Verborgen verrassingen

Na het bezoek aan Monument Valley en het verblijf in Kayenta stond de volgende etappe alweer op de rol. Het ging richting Page, een klein plaatsje met verrassend veel faciliteiten bij een brug over de Colorado rivier. De, echt, volgende brug ligt een 500 km verder stroomafwaarts. Vlak bij Page ligt er ook nog eentje maar dat schiet niet op, als je verder zuidelijk moet zijn. Op weg naar Page maken we een eerste stop om kaartjes te scoren voor de Antelope Canyon. Een beetje lastig vanwege het bewolkte weer met kans op regen. Het eerste maakt het lastig om mooie foto's te maken in de smalle canyon en het 2e maakt het gevaarlijk, met gevaar op verdrinking door het risico van overstromen van de ondergrondse canyon. Uiteindelijk besluiten we het bezoek uit te stellen tot overmorgen. Op naar de volgende attractie. Een paar mijl verder ligt de Horseshoe Bend,  een plek waar de Colorado rivier bijna een bocht van 360 graden maakt. We parkeren op de parkeerplaats langs de weg, waar nog meer auto's staan, maar van de rivier is nog niks te zien. Er loopt een paadje omhoog in de richting waar de rivier moet zijn, dus we volgen dat verder. Na nog een paar honderd meter zien we een gat in de bodem opdagen. Terwijl we dichter bij komen wordt het breder en groter, tot het moment waarop we bijna op de rand staan. Dan opent zich een spectaculair beeld. In de verder dorre en rotsachtige omgeving ligt, een paar honderd meter diep, de bocht van de Colorado rivier. Helder groenachtig water geeft het geheel een schilderachtige uitstraling. Verrast blijven we genieten van dit onverwachte spectaculaire beeld. We schieten nog een paar plaatjes, net als nog enkele 10 tallen andere bezoekers, voordat we onze reis vervolgen in de richting van de Glen Canyon dam. Deze dam stuwt, noordelijk van Page, de Colorado rivier zo'n 150 meter op en zorgt voor een stuwmeer van ongeveer 180 mijl lang (en met heel veel lange zijtakken). Na een korte stop om wat plaatjes te schieten en het bezoekerscentrum te bekijken gaan we verder richting Utah. Onderweg passeren we al het hotel waar we komende nachten verblijven, maar nu rijden we eerst verder richting de Toadstool,  een hoodoo in een heel mooi ruig gebied zo'n 20 mijl noordelijk van de dam. Een klein onooglijk parkeerplaatsje,  met ruimte voor 6 auto's, biedt geen uitnodigende aanblik. Het paadje langs enkele hoge rotsen, door een ruig terrein biedt echter hoop op meer. Na een kilometer door een verrassend mooi gebied gelopen te hebben, met dalletjes, washes (drooggevallen stroompjes waar het regenwater door afstroomt dat door de rotsachtige bodem niet kan infiltreren), smalle paadjes en stijle korte klimmetjes komen we bij een verborgen schilderachtig dal uit. De onderkant van de rotsen is tot een meter of 25 hoog lichtgekleurd, bijna wit. Daarbovenop ligt een metersdikke laag van een roodachtig gesteente. Dit zorgt voor een beeld waardoor het lijkt alsof je je tussen gigantische vanille ijsjes met aardbeien dip bevindt. De topper van dit gebied is echter de Toadstool (de paddenstoel). Dit is de eerste hoodoo die we zien op deze reis. Op een smalle toren ligt een veel grotere plattere rots die, hoe raadt je het, een beeld van een reusachtige paddenstoel oproept. Ook de omgeving is verrassend mooi en biedt een mooie inblik over hoe canyons ontstaan. Van minieme "embryo" canyonnetjes van enkele decimeters lang en centimeters breed, tot washes van enkele meters breed en soms al enkele meters diep tot compleet afgeschuurde steenplateaus die een vergelijking met de "wave" best kunnen doorstaan. Verrast door de schoonheid en rust van de omgeving blijven we nog even hangen en maken nog wat foto's. Op de parkeerplaats zijn intussen alle plaatsen gevuld als we terugkomen. Het blijft echter rustig in dit uitgestrekte gebied. Voor ons tijd om terug te rijden richting ons volgende hotel, een waarachtige Marina & Resort. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een informatieve expositie over opgravingen van dinosauriërskeletten in de omgeving. De Marina tenslotte blijkt schilderachtig te liggen aan het Lake Powell,  met groenachtige rotsen, helder blauw water en adembenemende uitzichten. Mooi om even te kunnen rusten en van de omgeving te genieten. S'avonds nog even Page ingereden om wat te eten. Daarbij kwamen we bij een echt Chinees restaurant terecht, met niet alleen een chinese eigenaar en bediening, maar ook een hele bus chinese toeristen. Aan hun gedrag en enthousiasme af te lezen was het eten bijzonder goed, dus wij konden met een gerust gevoel aanschuiven. Deze ingeving klopte ook voor de volle 100%, alle credits voor de kookkunsten van Tien, die dat restaurant ontdekt heeft.

Groetjes, Peter