Dag 4 Waterton - Helena

Dag 4 Waterton – Helena

Vandaag steken we de grens met Amerika over. Helaas is de Chief Mountain Border gesloten en kunnen wij niet over de bergpas rijden. We gaan richting Carway Border om daar de grens te passeren. Het is niet echt een spectaculaire rit tot aan de grens. In de lucht hangt een dikke mist die, naar het schijnt, wordt veroorzaakt door rook van de natuurbranden in British Columbia en Washington. De temperatuur loopt al snel op tot een goede 30 graden. Vlak voor de grens spotten wij enkele adelaars die langs de Highway op een hek zitten. Prachtig om deze machtige dieren in de vrije natuur te zien. Aan de grens loopt het lekker vlot. Het is Zaterdag en wij zijn de enige op dat moment. Na enkele administratieve handelingen en 12 dollar betalen voor een vergunning rijden we Montana binnen. Meteen komen we in het Black Feet Indianen reservaat en krijgen een Amerika te zien dat je op TV nooit te zien krijgt. Het eertse plaatsje dat we binnen rijden is Billings. Hier wonen de Black Feet Indianen. Geen trots volk maar verbitterde mensen die zijn weggestopt op een stortplaats. Overal vervallen campers omringt door afval en autowrakken. Dikke mensen die ‘s morgensvroeg al dronken over straat zwalken. Nergens vrolijkheid of een lach. Hier wordt je echt somber van. Snel tanken en door want dit is geen plek om lang te blijven. Amerika, het land van contrasten, want meteen na de somberheid van de Indianen rijden wij midden over de prairie, het weer is prachtig, de zon schijnt volop, country muziek op de radio en strakke lange wegen, met bijna geen verkeer, stekken zich uit tussen groene heuvels met runderen en paarden. Het echte roadtrip gevoel komt binnen. Eigenlijk wil je overal foo’s van maken, na elke bocht ontvouwt zich weer een ander mooi vergezicht. Maar om voor alles te stoppen is niet te doen. Onderweg passeren wij enkele kleine dorpjes zoals bijvoorbeeld Dupuyer met zijn 50 inwoners. Hier zie je de leegloop vanaf het platte land. Leegstaande en vervallen gebouwen en een enkel klein winkeltje en restaurant. Na een uurtje of 2 rijden stoppen wij voor ontbijt langs de weg. Tafel en stoelen eruit, luifel naar buiten en dan genieten van het uitzicht en de stilte midden op de prairie.

Na enkele uren rijden komen we aan bij Helena Lake. De laatste 5 kilometer voert ons over een onverharde weg die zo hobbelig is dat onze tanden zowat uit de mond klapperen. Maar het is de moeite waard als we uiteindelijk stoppen bij Black Sandy State Park, onze volgende camping voor de nacht. Het is het weekend van Labour Day en veel gezinnen zijn er opuit getrokken voor een lang weekend. Daardoor is het een en al vrolijkheid op de campground van spelende kinderen en families die gezellig aan het kampvuur zitten te grillen en te drinken. We zetten onze camper neer op enkele meters van het water, pakken uit en nemen meteen een duik in het heerlijke verkoelende meer. Want de temperatuur is killing. Daarna rijden we nog even snel de stad in om boodschappen te doen voor de bbq. Ook de avond blijft zeer warm maar het is echt genieten bij het kampvuur aan het water.