14 en 15 juli Zion

Maandag 14 juli Zion

Sjon

Wat een nacht! Het was bloedje heet in de camper ’s nachts, slecht geslapen door de hitte. Vannacht de airco maar aan. Dan maar oordoppen in tegen het geluid van die airco. De hele dag de airco in de camper aan gehad. Misschien zat de hitte van Las Vegas er nog in zat. We hebben lekker gedobberd in de rivier en het zwembad. We zijn gaan kijken voor een wandeling de volgende dag in de Narrows. Lopen door de rivier tussen de bergwanden door. BBQtje en fikkie stoken. Lekker ontspannen dus.

Dinsdag 15 juli Zion

Sjon

We gaan wandelen door de Narrows. Stokken gehuurd bij het Adventure Center voor $ 7,- ps. Wandelschoenen aan en met de shuttlebus die kant op. Was nog wel even 40 minuten rijden, maar we hadden een leuk info systeem in de bus zodat we van alles in de omgeving op de hoogte werden gehouden. Nadat we uitgestapt waren hebben we eerst een stukje langs de rivier gelopen van ongeveer 1,5 ml. Daarna de trap af en het water in. De wandelschoenen waren vanaf meter 1 doornat maar dat vonden de meiden alleen maar geweldig. Wat een mooie omgeving zeg! Het eerste watervalletje diende zich al aan. De meiden met de rug tegen de rots en het water over hun heen. Het is onbeschrijfelijk hoe de omgeving er uit ziet hier. Je loopt door het water, af en toe zak je in een gat en sta je tot aan je buik in het water. De meiden soms wat verder dus. Het is echter zo lekker weer dat ze dit niet echt erg vinden. Ze gaan af en toe zelfs lekker zwemmen in het water. Om elke hoek zijn de rots formaties weer anders van vorm en kleur. Na een uur of twee gaan we weer terug. De hele wandeling is 16 ml lang en neemt inclusief een nacht kamperen twee dagen in beslag. Hoewel we allemaal wel verder wilden was het verstandig om weer terug te gaan. De omgeving was natuurlijk bekend, maar de meiden wisten precies waar het diep genoeg was om te zwemmen, dus dat nam nog tijd  in beslag. Uiteindelijk hebben we er vier uur over gedaan. Zonder  mopperen van de meiden 4 uur wandelen. Een wereldrecord!

Aan het einde van de wandeling stak er wel een windje op en kwam er bewolking binnen drijven. Wanneer het daar gaat regenen kunnen er zogenaamde flash floods ontstaan. De regen komt van alle kanten de canyon binnen en de hoogte van het water kan binnen enkel minuten drastisch stijgen. Een soort tsunami in een canyon eigenlijk. Het was nog droog toen we het looppad langs de bedding van de rivier op liepen in de richting van de shuttlebus. We zaten nog niet koud in de bus of het begon te regenen. Onze buschauffeuse had er zin in. Qua uiterlijk was ze zo uit de Golden Girls weggelopen. Waar we op de heenweg nog werden geïnformeerd door een automatisch bandje nam Rose het heft in eigen handen. Tijdens het rijden liet ze weten dol te zijn op de regen want dan ontstonden er mooie watervallen in de vallei. Ze stopte regelmatig onderweg om alle passagiers de diverse juist ontstane watervallen te laten zien.  Onderweg werd ons nog meegedeeld dat de Park Rangers inmiddels mensen uit de vallei aan het evacueren waren in verband met die flash floods. Gelukkig waren we dus net op tijd weg. Ook de spraakwaterval van buschauffeuse Rose droogde langzaam op.  

Eenmaal op de camping konden de inmiddels gerimpelde voetjes bevrijdt worden uit de natte bergschoenen en sokken en merkten we dat we goed het end in de bek hadden.

Met banden de rivier af!