Horseshoe Bend en Grand Canyon

Doordat we er gisteren een uurtje bij kregen hadden waren we vanochtend mooi vroeg op weg. Nadat we nog wat boodschappen hadden gedaan en de tank weer vol hadden gegooid, zijn we op weg gegaan naar de Horseshoe Bend. Deze uitgesleten kloof in een hoefijzervorm lag op de route naar onze volgende halte; de Grand Canyon. 

De Horseshoe Bend is ook weer zo'n publiekstrekker, door de grote bekendheid en doordat het eenvoudig is om er te komen; na een wandeling van 10 minuutjes (wel door het mulle zand, over rotsen en toch met een behoorlijke stijging en daling) ben je er al, zelfs op teenslippers. We hebben de Bend even bewonderd, een paar foto's gemaakt en zijn toen verder gereden. 

Onderweg begon er ineens een lampje op het dashboard te knipperen: het SES lampje. Ook reed de auto ineens niet meer zo lekker dus zijn we gestopt bij een benzinestation. Daar gebeld met Cruise America waar we het advies kregen om even een half uur de motor uit te laten, de olie en zo te checken en daarna te kijken hoe het dan was. We hebben in die tijd maar even geluncht, toch handig zo'n rijdend huisje!

Na een dik half uur de auto weer gestart. Daar waar het lampje eerst knipperde was het nu constant aan. Maar, met het rijden voelde het wel weer wat beter (de auto trilde namelijk nogal bij het stilstaan). We hebben voor de zekerheid nog wel een keer met Cruise America gebeld en waagden het er daarna op. Het rijden ging daarna best goed, al is het trillen in stilstand helaas nog niet helemaal verdwenen. We hopen dat het morgen beter is. Zo niet, dan maken we dan een afspraak om zondagochtend eerst langs Cruise America in Flagstaff te rijden. Wel een beetje om, maar dat is dan niet anders...

Bij de toegangspoort van de Grand Canyon waar we onze pas voor de nationale parken moesten laten zien, werden we hartelijk verwelkomt door een aardige mevrouw. Zij gaf ons een paar krantjes over de Canyon mee. Deze krantjes krijg je in elk nationaal park waarin van alles te lezen is over het ontstaan, de dieren die er leven en andere interessante informatie. Erg handig, ook omdat alle wandel- en shuttelbusroutes erin staan. 

Bij het 1e view point zijn we direct uitgestapt en we hebben daar voor het eerst de Canyon gezien. Onvoorstelbaar diep: 1.6 kilometer maar liefst.. Verder is de kloof 446 km lang en 29 km breed. Dat is zo moeilijk voor te stellen, zelfs al sta je ernaar te kijken. Hierna zijn we naar de (al in Nederland gereserveerde) camping gereden; naar de Mather Campsite. We staan midden in het bos, een kilometer van de kloof af. En het is er geweldig. Toen we de camper net hadden neergezet kwamen er 4 muildierherten langsscharrelen. Er blijken hier verder slangen, bevers, mountainlions, elanden en wilde kalkoenen te leven. Die hebben we nog niet gezien...

Nadat we ons hadden geïnstalleerd heb ik Arne-Menno verteld wat ik voor morgen voor hem heb geregeld.. In november wordt hij namelijk 30 ('niks bijzonders, toch...') en daarvoor heb ik hem als cadeau een helikoptervlucht over de Canyon gegeven. Helemaal blij, natuurlijk :) We zijn heel erg benieuwd naar de vlucht!  

Rond 4PM zijn we met de shuttlebus naar het Visitor Centre gegaan waarvandaan we een eerste wandeling langs de kloof hebben gemaakt. In het begin met erg veel andere mensen, maar toen de zon bijna onderging waren we er bijna alleen. Supermooi om te zien, die zonsondergang op die diepe kloven en rotsen.