8 - 9 - 10 juli Yosemite en de Tioga pas

Dinsdag 8 juli

(Linda)

Prima geslapen! We hadden verwacht dat het 's nachts zou afkoelen, maar dat was niet echt het geval. Het dekbed hebben we voorlopig niet nodig...Ook geen beren gespot vannacht..De meiden hebben nog een tijdje door het raam liggen gluren, maar helaas....We veel, heeeeeeel veel eekhoorns te vinden hier en grote zwarte kraaien.

Wij zijn door de ranger gewaarschuwd voor een zeer hoge beren activiteit, vanaf januari zijn er in het park al 99 beren incidenten geweest (o.a. opengebroken auto's) en 5 beren aangereden.  Al het eten + toiletartikelen moeten goed opgeborgen worden in de beren kluis. Bij elke plek staat zo'n goed afgesloten locker.

En als je niet goed oplet, dan grist anders zo'n razendsnelle eekhoorn het eten wel van je tafel af...(terwijl je er gewoon bij zit..)

Vandaag gebruikt om de valley te bekijken. Er is zoveel moois te zien dat we echt keuzes moeten maken en maar moeten accepteren dat we lang niet alles gaan zien. Om 10.00 uur zijn we met de shuttlebus naar Lower Fall gereden. De shuttlebus rijdt hier door de valley heen en je kunt daar gratis gebruik van maken, Dat scheelt dus ook hele veel gemotoriseerd verkeer.

Doordat het bewolkt was en zo vroeg was de wandeling prima te doen. Had (nog) niet het idee dat het 38 graden zou worden vandaag,

De waterval was niet wat het zou moeten zijn in deze tijd van het jaar, maar er was nog wel een stroompje te zien. Califiornia kamt al lange tijd met grote droogte..In het bos staan ook borden met daarop aangegeven dat her risico op bosbrand zeer groot is..Ook de vele zwart geblakerde bomen die we onderweg zijn tegengekomen, herinnerd iedereen aan de bosbrand van vorig jaar..Nou ja, maar niet te veel bij stil staan en voorzichtig zijn met vuur.. Wel apart dat je nog steeds gebruik mag maken van de vuur plekken bij elke kampeerplek.

'S middags wilden we een tocht maken met een ranger, speciaal voor kinderen. Maar inmiddels was de zon doorgebroken en werd het bloedheet. De kinderen hadden het gehad en wilden alleen maar zwemmen..Dus plannen omgegooid en de middag in en bij de Merced rivier doorgebracht (kkkkkkkkkkoud...) en 's avonds voor de eerst keer de BBQ en kampvuur aangestoken!

Woensdag 9 juli, Yosemite

(Linda)

Plan voor vandaag:  ’s ochtends een wandeling naar Mirror Lake en ’s middags naar El Capitain.

Maar dat liep toch weer even anders. Na het ontbijt nog even de generator aangezet om alles weer op te laden…Na het uitschakelen van de generator bleek echter helemaal niets meer te werken..Shit, wat is dit nu weer? Eerst de handleiding er maar bij pakken, maar die bood geen soelaas…Bellen naar het verhuurbedrijf was ook geen optie, aangezien we hier geen enkel bereik hadden…Dan maar vragen aan de  Amerikaanse buren die  een eigen camper hadden…Na 15 minuten overal naar te hebben gekeken bleek ook die niet te weten hoe het probleem opgelost moest..Ja, iets met de Power Supply, maar ja, zover waren wij ook..Dan maar naar een andere RV eigenaar met een camper soortgelijk aan de onze. Dat was, als we zijn baseballpet mochten geloven, een gepensioneerd luchtmachtpiloot. Nou die wist het wel,  hij had dat al vaker gehad. Onder de trap zat een knopje, die moest even omgezet worden en dan deed alles het weer…Dus, klepje van de trap open en “he, daar zit dan knopje niet…” Damn…

En ook de te hulp geschoten Ranger kwam niet verder als het knopje wat onder de trap zou moeten zitten. Op zijn advies zijn we naar Yosemite Village gereden, daar was een klein garagebedrijf en ook zouden we daar telefoonverbinding hebben. Uiteindelijk bleek het beruchte knopje heel handig te vinden te zijn: De lade onder de koelkast geheel verwijderen, dan zat er achterin, links in een hoekje een heel klein knopje ter grote van een balpen punt die ingedrukt moest worden..Ja, logisch..toch?!

Maar goed, we hebben weer elektra!

