What a hell of a ride

Een verslagje van 2 dagen. Gisteren afscheid genomen van onze Duitse, goedlachse gastvrouw. Nadien hebben we verder Algonquin Park bezocht. Een vijftal korte trails gelopen. Wat was het weer heet: 35 graden. Pas na 19u dook de temperatuur voor de eerste keer onder de 30.

Algonquin is niet zo’n drukbezocht park, waardoor je steeds voldoende tijd en ruimte hebt. Onze dierenlijst vullen we aan met een wasbeer, red fox en een wolf, yep hij stak netjes voor ons de straat over. Onderweg naar Ottawa veranderde het landschap van bosrijk naar landbouwgebied. Kreeg wel even een serieuze klop van de hamer, waardoor we een extra break hebben moeten inlassen voor een powernap. Ons jongens maakten hiervan gebruik om een baseballwedstrijd in het water te spelen.

De hotelkamer in Ottawa was meer dan ok. 3 2-persoonsbedden.

Vandaag zijn we gestart met een superblitzbezoek aan de hoofdstad. Gelukkig was het weekend, waardoor het verkeer erg beperkt was. We hebben de belangrijkste gebouwen gezien en getrokken. Veel tijd was er niet, want om 12u30 werden wij bij Propulsion  verwacht voor onze volgende wateractiviteit: rafting. Het was een voordeel dat we hadden aangegeven Engelstalig te zijn. Hierdoor zaten we met z’n vijven + 2 gidsen in de raft, terwijl de francophonen met 8+ zaten. Een g e w e l d i g e  ervaring. We hebben verschillende versnellingen klasse 3 en 4 gedaan; 2 hiervan hebben we dubbel mogen doen, waarbij de boot telkens werd geflipt. De seconden dat je onder water zit en wordt meegesleurd door de kolkende rivier lijken dan opeens minuten te zijn. Een speciale ervaring. Zonder discussie de beste rafttrip die we ooit gedaan hebben. Nadien hebben we nog een spelletje beachvolleybal gespeeld om nadien de film van het raften te bekijken.

Vanavond slapen we in Cranberry House. De gastvrouw lijkt op ons bomma. Het huis is ingericht zoals het begin van de vorige eeuw. De pispot staat nog onder het bed 😁. De max is wel dat we gebruik mogen maken van het zwembad.