On the road again

De 2 dagen in Visalia en Sequoia & Kings National Park zijn ook weer omgevlogen. Een nieuw hoogtepunt staat weer gepland. Een kleine 180 mijl verderop ligt Yosemite National Park. Het eerste deel van de route gaat over de Highway en is niet zo spectaculair, vanaf Fresno gaat het echter over kleinere wegen richting El Portal, waar onze lodges zijn. Bij een klein tankstation, annex supermarktje annex kerk, vullen we de voorraden een beetje aan. Langs de Merced gaat het daarna verder richting Lodge en park. De lodges bevinden zich op een alleraardigst vakantiepark met een paar zwembaden, shop en restaurantjes.  Een echte uitnodiging om effe te relaxen. Een paar van ons grijpen deze kans met beide handen aan n genieten van de rust en de natuur bij El Portal. Als dit een voorschot op Yosemite is, dan staat ons nog veel moois te wachten. We besluiten met zijn tweeën alvast door te rijden naar Yosemite om alvast wat te verkennen. Het is inmiddels ruim na de middag en een rondje park, met de auto, moet kunnen. Nog effe wat info oppikken bij het Visitor Center en om 7 uur terug voor het avondeten. Strak plan! Op Memorial Day, in de USA, pakt dat echter nog wat anders uit. Behalve dat Yosemite veel groter is dan vele andere parken die we bezocht hebben, in de afgelopen weken, is het daarbij ook nog een van de drukstbezochte parken. En daar komt Memorial Day nog eens overheen. Het leek wel Pinksteren,  met koningsdag en 35 graden gecombineerd, waarbij iedereen naar het strand gaat. Tot net achter de ingang van het park ging het prima. Maar daarna niet meer. Het was een file van stilstaan, aanschuiven en stoppen. De uitzichten waren geweldig (!). Maar het schoot (echt) niet echt op. Door het hele Yosemite National Park is er eenrichtingsverkeer en een keer in de stroom kom je er niet meer uit. Alle parkeerplaatsen en plekken langs de weg waren (over)vol. Dus we hobbelden maar mee met de stroom. Na 3 uur rijden en stilstaan hadden we zo'n 7 mijl afgelegd. En ja hoor, dat hebben jullie goed gezien, normaal gesproken lopen we op een zondagmiddag een langere afstand in een kortere tijd. Het ging inmiddels al tegen kwart over 4 toen we een geparkeerde auto aanstalten zagen maken om de file te gaan verlengen. Om dat te voorkomen hebben we de open parkeerplaats maar snel overgenomen. Je moet je medemensen toch af en toe eens helpen. Vanaf onze parkeerplek was het nog ongeveer 3 a 4 mijl, over de weg, naar het bezoekerscentrum. Binnendoor, afsteken over de rivier en door een vakantiepark, was het misschien nog net 2 mijl. Een klein wandelingetje zou ons beslist goed doen. We genoten van de natuur en het water, maar stapten wel stevig door. Uiteindelijk was het resultaat dat we 10 minuten na sluitingstijd van het bezoekerscentrum daar aan kwamen. Geen uitgebreide aanvullende informatie dus. Maar niet getreurd, effe een paar folders van het park en de trails verzameld en terug naar de auto gelopen. Daar was het weer aanschuiven, maar het schoof nu allemaal wat sneller door. Om half 7 waren we met de auto bij het Visitor Center  (3 en een halve mijl in een uur!) en van daar schoot het toen eindelijk echt op. Plotseling waren wij de 1e auto in de file en konden we wat tempo maken (met natuurlijk wel aandacht voor de eventueel onverwacht opduikende dieren). Uiteindelijk waren we nog net om 2 minuten voor 7 bij de lodges terug en konden we bij de rest aanschuiven voor het avondeten.

Groetjes,  Peter