22 september Las Vegas via Death Valley naar Bishop
Door Mir en Jorn - 24-09-2008 03:19 Na het uitchecken gooien we de RV nog even vol met benzine. 3 dagen niet hoeven tanken is ook wel eens fijn. Hier is de benzine trouwens een stuk goedkoper dan waar dan ook tot nu toe. In Death Valley – weten we nog van de vorige keer – is de prijs het hoogste dan waar dan ook tijdens de reis, dus daar willen we liever niet tanken.Het rijden gaat prima tot in Death Valley. Bij het eerste viewpoint – Zabriskie Point – stappen we uit en slaat de hitte op ons neer. Hier voelt het zo mogelijk nog warmer dan in Vegas. Pa en ma worden er stil van. Dit trekken ze toch niet zo. We rijden naar het Visitor Centre en kopen een boek van Death Valley. Dit is het laatste dat Mir nog moet hebben om haar serie compleet te krijgen. We kijken naar wat we nog allemaal kunnen doen in het park maar pa en ma geven aan dat ze best meegaan naar de verschillende punten maar ik merk dat ze er zelf niet veel behoefte aan hebben. Ik denk dat de hitte gewoon te erg voor hen is. Op de thermometer bij het Visitor Centre is de temperatuur buiten – in de schaduw – 38,5 graden Celsius. Het is inderdaad “warm”.
Mir en ik hebben dit allemaal al gezien en wilden het hen ook laten zien, maar begrijpen dat het in niemands belang is om iets te ondernemen wat sowieso niet hoog op de verlanglijst staat. We besluiten met zijn allen dus maar om door te rijden. Het laatste stuk door Death Valley gaat flink omlaag. Zo erg zelfs dat we voor de tweede keer deze vakantie een verbrande lucht ruiken. We zetten de auto meteen langs de kant en zien al snel dat het weer de remmen zijn die dit niet trekken. Ze roken zelfs. De combinatie van hitte en steile hellinggraad zijn duidelijk teveel gevraagd voor dit beestje. En dat terwijl de volgende stop Yosemite National Park zal zijn, waar we over een pas van 3000 meter moeten… In vergelijking daarmee is dit heuveltje in Death Valley een zandbergje in iedere willekeurige speeltuin en de nog te nemen Tioga Pass in Yosemite de Keutenberg (of de Cauberg, zo je wil). Dat is niet fijn.
Na een pauze van een half uur doen we het laatste stukje bergaf op het gemak in de stand 2 van de automaat, raken de rem niet meer aan, en rijden door naar Bishop. We hebben ons doel van vandaag gehaald maar zullen morgenvroeg weer met Cruise America moeten bellen om ernaar te laten kijken. Met dit vehikel gaan we niet naar Yosemite in deze staat. En eromheen rijden is ook niet echt een optie…
Bij de camping krijgen we nog een tip om bij de plaatselijke Mexicaan te gaan eten, La Casita. Dat blijkt een goede tip te zijn. Het is alleen veel te veel. Maar wel erg lekker. En spotgoedkoop. Voor ongeveer 50 euro hebben we met zijn vieren gegeten en gedronken. En hoe.
Na het eten lopen we nog door de Main Street. Hier ligt ook nog een outdoor zaak waarvan we het adres al gekregen hadden als zijnde een winkel waar weer de fingershoes verkocht worden. Mir heeft geluk. Haar maat is aanwezig. Maar ook zij is niet erg overtuigd van het comfort van de schoenen. Ook haar kleine teen vind het geen onverdeeld genoegen om in deze benarde situatie gemanoeuvreerd te worden. Ik vind wel nog een paar goede hiking schoenen. Geen hoge, maar wel stevige schoenen die een super voetbed hebben. Hiermee moet ik wel wat kilometertjes kunnen lopen. En dat is ook de bedoeling want in januari wil ik gaan trainen voor de vierdaagse van Nijmegen voor komend jaar. Het is althans het idee om met wat collega’s daar komend jaar aan mee te doen. Dat groepje moet ook nog geconcretiseerd worden trouwens, maar dat komt wel na de vakantie.
Voldaan gaan we terug naar de RV. Morgenvroeg zullen we naar de buurman gaan. Die heet Erick Schat, komt oorspronkelijk uit Nederland en schijnt hier een bakkerij te hebben (hij schrijft het zelfs zo) die vermaard is in de omgeving. En we hebben best zin in een lekker brood, want dat is hier toch maar moeilijk te vinden.