15 juli - Bryce Canyon

Woensdag 15 juli Bryce Canyon

Sjon

Door de bewolking van de avond ervoor hadden we een redelijk koele nacht gehad en dus goed door kunnen slapen. Die wandeling had natuurlijk wel geholpen. Evengoed moesten we op tijd weg, want we gingen naar Bryce Canyon, National Park en we hadden nog geen camping geboekt. Tot op heden hadden we dat vanuit Nederland geregeld. We hebben echter van allerlei boeken ter beschikking om campings uit te zoeken. Van een collega  had ik ook wat foldermateriaal meegekregen en gezien de ruimte op de camping in Zion maakte ik mij niet zo veel zorgen om ruimte.

Onderweg naar Bryce konden we nog genieten van het fantastische uitzicht. Voor de Mount Carmel tunnel moeten we even wachten voor het verkeer van de tegenovergestelde richting. Ondanks de aantallen foto’s die we al hadden gemaakt kon ik mij toch niet inhouden om nog een paar prachtige plaatjes te schieten. De wachttijd voor de tunnel ontstond doordat brede auto’s zoals die van ons in het midden van de tunnel moesten gaan rijden omdat de tunnel zo smal was. Ter plaatse moesten we bij de Park  Rangers $ 15 betalen, omdat zijn collega bij de tunnel het verkeer aan de andere zijde stil moest zetten. Aan gevoel voor humor ontbrak het de Rangers niet. De Ranger beneden sprak zijn bezorgdheid uit over de kwaliteiten van zijn collega bij de tunnel en wenste ons succes. Eenmaal bovengekomen vroeg de Ranger naar ons betalingsbewijs. We vertelde hem dat zijn collega beneden weinig vertrouwen in hem had. Hij zei dat dat klopte en dat we 50% kans hadden om  heelhuids door de tunnel te komen. Bovendien was de Ranger volgens mij de tweelingbroer van degene die beneden stond.

Na de tunnel veranderde het landschap diverse malen, van kale bergen oases met een ranch, naar weides en dorpjes zoals je ze kent van TV. Zo reden we uiteindelijk na een uurtje of drie Bryce Canyon, NP binnen. De eerste camping uit de gids was een ongezellig geval zonder het zwembad die in de gids vermeld stond. Bij navraag was die er wel, maar bij de logde een paar honderd meter verderop. Daar laat je je kinderen niet heen lopen in hun eentje.

Maar verder gereden naar een camping Ruby’s Inn waarvan we een folder hadden. Deze voldeed wel aan de wensen. Ik had al gelezen dat je hier ook kon paardrijden.  De camper plaats bleek erg klein en de vuurplaats lag bijna naast het bestuurders portier van de RV van de buren. Dat werd dus een klein vuurtje of een heeeele grote.

We hebben de camper neergezet en zijn naar de shuttlebus gelopen. Het vervoer in Yosemity, Zion en Bryce is  prima geregeld met behulp van gratis shuttlebussen. De bestuurders zijn  gemoedelijke mannen en vrouwen op leeftijd waarvan het lijkt of ze vrijwilligerswerk doen. Ik vrees dat het pensioen hier echter minder geregeld is als in Nederland.

We zijn eerst naar het belangrijkste uitzichtpunt geweest Bryce Point. Het uitzicht over de rode rots formaties was fantastisch. Marit had wel wat moeite met de hoogte en bleef een beetje op de achtergrond. Na een paar mooie plaatjes zijn we weer op de bus gestapt om naar Sunrise point te gaan. Je begrijpt het al. Waarschijnlijk een fantastisch gezicht wanneer ze zon op komt. Dat is echter slecht besteed aan de familie Visser. Bij Sunrise Point kon je een korte wandeling naar Sunset Point. Er bleek ook een leuke wandeling naar beneden te zijn genaamd Navajo Loop. Deze hele loop was ongeveer 2,5 ml. Probleem was eerst wel een stukje naar beneden. Marit met haar hoogtevrees was moeilijk naar beneden te krijgen. Dit was een soort zigzagpad naar beneden. Uiteindelijk heeft ze het wel gered en was ze held van de dag. De wandeling naar beneden was prachtig. We zagen echter zwaar hijgende mensen naar boven lopen en vreesden dan ook voor ons stukje naar boven. Aangezien het een rondje bleek te zijn hadden wij gekozen voor de klim in de schaduw. Dat bleek een slimme zet, want toen we naar boven liepen was het wel zwaar, maar we liepen wel lekker in de schaduw. En dat scheelt met die temperatuur daar een slok op een borrel.

Uiteindelijk waren we met deze wandeling toch weer een tijdje zoet. En dat na die 4 uur durende van gisteren. We zouden snel nog even kijken of we naar de rodeo konden. Ze organiseren daar van alles. We zouden ons in ieder geval voor 1,5 uur paardrijden aan gaan melden. Marit en Elise helemaal gelukkig! Kosten plaatje 1,5 uur rijden met z’n vieren $ 260. De rodeo bleek ook nog $ 40 te kosten. Dat hebben we dus maar niet gedaan.

Helemaal links Sjon en de meiden

Na het eten nog even een (klein) vuurtje gestookt. Het was na zonsondergang helemaal donker op de camping en de lucht wolkeloos. Er was een prachtige sterrenhemel te zien De meiden lagen al op bed (sliepen natuurlijk nog niet), maar ik heb ze er even uitgehaald voor dit mooie verschijnsel.