Dag 14 en 15 Jasper

Woensdag 22 augustus, Jasper

Vannacht was het gelukkig wat minder koud dan de vorige, dus de lange onderbroek kon weer in de kast. Na ontbijt en de gebruikelijke procedures om de camper weer rijklaar te maken, verlieten we even na 10 uur onze mooie plek op Trailer Mountain Court in Banff, om richting Jasper te vertrekken.

De route vandaag stond gepland over de Icefields Parkway, een prachtige weg die dwars door het National Park van Banff vanzelf overgaat in het National Park Jasper. Onderweg op advies van André nog even gestopt bij Peyto Lake, maar dat idee hadden meer mensen. De parkeerplaats was vol, maar we hadden geluk dat we aan de zijkant in de berm konden parkeren, al stond onze ‘vier windjes” hiermee wel erg scheef. Bij het naar het toilet gaan viel je als vanzelf op de bril, maar opstaan daarentegen vergde nogal wat inspanning.

Het bleek dat we eerst nog zo’n 10 minuten steil omhoog moesten lopen voordat we het Peyto Lake zagen, maar het uitzicht was echt indrukwekkend.  Een prachtig helder turquoise gekleurd meer, gevuld door gletsjerwater uit de Canadian Rocky Mountains. Om  niet van de rotsen af te vallen moesten we wel de rondzwiepende selfie-sticks van onze Aziatische reizigers zoveel mogelijk ontwijken, maar het is ons uiteindelijk gelukt om ook zelf mooie foto’s te maken.

Omdat we nogal scheef stonden met onze camper was het geen optie om hier in de berm ons broodje te eten, dus reden we door naar een picknick plaats een paar kilometer verderop. Hier hebben we onder een heerlijk zonnetje naast een kraakhelder beekje bij een mooie picknicktafel geluncht.

Hierna nam Sylvia plaats op de bestuurdersstoel en reden we verder richting Jasper over de slingerende bergweg. Kwamen we in Amerika nog regelmatig door een dorpje of stadje te rijden, hier zie je eigenlijk alleen maar afslagen naar Campgrounds of een groot meer. Ondertussen begon ons campertje ook dorst te krijgen, de benzinemeter stond al op het laatste kwart, maar bij geen enkele afslag stond iets van een tankstation. Nu konden we nog wel even verder, maar het was toch wel raadzaam om bij de eerste de beste pomp die we tegen zouden komen te stoppen. Gelukkig kwam op gegeven moment toch het verlossende bordje met daarop een benzinepompje, en gretig namen we de afslag, ook al omdat daaronder stond dat de volgende pomp pas over 153 km zou zijn.

De benzine prijs was er echter ook naar, hier werden Nederlandse prijzen gehanteerd. (slik…..) Na het vullen van onze 210 liter tank was het niet zo vreemd dat de man achter de kassa zo vriendelijk was bij het afrekenen.

Het laatste stukje naar de camping werd door Fabian afgelegd, en we hebben weer een mooi rustig plekje, bijna achteraan op de campground. Na eerst nog even bij de plaatselijke Spar-supermarkt in Jasper wat boodschappen gedaan te hebben, hebben we lekker buiten kunnen eten op onze plek.  Vanavond hebben we nog even de camping verkend, waarbij we weer twee grote Elks tegen kwamen die rustig tussen de campers stonden te grazen. Die mogen overigens wel oppassen, want volgens de Ranger bij de ingang van het park, was er laatst een grizzly bear in de buurt gespot die het voorzien had op een aantal Elks. Zolang die beer eerst de Elks probeert te pakken, zijn wij in ieder geval nog veilig.

Donderdag 23 augustus, Jasper

Vanochtend toen we wakker werden was het weer behoorlijk fris dus eerst maar weer even het kacheltje aangedaan voordat we onder het warme dekbed vandaan kwamen. Na het dagelijkse gevecht van Fabian met het broodrooster tijdens het ontbijt gingen we op pad met onze camper, met als eerste doel de Sky-tram van Jasper, die op 4 kilometer van onze camping lag. Dit is een ski-gondel waarmee we in slechts 7,5 minuut een hoogte van één kilometer overbrugden, met een eindstop aan de top van de Whistler Mountain. Deze top ligt op een hoogte van 2263 meter boven zee- niveau, en de lucht hier was behoorlijk ijl. We hebben hier een klein stukje gelopen/geklommen, maar merkten al dat we snel buiten adem raakten. Het was jammer dat het een beetje mistig was, waardoor we niet tot helemaal beneden in het dal konden kijken, maar wel een hele mooie ervaring.

