Bakersfield Familie Veenhoven Dag 7,8,9,10 (25,26,27,28 Juli)

Vanochtend de boel weer inpakken en verder klaar maken voor vertrek. Maar niet voordat we het bezoekerscentrum Kings Canyon hebben bezocht om nog een stempel en sticker te scoren. In Yosemite hebben we bedacht om van elk Nationaal Park ook een grote magneet te kopen en deze als souvenir mee te nemen. Deze “plakken” we dan aan de ijzeren balken in de Klimphoeve. Dus ook nog even magneet nummer drie gescoord. Berd bleef even bij de camper om alle apparatuur aan de laders te hangen. Op een camping in een Nationaal Park mag ’s avonds/’s nachts de generator niet aan. Telefoons kunnen we wel gewoon opladen. Zodra we onderweg weer bereik hebben dan kunnen we de in “word” gemaakte reisverslagen en foto’s weer uploaden. Zogezegd zo gedaan, om 11.50 uur vertrokken we. Op naar Bakersfield! Al snel bleek dat de reis maar ruim 2 uur zou duren voordat we bij Wilmark en Alie Zouden arriveren. Onderweg even een stop gemaakt in een dorpje en de reisverslagen en foto’s up-geload. Ook ik ben onderweg voor het eerst even achter het stuur gekropen. Wel even spannend zo’n enorme V8 maar al snel mijn draai gevonden. Lekker cruisen in Amerika :-). Ook weer lange, oneindige wegen onderweg. Veel bomenplantage met pistache noten, amandelen, sinaasappelen en ook druiven, aardbeien, uien, mais, luzerne en tarwe gezien. Vruchtbaar grondje hier zo leerden wij later, er wordt hier echt van allerlei exotisch verbouwd, het is eigenlijk een woestijngebied van oudsher maar door alle irrigatie (d.m.v. dijkjes, eigenlijk een soort aardappelruggen) groeit en bloeit het hier weelderig (zoals Wilmark zegt, zonder water groeit hier helemaal niets en is het echt een woestijn). Zo rond een uur of 15.00 uur kwamen we aan bij de familie Veenhoven. Voor degene die het niet weten, en zich afvragen, wie zijn dat en hoe zit dat: Wilmark is een achter (+) neef van mijn vaders/oma’s kant. Net toen hij en Alie naar Amerika waren vertrokken kregen wij weer wat contact via FB en kwam hij, als ze in Nederland waren, even aan voor een bezoek. Berd kent hem nog vanuit de tijd bij Entjes, waar Wilmark eerder aan het werk was. AL langere tijd geleden nodigde hij ons uit om langs te komen maar goed de meiden waren nog te klein. En ja, nu kon het eindelijk, na een jaar corona vertraging, toch doorgaan om ze eens te bezoeken en echt te zien hoe en waar ze woonden en wat ze voor bedrijf ze hadden opgebouwd. Mayer Avenue, de straat waar ze aan wonen klinkt heel stads maar niets is minder waar. Gelegen tussen oneindige amandel- en pistachepercelen (ze hebben zelf 40 ha pistachebomen in eigendom) staat hun prachtige woning met bedrijfsgebouwen. We werden hartelijk ontvangen door Alie en de meiden mochten direct plonzen in hun zwembad. Dat was uiteraard geen straf bij 39 graden, pfff. Ook wij zijn er snel even ingegaan. Rond 17.00 uur kwamen de vrachtwagens aanrijden en ook Wilmark, goed om hem even weer te zien. Op de buiten-BBQ werden twee mooie stukken tri-tip steaks gelegd en tijd om even bij te praten. Heerlijk gegeten! Het werk gaat voor Wilmark uiteraard volop door dus die was de volgende ochtend al weer op pad om bij alle werkzaamheden langs te gaan. Wij konden bij Alie heerlijk ontbijten en lekker even rustig aan doen. De meiden lagen na het ontbijt alweer in het zwembad. In 2006 zijn Wilmark en Alie naar Amerika geëmigreerd om daar een loonbedrijf  (A&W Custom Chopping) gespecialiseerd in choppen (hakselen) te beginnen. Momenteel zijn er 5 hakselaar (en twee op reserve) aan de gang om mais, luzerne en graan te “choppen”. Deze producten worden met vrachtwagens, in de piek 25 stuks, af en aan gereden naar de klanten/melkveehouders om vervolgens door twee enorme Claas Xerions op een grote kuilbult (Mais) te worden geschoven en aangereden. Er word jaarlijks zo’n 10.000 Ha gehakseld en in de bult gereden. Hij heeft 11 klanten en deze hebben tezamen ongeveer 45000 koeien. Zijn grootste klant heeft 9000 koeien op 1 bedrijf staan. Een van de “kleinere” heeft er 2500, de rest zit er tussenin. Ook heeft Wilmark dagelijks vier vrachtwagens aan de draai om deze klanten te voorzien van voer vanuit de fabrieken. S’ Middags zijn we met z’n vijven met Wilmark mee op pad gegaan en heeft hij ons langs diverse werkzaamheden van hun bedrijf gereden. Ook zijn we langs enkele van deze