Zondag 19-06: The 17-mile scenic drive in Monument Valley; zandhappen...!

Voor vandaag stond the 17-mile scenic drive in Monument Valley op het programma. We hadden van te voren eerst het weerbericht al eens gecontroleerd; dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Het zou niet al te warm worden (86 graden Fahrenheit = ongeveer 30 graden Celsius; gemiddelde in MV is voor deze tijd 33-34 graden Celcius). Er zou echter wel een flinke wind staan en een enkele site had het zelfs over onweer aan het eind van de middag.

We begonnen om half 11 inderdaad met 86 graden Fahrenheit, een zonnetje en enkele wolkjes in een blauwe lucht. We waren gewaarschuwd dat de weg 'in rough condition' zou zijn, zeker de eerste mijl. Nou dat klopte! Zoals Henk al eerder opgemerkt had: 'Het eerste stuk lijkt op Parijs-Dakar'. En sommige stukken onderweg ook... Maar goed dat Pascal reed, want ik was NOOIT door die eerste paar 100 meter heen gekomen. Het is heel avontuurlijk rijden: 'Pas op, een hobbel. En daar een gat.' Op sommige momenten rijd je tegen een heuvel op en heb je geen idee hoe de weg er aan de andere kant uitziet. Sta je aan de rechterkant bovenaan de heuvel, kun je aan die kant echter absoluut niet naar beneden; dan alsnog uitwijken naar de linkerkant van de weg en zo naar beneden. Alle points-of-interest waren genummerd en duidelijk aangegeven, zodat je ook later nog weet 'welke bult' op welke foto staat (om het even oneerbiedig te zeggen). Dit is een foto van het beroemde John Ford's Point.

Tijdens de rit zijn we een aantal keren flink gezandstraald, omdat er inderdaad een stevige wind stond. Inclusief overal stoppen om foto's te maken hebben we bijna 4 uur over de rit gedaan. Het laatste stukje weer omhoog was een nogal slecht stuk. Gisteravond hadden we vanaf het terras van het restaurant The View een bepaald stukje al eens zitten bekijken. Dit was erg mul zand en we zagen dat toch vrij veel auto's hier met moeite tegenop kwamen. We zagen er echter ook een paar die een 'omweg' namen. Die gingen nl net vóór dat rottige stukje linksaf, maakten er een klein boogje omheen en kwamen net na het rottige stukje weer op de weg terug. 'Dat kunnen wij ook', vonden wij. Zo gezegd, zo gedaan. Het rottige stuk omzeild, maar deze omweg was ook nog niet je van het. Wel een hardere ondergrond, maar vrij oneffen en op het eind vrij steil. Gelukkig hebben we het helemaal gehaald, zonder problemen. En net op tijd, want we waren amper boven of er stak een flinke zandstorm op! De auto bewoog door de hevige windstoten en het zicht werd ontzettend slecht. Gisteren hebben jullie een foto gezien van de beide Mittens. Hier nu een foto van ongeveer hetzelfde beeld tijdens de zandstorm. Wel even wat anders, he...?

We zijn het restaurant ingevlucht om daar een hapje te eten. Het duurde bijna een uur voordat het uitzicht weer iets beter werd. Het bleef echter stevig waaien en de temperatuur was inmiddels gedaald tot 75 graden Fahrenheit. Het zand zit ook overal. De auto heeft een heel fijn laagje oranje poeder en je voelt het overal op je huid, in je haar, je ogen, je mond, etc. Straks lekker douchen en een zandbak achterlaten in het bad. (Inmiddels heeft het een paar druppels geregend en ziet de auto er helemaal niet meer uit.)

Terug in het hotel de massa's foto's bekeken. Daar kunnen wel weer wat hele mooie HDR's van gemaakt worden. Morgen gaan we door naar de Grand Canyon; het laatste Nationale Park dat we gaan bekijken.