dag 20: Van Vegas richting Yosemite

Dag 20 Las Vegas,

Flink verhit werden we wakker. De airco had overuren gedraaid maar kon deze hitte niet bolweken. Anne vertok vanochtend naar Cruise Amerika met de camper om de boel te laten repareren. We vonden het beide wel spannend, konden ze het snel verhelpen en kostte het niet te veel geld? Van tevoren hadden we al heel wat doemscenario’s bedacht. De jongens gingen naar het zwembad en later naar het kindergokparadijs. Ik bleef achter hopende dat ze niet met nog meer knuffels terugkwamen. Ik had met Anne afgesproken dat hij in ieder geval een berichtje zou sturen wanneer hij er was, of iets meer wist. Maar al wat ik hoorde “niks”. Zelfs niet na 2 berichtjes van mij. De kinderen waren ook al uren weg. Gelukkig kwamen ze allemaal rond 12 uur bij het zwembad. Alles was gefixt, ook de wieldop, voor een prijs die ons niet tegen viel. Ook de airco deed het weer. De verder plannen waren: lekker een duik in het zwembad , s’middags nog een paar casino’s op de strip bekijken en tegen etenstijd “Downtown”. Dit is het oude gedeelte van Las Vegas, waar het allemaal begonnen is. Ze hebben daar een speciale lichtvoorstelling in een overdekte straat. Met de shuttle naar freemontstreet waar we terecht kwamen in weer een heel andere wereld. Straatartiesten, veteranen, transseksuelen. Figuren van allerlei allooi liepen hier rond. Prachtig om te zien. Dit is weer een minder bekrompen stukje Amerika. Eten deden we in een tentje waar voor iedereen wat was. De jongens willen het liefste iedere dag in een fastfoodketen. ( alle jongens) Voor mij is dit moeilijk om in mijn eentje hier wat een middenweg in te vinden. Pieter en ik hadden  een heerlijk aziatische maaltijd en Anne, Rudmer en Hette hadden lekker een  flink aantal hotdogs en patat. En dan zeg ik .. een flink aantal!  Het eten blijft wel eens meningsverschillen geven zoals er wel meer  zaken zijn waarin we het niet eens zijn.. Natuurlijk schrijven we in deze blog de leuke dingen, maar geloof mij maar er zijn ook af en toe ergernissen en allerlei zaken die normale mensen niet vreemd zijn. Vooral als je zo lang bij elkaar op de lip zit, maar over het algemeen gaat het prima!  We hebben genoten van de lichtshow en de straatartiesten en hebben toen weer een sprintje naar de bus getrokken (zoals altijd) en zijn op de strip bij Mirage uitgestapt. De vulkanenshow is fantastisch en een aanrader, de fonteinen zagen we niet meer zitten.  Er zijn meer casino’s dan we in twee dagen kunnen bezoeken. We hadden ons “nocht” en hebben de bus terug gepakt. Helemaal achterin was nog plek, naast een donkere slapende dronkaard. Toen hij wakker werd en vroeg waar we waren raakte hij lichtelijk in paniek en wilde hij bij de volgende stop de bus uitlopen. Met een big smile kwam hij echter terug met de boodschap dat hij “a little confused” was (ander woord voor dronken in Amerika).  Op de vraag of hij wat te vieren had antwoorde hij dat het openen van de ogen het grootste feestje van die dag was. “life isn’t to bad” was de boodschap die hij 20x herhaalde. Op zijn vraag wat wij het mooiste van Amerika vonden begon Anne spontaan een lied van Johnny Cash te zingen wat hij met zijn zware donkere stem met een big smile meezong. Bij het afscheid hebben we hem nog een flesje water gegeven wat in één teug leeg was.

Met een goed draaiende arco was het goed slapen. Nachtrust hadden we nodig want  de volgende dag is een lange reisdag op weg naar Yosemite NP.

Weer een hoogtepunt.