Dag 5
Door Hans Marianne Linda en Petra - 14-07-2010 07:38 Dinsdag 13 juli 2010 King en SequoiaVanochtend weer vroeg op, voor de meiden
veel te vroeg. Ik kan er in komen, want half 7 is in je vakantie
wel vroeg. Maar goed we wilden vandaag veel doen. Om 7 uur gingen
we ontbijten. Het zonnetje scheen alweer vrolijk, hoewel de lucht
boven Yosemite er heel anders uitzag. We hebben half zittend,
half staand omdat er te
weinig stoelen waren, ontbeten. Weer erg lekker,maar dat kan ook
als je zelf kan kiezen en maken wat je wilt. Hans heeft ons verwend
met wafels. Daar moest je voor in de rij en ook nog eens 3min. Op
wachten. Daarna snel op weg. Voor de derde keer tanken,maar nu
eindelijk de tank vol. Gisteren hebben we nog in het park getankt
en eergisteren in de buurt van Mono lake. Beide tankstations waren
erg duur, dus zuinig als we zijn weinig getankt totdat we een
goedkope tegen kwamen. Na het tanken, via Fresno op weg naar
King/Sequoia nationaalpark. Het landschap waar we doorheen reden
was weer heel anders dan gisteren. Na twee uur rijden kwamen we bij
het park. Daar hebben we de ansichtkaarten opgestuurd naar
Nederland bij een heus postkantoor. Daarna zijn we het visitor
centrum gaan bekijken. De volgende stop was bij de dikste Sequoia
van het park. “Grant”. Hier herkende ik toch wel het een en ander
van 20 jaar terug. Ook toen we er naartoe reden kwamen we langs een
boom waar we 20 jaar geleden foto’s hebben gemaakt.
Dus hebben we dat nu weer gedaan. Kunnen we kijken hoe het
veranderd is. Voor “generaal Grant” moesten we een korte wandeling
maken langs nog meer sequoia’s. Ze zijn niet mooi, maar wel
indrukwekkend hoog en oud. De oudste boom is waarschijnlijk van
rond 3200 jaar geleden. En hooooooog. Daar zagen we nog een ree met
een jong. Onderweg stak er trouwens nog een coyote? Voor onze auto
de weg over. Ook zie je overal naast de squirrel’s ook heel veel
knabbel en babbels. Onze volgende stop was er een na een zeer
stoffig uitstapje. We zijn een weg ingegaan die keurig op de kaart
stond, maar erg droog was. Bovendien ook niet overal geasfalteerd.
Gelukkig waren er niet veel mensen op het zelfde idee gekomen. Aan
het eind van de weg was er een wandeling van 2 mijl, ongeveer 3,2
km. Dat duurde ons te lang. Wel zijn we even een stukje omhoog
gelopen om te kijken of we nog uitzicht kregen op het dal beneden.
Gelukkig werden we nog redelijk beloond voor ons uitstapje. Al met
al was het weggetje wel leuk. Daarna doorgereden naar Hume lake.
Daar wilden we lunchen. Het bleek een christelijk camp te zijn. Er
waren heel veel jonge mensen in allemaal dezelfde twee kleuren
T-shirts. We hebben
toch daar op het gras aan de waterkant ons fruit en een rest van de
burrito van gisteren opgegeten. Toen naar de grootste boom van het
park gegaan “generaal sherman”. Er liep een heel mooi aangelegd pad
naar de boom, waar we met heel veel anderen over liepen. Na een
rondje om de boom, weer terug naar de auto gegaan en naar de
sequoia waar een tunnel ingemaakt is gegaan. Het blijft een raar
gezicht en dus hebben we er weer een heel stel foto’s van gemaakt.
Daar was ook een deel van het park in brand gezet om gecontroleerd
af te branden. Dat afbranden valt wel mee, want het gaat eigenlijk
alleen maar om het op de grond groeiend groen. Aan de bomen zie je
eigenlijk niets. Daarna doorgereden naar een meadow, maar dat
stelde niet veel voor. We hebben toen besloten om naar het hotel te
gaan.
Dat duurde veel langer dan we hadden
gehoopt. Ook hier waren weer weg werkzaamheden en moesten we
wachten en toen vervolgens heel lang in een langzame stoet naar
beneden. Nu zitten we in een heel luxe Holiday Inn hotel in
Visalia. Daar kwamen we net voor 18 uur aan. Snel nog even gezwommen en toen op
zoek gegaan naar een restaurant. Het hotel ligt wat buiten Visalia
bij de luchthaven denk ik. De weg waaraan het hotel ligt heet
airport drive. Ik heb echter nog geen vliegtuig gehoord of gezien.
In ieder geval zijn we weer een heel stuk terug gereden op zoek
naar een eetgelegenheid. Visalia heeft brede wegen die keurig in
blokken liggen. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Carrow,
waar we heerlijk spare-ribs (de meiden) en Hans een rib-eye hebben
gegeten.