Dag 21: Pearl Harbor en the Dole Plantation
Door Frits Borgman - 19-07-2008 20:30 Vandaag waren we allemaal vroeg wakker vanwege het tijdsverschil met het vasteland van Amerika, drie uur. Daarom besloten om vandaag naar Pearl Harbor te gaan, omdat je daar vroeg moet zijn ivm het beperkte aantal tickets wat per dag wordt uitgegeven om naar het USS Arizona Memorial te gaan met de veerboot. We waren er om 08.30 uur en kregen tickets voor 10.00 uur. Tot die tijd het USS Arizona museum bekeken. Een boeiend museum met allerlei voorwerpen, foto's e.d. over de USS Arizona.Op 7 december 1941 voerden de Japanners een verrassingsbombardement in twee aanvalsgolven met ruim een uur ertussen uit op de Amerikaanse Pacific Fleet in de haven van Pearl Harbor op het eiland Oahu, Hawaii.
Veel Amerikaanse slagschepen zijn hierbij gezonken of zwaar beschadigd. De USS Arizona heeft het hierbij het zwaarst te verduren gehad. Een voltreffer op de voorkant van het dek zorgde ervoor dat de complete munitievoorraad op het schip ontplofte. Er zijn op dat schip 1177 bemanningsleden gedood, waarvan op dit moment de stoffelijke resten van 900 bemanningsleden zich nog steeds in het schip bevinden. Het schip ligt nu nog steeds op dezelfde plek en is aangewezen als oorlogsmonument en zeemansgraf.
Eerst kregen we een 25 minuten durende film te zien over de aanval op Pearl Harbor met daarin voor het grootste deel originele filmbeelden van de aanval. Toen met de boot naar het wrak.
Over het wrak heen is een klein gebouw geplaatst, vanwaaruit je het schip ongeveer één meter onder de waterlijn kunt zien liggen. In het gebouw staat een muur met daarop de namen van alle slachtoffers. Je ziet vaak dezelfde namen onder elkaar staan, veel broers deden samen dienst op de Arizona, tot wel drie broers samen. Zij werden allemaal gedood.
Als je dan met de boot weer terugvaart door de haven van Pearl Harbor en je stelt je dan voor dat op deze plek dit gigantische bombardement heeft plaatsgevonden, dan wordt je wel even stil.
Ik ben toen hierna nog alleen met de bus naar het Pacific Aviation Museum gegaan op Ford Island, een eiland in de haven. Daar stonden vliegtuigen die zowel door de Japanners als de Amerikanen gebruikt waren tijdens de aanval. Erg interessant.
Toen ik weer terug was hebben we gegeten en omdat het nog vroeg was zijn we doorgereden naar de Dole Plantation in Wahiawa, een grote ananasplantage zo'n 25 kilometer verderop. Met een treintje werd je zo'n 3,5 kilometer over de plantage gereden waar miljoenen ananasplanten stonden. De grond waarin ze verbouwd worden is rood, dat komt doordat het vulkanische as in tienduizenden jaren is gecomposteerd tot grond en de rode kleur komt van de oxidatie van het ijzer, wat veel in die grond zit. Een erg onwerkelijk, maar mooi gezicht. Ook kon je zien welke stadia een ananasplant doormaakt voordat er een rijpe vrucht is. Het duurt 22 maanden voordat een ananas uiteindelijk rijp is.
Verder nog onder leiding van een gids een wandeling gemaakt door een grote tuin, waar de meest onwerkelijk planten stonden. Dat is nog eens wat anders dan Tuinland.
s'Avonds bij de Subway gegeten, eindelijk eens gewoon brood met normaal beleg en groente. De hamburgers komen ons nu zo ongeveer de neus uit. Mark, normaal gesproken een grote McDonalds-liefhebber, trekt al wit weg als hij in de buurt van een McDonalds komt...
Alicia vertelde gisteren dat ze zin had in sperciebonen en schrok zelf erg van deze uitspraak.
Nog even door Honolulu naar Waikiki Beach gelopen en genoten van het uitzicht in het donker op het prachtig verlichte Honolulu.