de camper gaat terug (12-7)

De wekker staat heel vroeg, maar voor de telefoon piept (telefoon=wekker) ben ik al wakker. Vanochtend moet de camper worden gepoetst en de tanks voor de laatste keer gespoeld. Ina gaat met Lasse douchen, terwijl ik met Malte de laatste spullen uit de camper gooi die we niet mee kunnen nemen. Er blijft helaas altijd meer over dan je zou wensen, maar de buren toonden gisteren weinig interesse dus er blijft niet veel anders over dan het in de ton te gooien. Boter, margarine, resten jam, pindakaas, worst, kaas en yoghurt, alles gaat weg. Ik pak voor de schrobber uit en met een beetje spoelmiddel blinkt de vloer in een paar minuten. Een handdoek er overheen om het drogen te bevorderen, en klaar. Ina komt net op dat moment met Lasse, dus Malte en ik gaan naar de douches terwijl Ina de rest inpakt en opruimt. We vertrekken om 7:15, wat op tijd moet zijn. We moeten de camper voor 11 uur afleveren, en alle geconsulteerde routeplanners (RandMcNally, MS Trips en Trucs en Google Maps) geven aan dat we 2½ uur moeten rijden. We stoppen onderweg om te tanken, te ontbijten (bij BurgerKing, eens maar nooit meer) en nogmaals tanken in Linden om de hoek van het El Monte RV station.

Ik was er al achter dat het feit dat we een oude camper kregen meer aan de informatie van Tioga Tours ligt dan aan El Monte, maar we reclameren wel de staat waarin de camper verkeerde. Gunner, de stationmanager, ziet zelf ook dat er een probleem met de generator is, en als wij alles opgeven wat binnen in kapot is kunnen we gaan onderhandelen. Zodra we met Martina zitten komt Gunner erbij staan en vraagt of Martina de kosten voor de Generator al gecrediteerd heeft (we hebben voor vertrek $75 onbeperkt generator gebruik betaald). Hij biedt ons vervolgens 1 dag huur aan als compensatie voor het ongemak, een bedrag van $210,-. Da’s meer dan ik verwacht had, maar aan de andere kant hebben wij door het niet gebruiken van de generator El Monte veel reparatiekosten bespaard. Wij blij, zij blij. Ik ben echter minder blij dat de compensatie door middel van een cheque plaatsvindt die pas over een paar weken verstuurd zal worden. Maar goed, het is niet anders.

Martina moet nog wat zaken afronden, en rond 12:15 vertrekken we naar New York. We worden naar het Pennsylvania Hotel gebracht, een gratis pickup en dropoff waar El Monte zelf naar toe rijdt. Daar pakken we met alle bagage (5 grote tassen, de 2 stoelen die we willen proberen mee te nemen en de overige handbagage) een yellowcab. Een vriendelijke Hispanic dame brengt ons tot voor de deur van de Murray Hill East Suites. Prima, een goeie fooi waard.

Helaas zijn we te vroeg voor een kamer, pas na 2 uur is er iets beschikbaar, en het is nu 1 uur.

We mogen de bagage aan de bell-boy geven, en gaan op zoek naar een gelegenheid om iets te eten. Het is nog erg onwerkelijk: vanochtend stonden we nog midden in de natuur in Pennsylvania, nu tussen de wolkenkrabbers van Manhattan. Als we rechtsaf het hotel uit lopen zien we links meteen de Empire State Building, rechts het Chrysler gebouw. We lopen rechtdoor tot Park Avenue, en zien rechts het Central Station liggen. We besluiten daar eens te gaan kijken, en bewonderen het mooie gebouw. Ik kan de familie nog wijzen op een stukje plafond wat in 1998 bij de renovatie niet is schoon gemaakt. Ik weet dat dit heel groot is maar moet nog even op internet kijken hoe groot.

Rond half 3 zijn we weer terug in het hotel, en krijgen kamer 1108. De elfde verdieping dus. Het lijkt heel wat, maar de kamer is redelijk donker door de veel hogere gebouwen om ons heen. De “kamer” is eigenlijk een appartement: een grote woon/eetkamer, keuken, badkamer en een slaapkamer met 2 queen bedden. Het ziet er allemaal prima uit. We hangen wat op de kamer rond en gaan rond 5 uur naar een restaurant naast het Central Station, maar niet na de foodcourt in het station bekeken te hebben. Het ziet er daar prima uit, maar wij gaan naar Tequillaville. Bij het langslopen zag het er vriendelijk uit, binnen blijkt het (volgens de menukaart) onderdeel van o.a. TGI Friday’s. Helaas is het eten daar ook naar: ik had weliswaar een prima salade, maar de rest was niet echt tevreden. De marguerita’s waren echter prima.

We besluiten na het eten nog een stuk door te lopen tot we op het Times Square zijn. Het begint inmiddels te schemeren, maar dat valt niet op door het lichtgeweld van alle bewegende beelden. Indrukwekkend.