enorme melkveebedrijven gereden. En wat hebben deze bedrijven een enorme opslag van divers veevoer! Op de heenreis naar Wilmark en Alie hadden we van een afstand al enkele grote melkveebedrijven voorbij zien komen maar om ze van dichtbij te bekijken is echt enorm. Lange schuren met elk zoveel koeien, echt indrukwekkend om te zien. Verdere werkzaamheden die A&W Custom Chopping verricht is o.a. luzerne maaien, schudden en oprapen (tot voor kort zijn ze met opraapwagens gestopt). Luzerne wordt net als mais gebruikt als veevoer. Ook daar waren ze druk mee aan het maaien dus daar zijn we ook nog even langs geweest. Het was mooi om te zien hoe alles aan de draai is! Sinds kort bewerkt hij voor twee boeren totaal 1180 Ha land x 2 (ze oogsten hier namelijk 2 keer rondom Bakersfield), milo en graan zaaien (met 1 zaaimachine van 6 meter) en verder de verdere bewerkingen daarvan. Ze hebben totaal 25 werknemers in dienst. In de “shop” vinden door eigen monteurs de reparatie en onderhoud werkzaamheden aan de machines plaats en er is een mobiele shop d.m.v. een vrachtwagen die direct kan uitrukken als erop het land iets stuk is. Het werk moet natuurlijk niet te lang stilliggen. Op en top! ’s Avonds zijn we met z’n allen lekker uit eten geweest bij Pizza Kitchen in Bakersfield. Thuis afgesloten met een cocktail Moscow mul, lekker hoor!! Omdat ik in deze vakantie nog mijn zinnen had gezet op een paar cowboylaarzen heb ik Alie eens gevraagd naar een goede tip/winkel. Ze bood aan om de volgende morgen naar de Bootbar te gaan, een western winkel. Nou dat was me een winkel! Rijen vol met cowboylaarzen voor jong en oud, man en vrouw. De keuze was moeilijk maar ik heb ze!! Erlijn was ook mee dus nog wat andere (kleding) winkels bij langs. Uiteindelijk heeft zij nog een tas en wat make –up spulletjes gescoord. ’s Middag ging Berd nog even met Wilmark en Rex zijn trouwe metgezel (dit is hun hond van 12 jaar oud en hij gaat al vanaf pup elke dag met Wilmark mee op pad bij de werkzaamheden langs) op pad en wij lekker even bij het zwembad rondgehangen, wasjes gedraaid en aangerommeld. ’s Avonds was er kip (van Jacco ;-)) op de BBQ, wederom weer heerlijk. Na afloop was er een cocktail Classic Cadillac Margarita, die Wilmark heeft verborgen talenten! Even een beetje op tijd op bed, zo’n warmte mat wel af en de volgende morgen moeten we ons klaar maken voor vertrek. ’s Ochtends weer bij Alie aan de bar ontbeten en de camper opgeruimd. Wilmark kwam om 10.00 uur nog even terug om samen nog even koffie te drinken en afscheid te nemen. Hij heeft ons met allerlei merchandise van A&W Custom Chopping overladen, nou wij kunnen de zon en winter aan! ;-) Het waren heerlijke, gezellige dagen, we hebben genoten van alles wat we hebben gezien! Echt super! Maar goed het is tijd om onze roadtrip te hervatten, op richting Las Vegas! Eerst met een tussenstop in Barstow. Hier waren we na een trip van ruim twee en half uur rond half 3. We zijn direct na de incheckt doorgereden naar het spookstadje Calico. Daar woonden rond 1881 en 1896 veel mijnwerkers die daar in de zilvermijnen werkten. Spookstad was een groot woord, we vonden het nogal commercieel opgezet. In elk gebouwtje zat iets van een souvenir winkel of horeca. Was wel even grappig om te zien… daarna direct terug naar de camping en in het zwembad, crisis wat is het hier warm! 40+ graden. We zitten hemelsbreed ook onder Death Valley, midden in een woestijn, ook niet zo verwonderlijk dat het zo warm is. Onze plek was voorzien van een bbq dus deze maar aangestoken. De meiden liggen er net in en de airco in de camper draait volop, 22.00 uur en nog 35 graden op de teller. Morgen nog twee uur rijden en dan zijn we in Las Vegas, kijken wat dat ons brengt!

NB: dag twee nog een stress moment gehad…autosleutels weg, foetsie…Berd had ze de dag daarvoor voor het laatst gebruikt maar wist ook niet meer wanneer hij ze voor het laatste had gezien. Nou daar waren we mooi klaar mee, zucht. Drie keer de hele camper over de kop, alle gangen van Berd -tig keer nagelopen, niks. Verhuurbedrijf maar gebeld en de volgende dag zou er een sleutelmaker langskomen, het was ook niet anders. Echter aan het einde van de dag, komt Berd ineens met de sleutels aangelopen. Waren de dag daarvoor in de amandelgaard bij het bukken uit zijn broekzak gevallen!! Nou dat scheelde weer een hoop gedoe!