Red Rocks

Lekker uitgeslapen tot 09:30. Naar restaurant op de camping geweest voor ontbijt. ‘s morgens vroeg aardappel met ui. Hoe verzin je het. Maar verder was het prima en gezellig zo bij het zwembad. Beetje aangeklooid en later op pad voor de laatste tocht. Hier vlakbij liggen de Red Mountains. Na een kwartiertje rijden we er maar konden het amfitheater niet goed vinden. Zoals gebruikelijk staat er nergens wat aangegeven op pas als je er bent. De Red Rocks hier in Colorado zijn heel speciaal. Het is rood gesteente dat in lagen van 45 graden ligt. Soms hier en daar een pluk en dan weer heel veel. Soms ruig maar soms ook afgerond en met veel gaten. We volgen de route naar het amfitheater en parkeren.  Het is overigens stralend weer en erg warm. Voor we naar boven gaan lezen we eerst alles wat niet mag en dat is heel veel. Mensen met een zwak hart worden gewaarschuwd! Bovendien is het hier het gebeid van de ratelslangen. 18 soorten waarvan 2 giftig. Die hebben ratels die anderen niet. Dus je wordt gewaarschuwd. Dan begint een vermoeiende klim naar boven die we in etappes doen. We hebben nog steeds last van vermoeidheid. Maar we komen hijgend en piepend boven. Daar kunnen we een harttest doen (pols meten) en daar komen we goed doorheen. Het schouwspel wat we zien en horen is fantastisch. Het gaat om een natuurlijk amfitheater  binnen de Red Rocks. Grote wanden van rood gesteente met 20.000 zitplaatsen! Groot modern platform dat ze aan het testen zijn. We horen een fantastische akoestiek. Heel indrukwekkend. Het amfitheater is een bekend terrein voor bijna Alle Amerikaanse zangers/zangeressen. Tot teleurstelling van Joke ontbreekt Elvis Pressley. Het lijkt ook wel een sportcentrum. Heel jonge mensen maar ook wat oudere doen hier allerlei oefeningen. Springen van rij naar rij, doen rek en strekoefeningen, hollen rij voor rij af. Dat alles terwijl nog hijgend staan hij te komen van het vele traplopen

In het museum zien we alle grootheden voorbijkomen. De inspiratie om dit tot een theater uit te bouwen heeft zijn bakermaat in het amfitheater in Sicilië. Een Amerikaanse operazangeres gaf er met haar violist in 1915 een optreden. Daarna is in 1936 gestart met de ombouw tot theater. Er zijn meer van dit soort natuurlijk theaters met uitstekende acoustiek. Dan Brown beschrijft er ook een in zijn boek dat zich afspeelt Florence.

In het grote museum eronder zien wel alle bekende grote artiesten voorbij komen. Vanavond spelen The Zed. Maar na informeren blijkt dat “technick” te zijn. Een soort house. Daar zitten we niet op te wachten.

Daarna willen we nog wat hoge bergpassen rijden. Maar op weg daar naar toe betrekt alles en we besluiten naar de camping te gaan. Daar is het goed weer en we liggen lekker te zonnen bij het zwembad. Zelfs nog veen gezwommen (de eerste keer in deze vakantie).  In de camper is het voor het eerst bloedheet en we gebruiken de airco, Werkt prima. Tot gisteravond hadden we de kachel nog aan.

Inmiddels loopt de camping vol en hier en daar muziek om in de stemming te komen voor morgen. Tegen 18:00 gaan we naar binnen voor het onweer.