Death Valley uit en terug naar het westen
Door Corien en Jan - 13-05-2010 05:49Ha iedereen
Op woensdag 12 mei vertrekken we al vroeg van de camping van het
National Park in Death Valley. De rit naar de volgende camping in
Visalia is namelijk 515 km. Een lange rit dus, de langste rit tot
nu toe. In Death Valley stoppen we nog bij wat uitkijkpunten en
lopen wat door de Dunes.
Daarna bestaat de dag uit autorijden, naar de omgeving kijken, nog maar weer een keer tanken en zo nu en dan het houden van een stevige break.
De rit vanuit Death Valley vordert maar langzaam. Het blijkt een wat moeilijker te rijden traject. Langs de weg staan borden die aangeven dat de airco’s in de auto uitgezet moeten worden om oververhitting van de motor te voorkomen. Wat we natuurlijk braaf doen en vervolgens twee uur peentjes zweten (waarbij ook het te rijden parcours niet meehielp). Verder zijn er op de kaart precies de plekken aangegeven waar je langs de weg koelvloeistof kan krijgen. Na een inspannende rit die steil omhoog en omlaag ging en in een langzaam tempo, bereiken we uiteindelijk na twee uur de rand van het park (plm. 90 km). Overigens ook omdat we met 15 km/per uur kilometers lang achter een wagen rijden die de gele lijnen op de weg aanbrengt.
Inmiddels rijden we ook weer in Californië en ja hoor, de wegen zijn direct weer slecht van kwaliteit. Alsof je vanuit Nederland België inrijdt. Mogelijk heeft het iets te maken met het bijna bankroet zijn van Californië, maar overal zijn de wegen provisorisch opgelapt. Dus dat was weer aardig rammelen met de RV.
Naarmate we meer richting westkust rijden, wordt het ook weer voller en drukker. Ook ziet het er ‘wat gewoner’ uit met wijngaarden, fruitbomen, grote veebedrijven en akkers. In Bakersfield, halverwege de reis, waren daar ook weer de windmolens en stond er langs de weg een windwaarschuwing voor campers. We zijn maar gewoon doorgereden. Met wind hebben we inmiddels ervaring. Dat hadden we overigens niet verwacht dat de wind ons zo parten zou spelen in Amerika. Om te rijden is het vermoeiend maar ook om het de hele dag te horen. Wat ook raar is dat deze wind soms ineens de kop opsteekt. Hadden we gisteren nauwelijks wind toen we ’s morgens uit Las Vegas reden, Cees en Gemma – die een paar uur later vertrokken – hadden er weer heel veel last van.
We zitten inmiddels een beetje bij te komen op
een camping in Visalia, een KOA-camping met alle voorzieningen. Dat
hebben we van tijd tot tijd nodig voor het lozen van afvalwater en
onze apparatuur op 110 Volt op te laden. Morgenochtend vertrekken
we naar een National Park camping en bezoeken we Sequoia National
Park en Kings Canyon National Park dat daar noordelijk van ligt.
Dat wordt weer een dag natuur happen. 
Nou, tot de volgende keer maar weer.
Corien en Jan