30 september – van San Francisco via Londen en Brussel naar huis

De terugreis. We moeten om 12 uur uitchecken. De taxi – een heuse stretched limo – is besteld voor 12.45u. Gisteren hebben Mir en ik al de plaatsen gereserveerd voor het vliegtuig. Volgens de plattegrondjes van de vliegtuigen hebben we mooie plekken kunnen bemachtigen.

Aangezien we nog een hele ochtend hebben gaan Mir en ik nog even naar de fitnessruimte van het hotel om te kijken hoe het met onze conditie gesteld is na deze vakantie. We hebben erg veel gewandeld, en dat op flinke hoogte, dus ik denk dat dit goed voor ons uithoudingsvermogen zal zijn geweest. We lopen allebei ongeveer een half uur op de lopende band, en dat op een mooi tempo. En het gaat ons allebei erg gemakkelijk af. Dat is mooi meegenomen. Ik heb ook het idee dat ik wat minder gewicht mee te slepen heb dan 4 weken geleden. En dat zal later ook bevestigd worden als ik kan checken op de weegschaal. En ook de riemen moet ik een gaatje verder aantrekken. Mooi zo. Wat reserves is leuk en aardig, maar als je ze nooit hoeft aan te spreken wordt het toch echt een overbodige last.

Na het sporten en het douchen pakken we onze koffers in. Het gaat er allemaal gemakkelijk in. Ook pap en mam, ook al hebben ze 2 nieuwe koffertjes gekocht voor de zekerheid, kunnen alles mooi kwijt in hun bagage. Later blijkt dat iedereen onder het maximum gewicht is kunnen blijven v.w.b. de bagage.

Als we uitgecheckt hebben is het nog maar een korte tijd wachten totdat de limo komt. Het is wel wat patserig, zo’n ultra lange limo met geblindeerde ramen. Maar willen we al onze koffers mee willen krijgen dan is dit ook zo’n beetje de enige mogelijkheid.

Op het vliegveld kunnen we meteen naar de fast bag drop omdat we al online ingechekt hadden. Het shoppen valt hier wat tegen, dus we spenderen de meeste tijd in de wachtruimte van onze gate.

Als we uiteindelijk aan boord kunnen vallen onze plaatsen wat tegen. Het zijn niet dezelfde plaatsen als op de plattegrond van gisteren. Maar ja, wat doe je eraan. We hebben in ieder geval een eigen monitor en films die we zelf kunnen uitkiezen. Slapen doen we niet. We willen thuis zo snel mogelijk in het normale ritme komen, want donderdag moet ik weer werken.

De vlucht gaat eigenlijk snel voorbij. In Londen stappen we over. Hier hoeven we niet zo lang te wachten als bij de tussenstop op de heenreis. En tot mijn groot geluk vind ik hier ook nog de ebook reader die ik in San Francisco niet heb kunnen kopen. Dit kan niet meer stuk.

We vertrekken op tijd naar Brussel en komen daar – ondanks wat ruw weer onderweg – veilig aan. Lilian en Rob staan ons al op te wachten. Alleen kunnen we er nog niet naartoe, want onze koffers zijn er nog niet. Mir laat hen maar wat koffie gaan drinken terwijl wij wachten. Als op het bord bij de bagageband “end” verschijnt krijgen we natte voeten. Net zoals zo’n 50 andere mensen. Wat blijkt? Onze koffers staan nog in Londen. Fijn… we kunnen in de rij gaan staan bij de bagage claim. Na 1 uur wachten horen we dat onze koffers binnen 2 dagen nageleverd zullen worden door een koerier. Ach, we kunnen nu in ieder geval gemakkelijk alles meekrijgen naar huis. Nadeel is wel dat we allemaal bijna geen kleren meer hebben. Gelukkig heb ik wat vuile was in mijn handbagage, zodat we die meteen kunnen wassen. Hebben we tenminste nog iets om aan te trekken morgen.