Zion National Park

Omdat we vandaag niet hoefden te rijden konden we uitslapen vonden we. En dus zitten we pas om 9 uur buiten aan een ontbijtje. De zon schijnt vollop en de rotsen lijken wel van goud. Een goed begin van de dag. We gaan kijken of we vandaag wel The Narrows kunnen lopen. Het risico is gedaald naar niveau 2 dus we wagen het er op. En met ons nog vele anderen! Omdat we geen van drieen schoenen bij ons hebben die nat mogen worden en tegen een stootje kunnen, huren we speciale schoenen en een wandelstok. En daar gaan we geen spijt van krijgen (voor wie hierover twijfelt, gewoon doen want de tocht afleggen op blote voeten, slippers, open schoenen, waterschoenen oid is echt niet fijn!). We stappen in de shuttlebus en we blijven zitten tot het eindpunt. Daar stappen we uit en lopen via de Riversite Trail naar het begin van The Narrows. Sowieso al een mooi tochtje waarbij je moet oppassen dat je niet op een eekhoorn gaat staan, het stikt ervan! Dan zijn we bij het begin van de canyon en we stappen het water in. Het is heel even fris maar dat went snel en we lopen tegen de stroom in de rivier op. Wat prachtig weer. De rivier is maar een paar meter breed en aan beide zijden staat loodrecht een donkerrode rotswand van zeker 100 meter hoog maar misschien ook wel meer. Op sommige plekken is een smal strandje of wat rotsen die boven water liggen maar het merendeel van de tocht moet je gewoon door het water. De bodem is rotsig en we staan soms bijna tot ons middel in het water. De stok komt goed van pas. Het begin van de trail is heel druk maar al snel haken de meeste mensen af en lopen we met een handjevol anderen steeds verder de canyon in. Omdat er toch nog een klein risico op floods is, wordt afgeraden om te ver te gaan en zeker niet verder dan het tweede of derde milepoint te lopen. bij het derde milepoint keren we dan ook maar om, zeker als we in de verte gerommel horen. Onweer of een vliegtuig? Flood-danger nestelt zich toch ook tussen je oren, in elk geval bij mij wel. Stel je voor, je kunt hier geen kant op als er iets gebeurt. De terugweg lopen we met de stroom mee en of het nou daardoor makkelijker is? Zou kunnen want voor dat we het weten zijn we weer bij het beginpunt van de trail. Dit was echt heel leuk, ik zou best een keer een dagtocht willen maken vanaf de andere kant, dat schijnt ook te kunnen, met een gids. Hiervoor moet je een vergunning aanvragen. Lijkt me supergaaf maar dan niet in dit regenseizoen, de Monsoon. Wie weet komt het er ooit nog van. 

Als we terug zijn bij de campground eten we een ijsje, we checken even onze mail en berichtjes bij de wifi van het bezoekerscentrum en we doen wat kleine boodschappen. Ik schrijf wat kaartjes en doe die meteen ook op de post. We eten gewoon bij de camper. Vanwege de droogte mag je hier geen vuur maken dus we leggen de kip maar in de oven, dat kan ook. ‘s Avonds maken we een wandelingetje over de campground. Eens kijken of er mooiere plekjes zijn als die van ons. Ik had eigenlijk op een ander gedeelte willen reserveren maar dat was helemaal bezet. Achteraf zijn we blij dat we hier staan, de A-loop is gewoon wel erg mooi en netjes en bovendien vlakbij de shuttles en het winkeltje enzo. 

Morgenochtend rijden we naar Las Vegas, de eerste grote stad in onze route. Daar hebben we alledrie ook weer zin in. Viva Las Vegas, tot morgen!