Hierna weer de camper in en op weg naar Maligne Lake. We hadden in de gidsen gezien dat hier twee leuke trails te lopen waren, de Moose Lake Loop en de Mary Schäffer Loop. Dat was echter eerst nog wel een uurtje rijden, dwars door de bossen van Jasper National Park, waarbij ons weer opviel hoe gigantisch groot het park eigenlijk is. Uiteraard weer over allerlei prachtige slingerwegen, want gewoon kaarsrecht  rijden doen we alleen in Nederland op de A2.

Ook bij het Maligne Lake was de parkeerplaats aardig vol, maar wederom hadden we geluk en konden we onze 4-windjes op één van de laatste plaatsen naast de andere campers parkeren. Inmiddels was het ook lunchtijd, en aangezien in ons campertje alles toch binnen handbereik is, hebben we gezellig aan de dinette onze broodjes gesmeerd en gegeten.

Nu we weer nieuwe energie hadden opgedaan liepen we naar beneden naar het grote meer, waar een stevige wind stond, maar de temperatuur was gelukkig goed dus de korte broek kon aanblijven. Wat een verschil in mensen zie je dan rondlopen, alleen dat is al leuk om te zien. De echte hardcore hikers zie je bepakt en bezakt met bergschoenen, drinkrugzakken en ski-stokken rondlopen, maar ook veel senioren met geruite overhemden en een spijkerbroek met grote riem. Het leukste zijn echter de Aziaten die of in een trainingspak uit het jaar kruik met lichtblauwe crocs gekleed gaan, of in een dikke winterjas met daaronder een legging met beenwarmers, afgerond met bijpassende kleur zonnehoed en een mondkapje. Vervelend daarentegen is dan weer wel dat ze op de gekste momenten stoppen om foto’s te maken, en overal tussendoor banjeren met hun selfie-sticks.

De Moose Lake Loop van 2,7 km was best pittig door de hoogteverschillen en het pad met overal boomwortels, maar erg leuk met halverwege een meer waar zowaar één moose zich in het water bevond en zich leek te wassen. Hierbij kwam onze net aangeschafte verrekijker goed van pas. Ondertussen zijn wij ook al een beetje getrainde hikers geworden, want na de deze Loop gingen we meteen door met de Mary Schäffer Loop, een trail van nog eens 3,2 km. Ook deze trail had weer flinke hoogteverschillen, wat onze kuitjes en knieën deed piepen en kraken.

Kwamen we in het begin van deze trail nog wel wat mensen tegen, na een half uurtje lopen werd het steeds stiller om ons heen. Ook het pad werd steeds smaller en even leek het wel of we alleen in de jungle liepen. Omkeren zou kunnen, maar volgens onze navigator Jelyna was dat verder lopen dan de trail afmaken. Dan nog maar even doorbijten en stevig doorstappen, maar de platgetrapte bessen die we hier en daar zagen liggen op het pad, gaven ons geen prettig gevoel. Het was toch wel een opluchting toen we na een tijdje de parkeerplaats zagen liggen en weer wat mensen hoorden.

In de camper op de bergweg terug naar de camping stond er een auto stil midden op de weg, omdat er een groep berggeiten dwars over de weg liep. Deze hadden we nog niet eerder gezien, en konden we nu we toch stil stonden, mooi op de foto zetten. Deze kunnen we nu ook afvinken.

Vanavond hebben we lekker “Pasta di Sylvia” gegeten in de camper, en we zijn net op tijd terug op de camping want het begon net te waaien en te regenen. De voorspellingen voor de komende dagen zijn hier koud en nat, dus het komt goed uit dat we morgen vertrekken richting Wells Grey. De jongens hopen dat er daar ook Wifi is, want ze zitten nu al twee dagen zonder en dat is echt afzien voor ze, terwijl wij het wel lekker rustig vinden. Dat betekent echter wel dat we deze verhaaltjes even zonder foto’s versturen, want dat is best lastig zonder wifi.