29, 30 juli -1 aug laatste dagen met de camper!

Dinsdag 29 juli

Linda

De laatste dag met de camper! We willen niet veel later dan 16.00 uur op de camping in Castro Valley komen, zodat we nog voldoende tijd hebben om de camper op te ruimen.

We willen vandaag nog de 17 miles drive gaan rijden en waren in de veronderstelling dat dat de halve cirkel op de kaart was op de Highway 1 wat ten noorden van Monterey ligt. Aangezien Marina  iets boven Monterey ligt, dachten we mooi wat extra tijd al te hebben gepakt…Oeps, foutje…de 17 Miles drive blijkt te starten bij Carmel en bij Monterey te eindigen. Dat is dus niet de highway 1 en we zijn daar gisteren al lang en breed aan voorbij gereden..Toch maar besloten om terug te rijden, aangezien het een heel mooi stuk zou moeten zijn.

Eerst richting Monterey. Daar langs Fishermanswarf gereden en dat zag er zo leuk uit, dat we de auto toch maar hebben geparkeerd en even de tijd hebben gepakt om daar te kijken. Even de tijd is uiteindelijk ruim 2 uur geworden! Daar werden we verrast door zeeleeuwen die rondzwemmen en op alles en nog wat in het zonnetje lagen te rusten.  Mooi gezicht dat spektakel van die beesten, zeker wanneer een vlonder vol ligt en er toch nog eentje (niet de kleinste) bij wil..Deze fishermans warf is veel leuker om te zien dan die in San Fransisco, en een minder hoog ' attractiepak gehalte' en meer het idee dat er ook nog daadwerkelijk activiteit is in het haventje (oa allemaal boten met walvis spotters die daar vertrekken).

 Pasta met zalm, oesters en garnalen ..mmmm...

Het haventje was ook bezaaid met visrestaurantjes en dan ook maar daar gaan zitten voor de lunch, ‘t is ten slotte toch vakantie!

Daarna dan op zoek naar het begin van de 17 miles drive, waar we 10 dollar ‘tol’ voor moesten betalen. Het is soort van privé weg (ik geloof eigendom van een hotelketen) wat je voert langs de oceaan , de vele dure huizen en bijna net zoveel golfbanen. Was op zich wel even leuk om wat dure huizen te zien, maar had van ons ook de 1-mile drive mogen zijn..Achteraf dus wat zonde van de tijd, maar ja, dat weet je pas als je daar bent geweest.

En ipv de 1,5 uur die het rijden was vanaf de camping naar de laatste camping, moesten we nu nog eens 2,5 uur rijden..En na een laatste bezoek aan de Walmart en een behoorlijke file, reden we pas om 18.45 uur het Redwoodpark in..

Helaas van de meiden konden ze nu niet meer zwemmen. Er zou een meer zijn, maar dat was nog zo'n  850 m lopen via een wandelpad door het bos heen. Hebben we voor nu toch maar overgeslagen aangezien we moesten opruimen, wij dus niet mee konden.

Wel een hele mooie plek voor de laatste nacht. Midden in een bosrijke en heuvelachtige omgeving met heeeeel veel ruimte om je heen en heel stil. Laatste keer dan ook genieten van de BBQ (restjes opmaken) en een kampvuurtje.

Redwood park - Castro Valley

Opm. Sjon

We hadden al wat kritische opmerkingen gelezen over de 17 miles drive tav de toegangsfee. Ik kan mij daar volledig bij aansluiten. Je betaalt $ 10 zodat je naar de huizen van mensen kunt kijken die daar op een aantal golfbanen aan het golfen zijn. Vervolgens zie je overal borden dat je nergens mag komen en alles trespassing is. Je zou bijna oproepen tot een collectief negeren van deze route. De huisjes in het dorp van Fishermans Wharf en Cannary Row (Monteray) zijn tien keer leuker om te zien en bovendien gratis.

Woensdag 30 juli

(Linda)

7.00 uur de wekker, da’s best vroeg! Maar ja, we hebben gisteren door de late aankomst minder kunnen doen dan we wilden, dus hebben nog even de tijd nodig om de camper inlever klaar te maken. Marit en Elise mochten op ons bed nog even doorslapen, waren ze wel blij mee.