Wel was het inmiddels al 12.00 uur en was het al bloedheet geworden.  Nu we toch met de camper in de Village waren meteen maar wat boodschappen gedaan en terug naar de camping om alsnog naar Mirror Lake te wandelen.  Alleen in tegenstelling van  wat de naam doet vermoeden, was er dankzij de droogte nagenoeg geen sprake meer van een meer, laat staan dat de omliggende bergen erin weerspiegeld konden worden..Wel daar heerlijk even kunnen plonzen en een hert gezien.

Maar lang de tijd om daar te blijven hadden we niet, we wilden heel graag nog het laatste stukje van NL – Argentinië zien. We hadden gehoord dat we dat in Curry Village konden zien.  Snel terug dus en 2 min voor het einde van de 2e helft kwamen we binnen gewandeld. Dankzij de verlenging toch nog daarvan iets meegekregen…En een voordeel van het feit dat ze uit het WK liggen: we hoeven ons geen zorgen te maken over waar wij tussen Las Vegas en Zion de finale gaan zien! J

Na de BBQ (met per ongeluk vegetarische spareribs…) nog een heel gesprek gehad met de achterbuurvrouw. Haar zoon heeft een half jaar in Apeldoorn gewoond en dat gaf aanleiding voor een gesprek. Wat eerst als een vriendelijk gesprek begon, bleek een gesprek te zijn waar niet vanaf te komen was..Ik weet intussen alles over het maken van ’S mores (marshmallow op een cracker en chocolade) heb Mexicaanse Suppa gegeten, kersen snoepje voor de kinderen gekregen,  heb de binnenkant van haar vouwwagen gezien en zij heeft me alles verteld over hoe je een vuurtje moet stoken..Aangegeven dat je dat erg waardeert, maar weet hoe dat werkt, bleek geen enkele zin te hebben….En Sjon kon mij niet redden, die was in gesprek met andere Amerikaanse buren waar we later nog even mee om een kampvuur hebben gezeten. De meiden hadden wat contact met hun dochters. Erg leuk om te zien hoe zij toch op hun manier in het engels contact leggen.

Donderdag 10 juli

(Door Sjon)

Vertrekken van Yosemite naar Mono Lake. Drie dagen was toch nog te kort, maar ja keuzes maken. Onderweg waren nog wel een paar mooie zicht punten op de kaart. En de Tioga pass zou een mooi stuk zijn. Na ongeveer 3 kwartier rijden kwam we bij Tuolomne Grove. Hier zouden een paar grote sequoia bomen staan. We moesten een lang stuk redelijk schuin naar beneden lopen. Het was warm en aan de gezichten van de mensen die naar boven liepen was te zien dat de terugweg geen eitje was. Eenmaal beneden zagen we inderdaad een paar indrukwekkende sequoia bomen. Vooral degene waar we onderdoor konden lopen was groot.  Na de nodige foto’s te hebben genomen moesten we weer naar boven lopen. Dat was een uitdagend stuk, maar de meiden hielden zich sterk.

Boven in de schaduw een lunchje genoten. Dat is toch wel het gemak van een camper. Vervolgens weer op weg richting Mono Lake. We stuitte op wegwerkzaamheden. Nadat we een “go” kregen reden we door. Echter een enorme klap tegen de linker buitenspiegel verraadde de smalte van de weg met de stilstaande auto’s die in de tegenovergestelde richting stonden. Mijn raam stond open, dus een grote laag spiegelglas belandde binnen. Amper van de schrik bekomen wilde ik een plekje zoeken om de camper aan de kant te zetten. Dat bleek echter onmogelijk daar, want ik hield al het verkeer op.  Nadat ik de camper even stil had gezet ben ik door gereden naar het eerstvolgende beschikbare parkeerplek bij wegwerk machines. Een wegwerker had gecontroleerd of er iemand op de plek van de klap nog iemand stond. Dat bleek niet zo te zijn. Geen tegenpartij dus. Volgens de wegwerkers gebeurde dit om de haverklap. Ze hebben namens ons via de mobilofoon de meldkamer van de lokale politie nog gebeld en het voorval gemeld. Wij zijn vervolgens doorgereden richting Mono Lake. Omdat het toch een rechter weg was had het gemis van die spiegel niet echt een gemis daar.

Door dit voorval onderweg maar wat sightseeing overgeslagen om op tijd op de camping aan te komen. Dat bleek in Lee Vining een kleine RV camping te zijn. Lee Vining echt zo’n gehucht. Wel een paar leuke winkeltjes en restaurantjes. Snel slapen en weer weg hier.