Dag 18

Dinsdag 27 juli 2010 van 30 naar 50 (titel van Hans)

Vandaag iets vroeger op dan de laatste dagen. Ik heb bij het eerste signaal van de wekker (van het hotel) naar buiten gekeken en het leek helemaal blauw. Toch nog even in bed gekropen, omdat niemand zin had om eruit te komen. Uiteindelijk toch om half 7 eruit. Nadat de wekkers (van het hotel, van Linda, de telefoon en het horloge van Hans) afgegaan waren. Het was in de ontbijt ruimte al ontzettend druk. We konden met moeite een tafel krijgen. Wat doen die mensen allemaal toch zo vroeg?? Het ontbijt was weer inbegrepen bij het hotel. Het is elke keer weer afwachten. Er was volop keuze en nadat we weer vol zaten zijn we op pad gegaan.

Al snel waren we bij het visitor centrum, dat heel groot was met weinig informatie. Daar hebben we met de Ranger overlegd wat we wilden gaan doen. Hij vertelde dat het eigenlijk wel ver was en er warm. Ook moesten we de lucht in de gaten houden voor regen, want we zouden een paar floods over moeten en als het regende zou dat een probleem kunnen zijn. Na beloofd te hebben dat we op zouden passen en dat we veel water mee hadden zijn we naar de shuttle bus gelopen. Die bracht ons naar het begin van de Kaibab-trail. De lucht was nog steeds stralend blauw.

Afdalen gaat natuurlijk erg makkelijk en met het prachtige uitzicht op de Grand Canyon is het een genot om te lopen. Het was al aardig druk met mensen die naar beneden liepen, maar ook mensen die al naar boven kwamen. We zijn begonnen om half 9 en rond 10 uur waren we op een punt waarop we de keuze hadden om weer naar boven te gaan of om verder te lopen. Verder lopen betekende een rondwandeling. Terug was gewoon weer omhoog lopen. De meiden die niet zo lekker geslapen hadden kozen ervoor om terug omhoog te gaan. Hans wilde graag verder lopen en ik besloot om met hem mee te gaan. Wij hebben ditzelfde pad 20 jaar geleden ook gedaan maar zijn toen helemaal naar beneden gelopen. Het was toen wel eind maart en dus een stuk koeler en we waren natuurlijk 20 jaar jonger. Vandaar de titel van 30 naar 50 (jaar). We moesten toch nog een heel eind afdalen voordat we bij de splitsing kwamen waardoor we een plateau hoger over konden lopen (tonto-trail) en niet helemaal naar de rivier zouden moeten lopen. (nog 300 meter lager) De afstand die we over het plateau moesten lopen was aardig ver 4,5 mile (7,2 km). Het bleek een stuk in de kokende zon, heen en weer lopen, om de berg te kunnen volgen en heel erg weinig schaduw. We zijn twee stukjes tegen gekomen met wat bomen, verder alleen heel erg mooi uitzicht, maar warm!!!. Gelukkig hadden we veel water mee en hebben daar ook gebruik van gemaakt. Toch waren we erg warm en dorstig toen we bij het volgende pad aankwamen waar we meteen bij een soort oase kwamen, schaduw!!!!! En water!!!!! Wat kan koud water dan lekker zijn. Het was ondertussen rond half 1. We hebben daar bijna 1 uur in de schaduw gegeten en heel veel gedronken, onze shirts gewassen en koud aangetrokken, onze petten natgemaakt en opgezet. Zalig. We hebben daar op een bankje ons brood gemaakt. Groot stokbrood met smeerkaasjes. Zo’n bakje waarin 8 van die partjes zitten. De meiden hadden een deel van het brood meegenomen en 4 van die kaasjes. Dus wij hadden er 4 over. Ik maakte het brood klaar terwijl Hans nog wat foto’s maakte. Toen hij terug kwam waarschuwde hij dat er een squirrel achter de bank zat de azen om op ons brood. We hebben hem weggejaagd en zijn toen gaan eten. Tussen ons stond het bakje met nog twee kaasjes en afval. Op een gegeven moment zie ik het bakje verdwijnen. Een squirrel had het in zijn bek gepakt en liep ermee weg. Doordat ik een gil gaf en de buren ook meteen opstonden schrok hij en liet hij het bakje los.

Na weer op adem gekomen te zijn, zijn we weer op pad gegaan. Eerst een stuk in de zon en toen kregen we gelukkig steeds meer stukken met schaduw. Ook waren er zo nu en dan wolken. We moesten nog 900 meter omhoog. Hoewel we er een redelijk tempo in hadden zitten leek het niet op te schieten. We moesten nog 4,5 mijl omhoog en om de 1,5 mijl zou er een rustpunt met water zijn. Op een gegeven moment kreeg Hans heel erg veel kramp in zijn been en kon daarna niet meer lekker lopen. Het heeft behoorlijk lang geduurd voordat we boven waren. Op een gegeven moment kom je dan mensen tegen op slippers en dan denk je het is niet ver meer. Maar ook die mensen lopen waarschijnlijk verder naar beneden dan ze beseffen. We waren in ieder geval blij dat we boven waren. Gelukkig (achteraf zeker) kwam er net een bus aanrijden waar we in konden en nog zitten ook. Deze shuttle bus kwam helemaal vol te zitten en deed op sommige plekken niet eens zijn deuren meer open. Het rimgebied is veel groter dan we dachten. Het duurde nog bijna een halfuur voordat we bij het visitorcentrum waren en daar kwamen de meiden ons opgelucht tegemoet. Zij waren rustig aan naar boven gegaan en uiteindelijk om 1 uur al bij de auto, terwijl het ondertussen al half 6 was. Gelukkig was het bij hen ook allemaal goed gegaan. Ze hebben rustig naar boven gelopen en konden ook de eerstvolgende bus terug nemen. Ook bij hen zat die propvol en konden de mensen die bij het volgende punt stonden niet eens mee. Zij hebben hun tijd doorgebracht met wachten op ons en dan is 5 ½ uur toch wel erg lang.

Moe maar voldaan zijn we naar het hotel terug gegaan. Ondertussen was het ook zwaar bewolkt en bleek het bij het hotel erg nat te zijn. Onderweg zagen we nog een roedel reeën. Heel erg leuk, met kleintjes erbij. Na een zalige douche zijn we naar de pizzahut gegaan waar we twee pizza hebben besteld. Natuurlijk konden we het niet op en hebben een box gehaald om de 5 pizza stukken mee te nemen naar het hotel, om morgen tussen de middag op te eten.

Toen we terug waren op de kamer hebben we nog een tijdje naar America got talent gekeken. We hebben het einde echter niet meer gezien want we wilden allemaal wel slapen.

Aanvulling Hans:

20 jaar geleden (dus 30 jaar oud)
Gestart om 7:14 en over de Kaibab trail naar de Colorado rivier afgezakt (1230 meter naar beneden) westwaarts om dan via Bright Angel trail weer omhoog te gaan. Om 14:18, dus 7 uur later weer op de rim.

50 jaar oud
Gestart om 8:18 bij de Kaibab trail. Vanaf 2010 meter tot aan 1025 afgezakt naar de Tonto trail om daarna ook weer via dezelfde Bright Angel omhoog te gaan. Om 17:11 op de rim.
Volgens GPS : werkelijke looptijd 6 uur 36 minuten (dus bijna 2 ½ uur gepauzeerd) en 31,51 km gelopen (+ 1025 meter afgezakt en geklommen).  

Conclusie:
Nu 300 meter minder afgedaald (en dus moeten stijgen) maar toch 2 uur langer onderweg dan 20 jaar geleden.