a horse”. Nee we hebben geen paard bij ons; “Oh how strange, they gave you a horse place”. We krijgen bijna de slappe lach, de camping is vol geboekt. We gaan dus maar naar onze paardenplek. Koen herinnert zich dat bij het boeken hij ook steeds de melding kreeg dat alles vol was en ineens lukte het wel…..Het is inmiddels donker en lastig manoeuvreren in het donker. We zetten de camper zo neer dat we toch weer weg kunnen rijden. Midden in het bos,geen stroom en water hier (dat wisten we) ; back to basics. We gebruiken onze campingstoeltjes en genieten van een avond vol met sterren een heldere maan, midden in het bos gezeten. De mannen genieten van hun biertjes. We koken zelf vanavond macaroni met kaassaus en het smaakt goed. De douches zijn een eind weg en het is erg donker, dan maar een keer niet douchen. We wassen nog wel even af. Keteltje water opzetten, koud water erbij en huppatee. Koen zegt; ik weet nu weer waarom ik zo blij ben dat we vroeger nooit een caravan hebben gekocht, dat gepruts. Tegen elven weer slapen; het was weer een lange en mooie dag.