Vanille ijs met aardbeiensaus

Omdat het weer in Page te onzeker was, om op zaterdag de Antelope Canyon te bezoeken, besloten we om de planning voor zaterdag en zondag om te gooien. Zaterdag naar Bryce Canyon en zondagmorgen de Antelope Canyon. Maar over die laatste een volgende keer meer. Een simpele beslissing, maar wel zo'n 320 mijl extra rijden. Peanuts in Amerika, maar voor een stelletje toeristen uit Nederland eerst toch even slikken. Vroeg op, ontbijtje op de kamer, met wat koffie en donuts, en dan snel op weg. Een korte pitstop, voor een splash en een dash in Kanab, en een kort fotomomentje in de Red Canyon, en we rijden Bryce Canyon National Park binnen. Je kunt hier met een gratis park shuttle bus alle top bezienswaardigheden bekijken. We besluiten de bus als hop off hop on vervoermiddel te gebruiken, om de hoogtepunten eerst te bekijken. Bij het eerste view point loopt de planning al in de soep. De aanblik is zo overweldigend dat we de foto's niet binnen de gestelde tijd gemaakt krijgen. Oké,  dan dus een bus later gepakt. Met 20 minuten vertraging gaan we verder. Ook het volgende view point biedt een schitterend panorama. Net op tijd zijn we terug bij de bus. Tijdens de korte wachttijd worden we nog vermaakt door een kleine Chipmunk. Met de shuttle gaat het daarna door naar Sunset Point. Omdat we door het strakke schema behoorlijk wat tijd ingelopen hebben, besluiten we een trail te lopen naar Sunrise Point. We missen gelijk het eerste paaltje en komen dus in omgekeerde richting op de route. Hierdoor zijn we na 10 minuten bij het eindpunt. Een snelle en zeer makkelijke tocht, maar niet zo spectaculair als verwacht. Maar geen nood, we lopen gewoon het overige stuk weer verder naar het uitgangspunt. Een kleine 4 km gaans over behoorlijke hellingen van soms wel meer dan 10%. Eerst gaat het nog geleidelijk omlaag de Canyon in, de wit - grijze rotsformaties met de rood - oranje bovenkanten worden grilliger en excentrieker.  Na iedere ochtend is er een nieuw "Ooh moment", van verbazing over datgene wat de natuur ons nu weer voorschotelt. Over smalle paadjes, met stijle afgronden, tunneltjes, klimmetjes en stijgingen worden we door een schitterend toverland gevoerd. Het is onbegonnen werk om dit te beschrijven, dus ik begin er dan ook maar niet aan. Kijk maar eens naar de foto's om een beeld te krijgen van datgene wat niet te beschrijven is. Als in een luilekkerland van fantastische indrukken hebben we weer een nieuw hoogtepunt bereikt. Hierna werd het tijd om terug te rijden naar Page, naar ons fantastische overnachtingsadres aan het Lake Powell.

Groetjes, Peter