21 augustus

Stewart/Hyder, Fish Creek

Wat een dag! Om half zes op, zodat we vroeg bij Fish Creek kunnen zijn. Dat is vanaf de campground nog geen 10 km, maar we doen er zeker 3 kwartier over. Tot de grens is het een prima weg. Zodra we in de USA komen, is de weg onverhard en vol met kuilen en gaten. Je mag 20km/u, maar dat halen we van geen kanten. Om 6.45u staan we op de loopbrug bij Fish Creek. Geen beer te zien. We lopen wat op en neer en besluiten dan in de camper te wachten. Het regent immers nog steeds en we zijn al aardig nat geworden. Nog maar een paar minuten in de camper wordt er geklopt en zegt een man (de parkwachter, denk ik): "There are bears in the creek.". Wij onze spullen weer aan en naar buiten. Niemand te zien, dus wij lopen de loopbrug af. Precies de verkeerde kant op. Als we teruglopen naar de andere kant, zijn de beren al weer in het struikgewas verdwenen. Maar de parkwachter weet waar ze zitten. Geduld dus. En ja hoor. Na zo'n 10 minuten komen ze tevoorschijn. Moedergrizzly met haar jong. Het water in om zalm te vangen. Wat een prachtig gezicht! Wij maar foto's schieten. Zo'n half uur lang. Totdat de grizzly's langzaam maar zeker steeds verder weg lopen. Maar hier zijn we voor gekomen. En dat was de reis absoluut waard.

Na een ontbijt rijden we terug naar Stewart en krijgen we bij de grens een prachtige stempel in het paspoort. Er is geen controle als je de USA in gaat, maar wel Canadese controle wanneer je weer terug komt. En die is serieus. Ze willen weten hoe lang je denkt te blijven en vragen of je alcohol of vuurwapens bij je hebt. Ja, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

 

Henriette wil foto's maken van een sinister meer vlak voordat je Stewart bereikt vanaf Highway 37a. Dus rijden we gelijk door. Na een kilometer of 8 blijkt de weg te zijn overstroomd. Je kan er nog wel door, maar rijdt door een kleine 10cm water. En dat doen we opnieuw op de terugweg.

 

 

Op de campground in Stewart bespreken we wat we verder zullen doen. Blijven, met het risico dat we later niet meer over de snelweg kunnen, of nu direct vertrekken. Uiteindelijk besluiten we te blijven. Volgens de receptioniste van de campground zal het snel ophouden met regenen en dan zakt het water binnen een uurtje of zo weer weg. We maken er dus verder een luie dag van. Een 2e bezoek aan Fish Creek laten we schieten. Vanwege de vreselijk slechte weg en ook omdat mijn fototoestel nog steeds niet functioneert. Daarvoor zal ik wel service nodig hebben. Hopelijk vind ik dat nog hier in Canada de komende dagen.