Bij het verlaten van het park bleek dat de ‘ranger’ een dame was die in 1963 vanuit Utrecht naar de VS was verhuisd. In tegenstelling tot een NL-Canadees echtpaar wat wij eerder hebben ontmoet, sprak zij nog vloeiend en bijna accentloos Nederlands. Haar maar de Nederlandstalige tijdschriften die ik bij Moturis zou achterlaten gegeven.

Om 09.30 uur dan het park uit, op weg naar San Leandro. Daar nog aftanken en een plek vinden om de propaan fles bij te vullen. Na 3 tankstations tevergeefs om navul te hebben gevraagd, dan toch maar  naar Moturis doorgereden, dan betalen we daar maar extra en om 10.30 uur stond de camper weer daar waar we hem een kleine 3,5 week geleden hebben opgehaald.

Toen nog onhandig wegrijdend (he, Sjon), maar nu als ervaren bestuurders!

Blijkt nu dat we het propaan niet hoefden bij te vullen…nou, maar goed dan dat dat ook niet lukte, scheelt weer geld :) 

Inleveren ging vrij snel. Er stonden al wat gezinnen te wachten op hun shuttle busje richting vliegveld en hadden verwacht dat we daar nog wel even zouden zitten. Echter tijdens het afhandelen aan de balie werden wij al gesommeerd om de spullen in te laden. Lekker vlot daar weer vandaan dus! Hoe de schade van de spiegel (+ 3 glazen, een deursluitertje + schuifsysteem van een raampje…) verder wordt afgehandeld is nog wat onduidelijk gebleven..Maar goed, wij zijn goed verzekerd dus dat mag Tioga oppikken als we terug zijn.

Standaard word je afgeleverd bij het vliegveld en daar kun je dan met de shuttle service van de eigen hotel naar je hotel. Ons hotel ligt echter op de weg naar het vliegveld en ook de Zwitsers die bij ons in het busje zitten moeten naar een hotel wat naast de onze ligt. De Indiase bestuurder liet ons desgevraagd weten, op een niet echt bepaald sympathiek te noemen manier, ons wel bij ons hotel af te willen leveren, maar dan moesten we hem cash betalen..Ja daagggg. We waren van plan om hem een mooie fooi te geven, maar als je er zo expliciet om vraagt, laat dan maar zitten. Het zou hem ook nog eens tijd schelen, maar dan maar niet!

Dus op het vliegveld er uit en daar onze hotel shuttle net voorbij zien rijden…nou ja, dan nog maar een half uur wachten.

Uiteindelijk om 12.30 uur in hotel. Zo vroeg dat onze kamer nog niet gereed was. Dan maar in de lobby een broodje eten en de meiden alvast het zwembad in.

Veel meer hebben we niet gedaan vandaag. De middag lekker bij het zwembad doorgebracht en ’s avonds weer gegeten bij hetzelfde restaurant als waar wij de reis zijn begonnen.

1 aug

Vandaag, Donderdag,  gaan we een auto huren voor een dagje San Fransisco. We voelen er niet veel voor om weer de lange trip met openbaar vervoer te maken. Gelukkig hoeven we nu niet meer naar Fishermans warf, aangezien we de zeeleeuwen nu al in Monterey hebben gezien. Mogelijk dat Sjon nog wel terug wil met zijn telefoonkaart die hij daar gekocht heeft . “Ja hoor, u heeft OVERAL in de VS verbinding..” nou, we hadden beter postduiven kunnen aanschaffen....

Op het moment van schrijven is het bijna 09.00 uur (bij jullie 18.00 uur).  Ik ben de enige die wakker is, de rest kan uitslapen..(ik wil wel,  maar kan het niet meer…) Opa ’s en Oma’s: de meiden zullen straks proberen om nog even te bellen. Aangezien we eerst nog (uitgebreid!!) gaan ontbijten, zal dat zeker nog wel even duren, maar dan weten jullie dat alvast.