WWWWW-day

Door Fam van der Meer - 26-07-2018 06:53 Woensdag 25 juli is onze WWW-dag. Een woensdag met was, wifi, worst en Wahweap Campground. De meiden klagen dat ze nog maar een paar onderbroeken hebben en Pappa beweert dat hij reeds begonnen is met de eerste uit de wastas. Die blijkt na verloop van tijd zelf schoon te worden. Daar namen de meiden geen genoegen mee dus Mamma moet blijkbaar aan de arbeid vandaag. Gisteren was een dag zonder wifi en volgens mij die dag ervoor ook zodat de meiden ietwat spastische bewegingen beginnen te maken. Als apotheker zie ik dit als ontwenningsverschijnselen maar ik zeg het maar niet hardop. We ontbijten nog steeds met toast en koffie zonder worstjes. Deze willen we vandaag tussen de middag gaan eten. De hotdogs in Amerika zijn net zo lekker als in Canada dus we kunnen er geen genoeg van krijgen. We hebben weer redelijk lang gereden. De weg vanuit de North Rim was hoog, ruim 3000 meter. De oren begonnen te klapperen van binnen en de haarspeldbochten logen er niet om. Pappa heeft geen moeite meer met de camper dus heeft mamma het stuur vandaag niet aangeraakt. We zijn een kudde bizons tegen gekomen en wat Condors die door de Canyon vlogen. Ik zit nu overigens het stukje te schrijven met uitzicht op Lake Powell en het is bijna net zo mooi als de sunset in Katwijk. Er stond vandaag een excursie op het programma in Page. Een Upper Antelope Canyon Tour door een soort spleet gemaakt door de wind en zand. Het moest een spectaculair programma zijn en Julia had natuurlijk weer van You-tuber Marsha gehoord dat je vooral een buff moest meenemen voor het zand. Nou, daar kwamen de meiden Esmee en Julia met een buff tot over hun oren aan bij 40 graden. There parents keken ietwat verbazend en konden hun lachten niet inhouden maar lieten het tafereel maar toe. Na 10 minuten bubsen met de billen in de dessert kwamen we aan bij de spleet. De eerste indruk was direct verpletterend. Wat een lichtspel op de zandduinen en wat een glooiende wanden. Het was een sereen schouwspel totdat er een soort zandstorm los barstte. Het rode zand viel van bovenop op ons neer en het was niet een klein beetje. Het bleef maar komen, maar Julia en Esmee waren er tegen opgewassen of toch niet…….Dit was echt zoveel zand dat zelfs de gids een beetje paniekerig werd. Dit had ze zelden meegemaakt en wij maar rustig blijven een paar meter onder de grond met een laag van 10 cm zand op je en een halve meter levensruimte vol met chinezen. Op een gegeven moment werd het minder en konden we weer ademen. We waren wel soort red cups geworden maar de foto's werden er niet minder om. We zijn immers Kattukkers dus we zijn wel wat zand gewend zou je zeggen. Eenmaal aangekomen in Page hebben we eerst een duik genomen in Lake Powell wat echt bij onze campingplek mogelijk was. Een enorm meer wat is ontstaan door de stuwdam aldaar. Er waren een heleboel boten en jetski's en een paar mensen die wilden zwemmen. De grond van Lake Powell lag namelijk bezaaid met planten en soort zeewier. Dat is toch iets minder lekke zwemmen. Het rode zand was van ons lichaam af dus gingen we weer camperwaarts. Een lekker biertje, wat nootjes en uitzicht op Lake Powell. Dit is waar het om gaat deze vakantie. Vanavond maken we nog een kampvuur, drinken we een Marlboure uit New Zeeland en maken we plannen voor morgen. De airco kan aan en is Mamma stiekem de was vergeten. Ze heeft gewoon gezwommen met wat extra onderbroeken zodat de meiden morgen weer een schone poeperd hebben. Het leven kan zo simpel zijn. Ik hou van die WWW-dagen. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.