Dag 18 : Clearwater - Whistler

Wekker om 6u ’s ochtends gezet want we hebben een lange rit voor de boeg.  Om 7u werden we rustig wakker om te ontdekken dat de batterij van mijn gsm plat was en daardoor geen wekker is afgegaan.

Tja dan maar een uurtje later dan gepland vertrokken met een aangenaam weertje als compagnon.

We gingen richting 100 Mile House (140km) op de route van de  Gold Rush Trail uit de jaren 1860.  Na de eerste goudvondsten was het allen daarheen en 100 Mile house ligt net 100 mile van Lilloeut het begin van deze Gold Rush Trail.  Vandaar trok een massa te paard, al of niet met koets, of te voet tot zo’n 300 mile verder naar Bakersville.  Zo zijn op die route verschillende stadjes ontstaan.

We bezochten daarom ook de historische Hat Creek Ranch, ontstaan door een handelaar die er zich met zijn gezin (met 11 kinderen) vestigde en als eerste een kleine herberg startte voor de reizigers.  Later werden 2 van zijn zonen (waarvan de jongste net 16 was)  samen met een vriend opgehangen doordat ze van paardendieven uitgroeiden tot een bende die roofde en tot slot een agent doodschoten. 

Enfin we werden tot deze herberg gebracht met paard en koets en kregen er een VIP begeleiding met een ganse uitleg van een historicus in de bijpassende kledij. We werden echt in de tijd meegezogen (en tegelijkertijd leeggezogen door de muggen)

Vervolgens werden we weer met  paard en koets gebracht tot een voorstelling van een Shuswap dorpje waar  we door een  afstammeling een gedetailleerde privé-uitleg kregen.  Alles zo interessant dat we er bijna 4 uur gespendeerd hebben (incl lunch)!

Volgeladen met heel wat historische informatie vervolgden we onze weg richting Whistler (310km).

Het landschap veranderde van uitgestrekte koeien- en paardenranches en cowboy-achtige toestanden in groener en dichter bebost berglandschap.

De wegen begonnen hoe langer hoe smaller en hoe langer hoe bochtiger en hoe langer hoe steiler op vlak van afdalingen en beklimmingen.  Barry heeft het mogen kunnen want ik zag het écht niet zitten!  Op een gegeven moment hebben we een 10-tal afdalingen na elkaar gedaan die tussen de 11 en 15% lagen!  We kwamen niets anders tegen dan breaking testing area’s en runaway lanes  voor vrachtwagens die zo steil waren als een omgekeerde skischans!!!  Mijn gerustheidspijl zakte tot diepvrieslevel !!!   Niet te doen! 

Na vele uren gezwoeg van Barry achter het stuur bereikten we eindelijk  (zo’n 3u later dan gepland) onze stopplaats Whistler, het Olympisch winterdorp van 2010.  We hoopten direct te kunnen beginnen BBQ maar het brandgevaar stond op high dus buitenvuren waren ten strengste verboden.

Dan maar terug achter het stuur richting het Olympische dorpje zelf op zoek naar een heerlijk restaurantje.  We hebben gesmuld van lekkere wilde zalm, de beste zalm die ik ooit al gegeten heb!.

Fut om onze blog up to daten hadden we niet meer, het was daarna bedje in en om te hardst snurkie snurkie.  We beginnen stilaan de vermoeidheid van de lange avontuurlijk reis te voelen.