Zion Canyon NP 16-07-2015

Door Erik van den Berg - 27-07-2015 06:35

 Zion Canyon NP 16-7-2015

 

Zo vanmorgen maar weer eens op tijd uit bed, Yvonne heeft weer een heerlijk nachtje gehad dankzij de ruil van Bas en Wouter ( al gaat dat niet van harte). Het plan was dus om 8.00uur op de andere camping te gaan kijken voor een plekje ( het is daar First in, First serv). Prima plekken maar het blijkt dat we iets te vroeg zijn bijna niemand is al vertrokken. Na 2 rondjes over de camping zien we een plekje prima snel er heen en vast leggen die plek. Het is zo’n systeem dat je een envelop pak deze invult (naam, kenteken, Pass nummer, aankomst datum en het aantal nachten) geld erin voor het aantal nachten hier is dat $8,=/nacht (50% korting ivm NP Pass). Campground is back to basic, er is alleen een toilet gebouw. Inderdaad een toilet gebouw dus geen douche, dat moet dan maar weer in de RV. Maar goed wat mag je verwachten voor $8,=  dus klagen doen we zachtjes.

De plekken zijn wat kaler voor de rest prima. Zo RV neerzetten en snel naar de opstapplaats voordat het te warm wordt. Na een kort ritje van 10minuten in de shuttelbus komen we bij het startpunt van ‘Angels Landing’

Volgens de route kaart een tocht van  8,7km met een geschatte duur van 4 uur. Het hoogte verschil van begin naar eind bestemming bedraagt 463meter. Uiteraard is ook deze trail uit de categorie ‘Strenuous’ Als omschrijving staat er dan ook bij ‘ niet voor jonge kinderen en voor personen met hoogtevrees. Laatste stuk is een route langs een stijl, smal richel naar de top”. Nou dat beloofd wat. Yvonne had aangegeven dat ze zal kijken of ze het laatste stuk wel zal doen, zodra ze daar is. We gaan het beleven. Maar goed om 9.30uur ( iets achter op schema) liepen we op de trail en zagen dat er nog een flink stuk in de schaduw ligt dat is wel zo prettig. Al snel gaat het lekker snel omhoog maar gelukkig is dit gedeelte van het pad voorzien van beton. Onze kuiten beginnen zachtjes te protesteren ze waren nog herstellende van de hike bij Bryce Canyon NP. Op een gegeven moment ging het zo stijl omhoog dat je alleen nog maar op je tenen naar boven kon lopen. Wat waren we blij met de schaduw en onze nieuwe schoenen.  De jongens liepen voorop en hebben we weinig gezien ( jong en atletisch ) op sommige punten bleven ze even op ons wachten zodat we toch gezamenlijk omhoog gingen. De tocht werd voortgezet door een kloof hier was het gewoon heerlijk koel, echter op het eind van de kloof gingen we 20 haarspeld bochten ( genaamd Walters Wiggles) echte pas stijl omhoog. Pfff. Voor ons gevoel zijn we er bijna, en dat klopt ook we zijn bijna bij de ‘Scout Lookout’.

Hierna is het nog maar een ½ mile (850mtr) lopen/klimmen/klauteren naar de top. Hier is eigenlijk het punt waar Yvonne beslist of ze door gaat of niet. De laatste 850mtr gaat over de kam van de rots en kent vele stijlen beklimmingen. Een gedeelte daarvan is deels aan 1 zijde voorzien van een stalen ketting zodat je je toch nog ergens aan vast kan houden. Wij begrijpen dat je net als Yvonne last heb van hoogtevrees je dit niet als de ultieme uitdaging ziet. Maar tot volledige verbazing van iedereen zegt Yvonne dat ze gewoon tot het eind gaat. Wat een kanjer !!  Het laatste deel van deze trail is een beproeving op zich, het begint warm te worden en er is geen schaduw meer op de berg hooguit een verdwaalde boom. Jeroen is vooruit gelopen en zien we alleen nog maar in de verte als een steenbok naar boven lopen/springen, die heeft de gang er goed in. Bas en Wouter blijven bij ons, Bas kan Yvon af en toe een handje geven als de gaten te groot zijn of als de ketting er niet is. Ook als het ravijn iets te nadrukkelijk aanwezig is vind Yvon het toch wel erg eng worden.

Maar ze zet door en uiteindelijk bereiken ook wij de top van ‘Angels Landing’. Het uitzicht is waanzinnig mooi en er zijn vele vergezichten. Na het nodige te hebben gedronken en even zijn bijgekomen gaat de lastige terug tocht beginnen. Zoals ze zeggen omhoog is vervelend maar naar beneden is lastig. Yvon zag op een gegeven moment zelf dat de berg heen en weer ging en of ik dat ook zag, het zal wel te maken hebben met het hoogte vrees wat Yvon heeft.  De tocht naar beneden hebben we rustig doch gestaag verder uitgevoerd. De jongens hebben ons ergens op het hoogste stuk ingehaald en zouden op ons wachten bij de ‘Scout Lookout’. Daarvandaan zijn we rustig naar beneden gelopen. De schaduw kant stond nu vol in de zon dus rustig aan en veel water drinken is advies. Eenmaal beneden aangekomen zagen we Bas en Wouter in de rivier staan en waren lekker aan het afkoelen. Uiteraard moest Yvon er ook even in schoenen uit sokjes uit en hop in het frisse water met de voetjes. Heerlijk. Terug bij de RV blijkt dus dat de camper vol in de zon staat en dat bij 37gr! Blij dat we redelijk vroeg zijn wezen lopen. Zo nu even lunchen en dan gaan de jongens nog een hike doen.  Wij blijven lekker bij de camper een stukje schaduw opzoeken en de Blog alvast op de laptop maken, voor als we weer wifi hebben. De jongens doen de hike “Ameralds” dat zijn 3 groene waterpoelen ( je mag er niet in ivm vervuiling van het water) met een mooi uitzicht over de valley. Ik heb de stoute schoenen aan getrokken en ben bij de andere campground wezen vragen of ze niet nog een plekje vrij hadden, het geluk is aan ons zijde, zodra de jongens terug zijn gaan we (weer) verhuizen. Morgen doen we nog een hike in het mooie park Zion NP.

Reacties

mams 27-07-2015 12:20 {{button-32572}}

Wat een mooie tocht en wat een durf van Yvon
ik neem mijn petje voor der af je moet maar durven maar goed dat jullie een goede conditie
hebben maar doe toch maar voorzichtig nog heel veel genieten met zijn vijven liefs x x
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan