Dag 7 en 8 Yellowstone National Park

Woensdag 15 augustus

Gisteravond en vannacht heeft het weer iets geregend en was er licht onweer, maar wij hebben hier, buiten een modderig opstapje bij de camper, nauwelijks last van gehad.

Vanmorgen was het gelukkig weer droog en na het opstaan eerst maar voor een verkwikkende douche naar het sanitairgebouw. Net als de douches bij Estes Park gaan ze er ook hier blijkbaar van uit dat de grootste kampeerder maximaal 1 meter 70 lang is, gezien de vaste hoogte van de douchekop. Je haar wassen kan dus alleen als je als een soort limbodanser onder de straal beweegt, wat gezien mijn lenigheid een hele toer is. Maar het is gelukt en het grote voordeel is dat je meteen je gratis ochtendgymnastiek hebt gedaan.

Rond half 10 reden we weg van Deer Park en we hadden een flinke rit voor de boeg. Door het stadje Buffalo reden we richting het Big Horn National Forrest. Een prachtige weg dwars door de natuur met geweldige haarspeldbochten en flinke hoogteverschillen. Na zo’n anderhalf uur sturen met onze “vier windjes” werd het hoog tijd voor een tankstop, want zo’n bakbeest lust wel een slokje, zeker als het berg op gaat. Na de nodige gallons te hebben getankt en ondertussen een compleet insectenhotel van het voorraam te hebben gewassen, konden we weer verder richting het plaatsje Cody.

Sylvia had inmiddels het stuur overgenomen en als een echte Henk Wijngaard ging de vlam in de pijp. Met één handje aan het stuur en het gaspedaal tot op de bodem, gleden de mijlen onder onze wielen door, totdat we bij het stadje Cody aankwamen. Hier allemaal leuke houten huisjes en winkeltjes in Western stijl, compleet met Amerikanen in een geblokt overhemd, laarzen en de bekende cowboyhoed.  Hier hebben we nog wat boodschappen ingeslagen bij de WallMart, want straks in het park Yellowstone zijn er geen winkels.

Het laatste stuk naar Yellowstone reed Fabian, en al vrij snel kwamen we bij de toegangspoort van dit Nationale Park. Na betaling van de entree kregen we een informatiefolder mee over de bezienswaardigheden, en de  voorschriften die gelden ten opzichte van de beren en buffels die hier in het park leven. Dan denk je dat als je de entree voorbij bent, je zo bij de camping aankomt, maar zo werkt dat hier niet. Na de toegangspoorten is het nog gewoon ruim een half uur rijden, in een prachtige omgeving met links het grote Yellowstone Lake en rechts de bergen met af en toe kleine watervalletjes. En langs de kant van de weg hebben we meteen onze eerste buffel gespot, die op nog geen drie meter van de weg in de berm naar de voorbij rijdende campers stond te kijken. Wat een imposant beest zeg!

Op de camping aangekomen hebben we direct de bbq aangestoken, want het was inmiddels half 6 en bij zo’n bbq moeten eerst de kolen nog goed heet worden. Anders krijg je de bekende Nederlandse bbq-stijl: Geen geduld om te wachten tot het vlees goed gaar is, en je ondertussen maar vol eten met stokbrood.  Nu hebben we hier in de WallMart een bbq met zo’n ronde deksel gekocht en de discussie ontstond wanneer het nu sneller gaat: Met de deksel open komt er meer zuurstof bij en worden de kolen sneller heet of, als je de deksel dicht doet blijft de warmte binnenin de bbq circuleren en gaan de kolen dan sneller gloeien? Google en internet waren niet voorhanden, maar wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat kip en spareribs gewoon sneller gaar zijn als Sylvia zich ermee bemoeit. En dekseltje open of dekseltje dicht zoeken we later nog wel eens op.

Donderdag 16 augustus

Gisteravond hebben we de informatiefolders doorgenomen, en afgesproken dat we vandaag in ieder geval een aantal geisers in het park willen bekijken, en dieren willen spotten. Dat hield in dat we vroeg op moesten vandaag, want van iedereen hoorden we dat je de beren, wolven, bisons en elks het beste kunt zien bij zonsopgang en zonsondergang, als ze uit de bosrand naar het water komen. 

Vanmorgen vroeg was het nog behoorlijk fris (graadje of 8) en al even na 7 uur reden we de camping af, richting Hayden Valley, de spottersplaats voor dieren.  Anders dan in Yosemite of Rocky Mountains rijden er hier geen shuttlebussen, dus je zult je eigen auto of camper moeten gebruiken om er te komen. Dat gaat overigens prima, alle wegen en parkeerplaatsen zijn berekend op grote voertuigen. We stopten eerst nog even bij de mud volcanos. Kleine pruttelende geisers, met een lucht waarvan we eerst dachten dat er een vijfde windje was, maar het bleek de zwavellucht uit de geiser te zijn.

Overal zag je de ochtendmist optrekken boven het water en het was nog lekker rustig op de weg zodat we al snel bij Hayden Valley aankwamen. Hier hadden we een prachtig uitzicht over de vallei en zagen we meerdere bisons die rustig stonden te grazen. Helaas bleef het hierbij, de beren hadden vandaag blijkbaar geen zin om vroeg op te staan. Na hier een tijdje gestaan te hebben en omdat het langzaam drukker werd, gingen we verder naar de Lower Falls. Een prachtige waterval bij de “Yellowstone Grand Canyon”, waar we meteen een flinke trail met behoorlijk wat klimwerk hebben gelopen. Fabian en Jelyna liepen uiteraard voorop, maar Syl en ik merkten toch dat onze conditie niet meer zoals 20 jaar geleden is, wij kwamen hijgend en met een rood hoofd pas later weer boven. Maar het prachtige uitzicht en mooie foto’s van de waterval was deze ochtendgymnastiek zeker waard.

In de middag zijn we naar Old Faithfull gereden, de grootste geiser van Yellowstone die meerdere keren per dag een uitbarsting heeft. Wij hadden mazzel, want we hadden onze “vier windjes” nog niet geparkeerd of het bleek dat volgens het schema van het Visitors Centre binnen 20 minuten de geiser zou uitbarsten.  Er stond al een hele menigte rondom de geiser te wachten, met hun camera in de aanslag. En inderdaad, na zo’n 15 minuten kwam er een geweldige fontein aan water omhoog, volgens een Ranger wel 200 feet hoog. Geweldig natuurverschijnsel!

Daarna zijn we nog even gestopt bij een picknickplek aan de rand van het bos, waar we wat gegeten en gedronken hebben. Bij deze plek liep een smal paadje met een bordje “on the beach”à. We wilden wel eens weten hoe dit strandje eruit zou zien en liepen het paadje, dwars door het bos, in. Al na enkele minuten lopen bleek het wel een heel smal en dichtbegroeid paadje te zijn, en wat ons nu pas opviel: Er was helemaal niemand……………….

In ene was de wens om een beer te zien niet meer zo groot. Sterker nog, we wisten niet hoe snel we, al zingend en veel lawaai makend, weer terug naar de veilige camper moesten komen.

Aan het begin van de avond reden we terug naar Hayden Valley, om wellicht daar op veilige afstand met een meer ertussen, een beer te zien. Was het bij het ochtendkrieken niet gelukt, misschien lukte het dan wel bij de avondschemer. Het was verschrikkelijk druk op de weg ernaartoe en we kwamen zelfs in een file. Dat bleek doordat een hele kudde bizons op een veld naast de weg stond te grazen, en iedereen (lees: Chinezen) gewoon midden op de weg stil gaan staan met hun auto om foto’s te nemen. Grrrrr…

We hadden geluk met parkeren, want bij de uitkijk over de vallei was nog precies één plekje voor een camper, dat werd dus die van ons. Er was eerst nog niet veel te zien, het was nog vroeg, dus konden we mooi pasta pesto eten in de camper, om daarna weer rustig op het uitkijkpunt te gaan staan. Het was een komen en gaan van mensen, maar twee Amerikaanse stellen stonden er al een hele tijd en hadden zelfs stoeltjes mee en een telescoop op statief. We raakten aan de praat met één van hen, en mochten door zijn telescoop de Elks (rendieren) en buffels zien die zo’n 800 meter verderop aan de bosrand stonden te grazen. Hij vertelde van april t/m oktober als host op een campground in het park te werken, en iedere avond hier dieren te komen bekijken. Hij had afgelopen week o.a. nog een paar wolven en een beer gespot, maar vandaag was het helaas erg rustig. Wel zagen we nog een adelaar met witte kop, de Bald Eagle, die eerst rustig in een boomtop zat en even later een vis uit het water oppikte en opvrat. Die kunnen we dus ook afvinken van ons lijstje.

Om 9 uur zijn we in het donker terug gereden naar onze camping waar we even later met hulp van zaklantaarns onze “vier windjes” weer op zijn plekje hebben ingeparkeerd om onze laatste nacht in Yellowstone door te  brengen. Morgen gaan we verder omhoog naar Helena.