Dag 8 (27 juli): van Oakhurst door Yosemite naar Bishop
Door Familie de Waal - 30-07-2008 05:41Vandaag op tijd van de camping (9
uur vertrokken) en op pad. In verband met de bochtige weg naar de
zuidingang van het park hebben we besloten een stukje om te rijden
om de westingang bij El Portal te nemen. Achteraf geen slechte
keuze, want dit was ook wel weer een erg mooi stukje Amerika.
Onderweg de nodige brandweerwagens gezien en op een gegeven moment
in de verte ook flinke bosbranden (zie ook de foto’s in mijn
album). Bij één van de parkeerplaatsen waar we stopten stonden
toevallig ook mensen die in hetzelfde hotel in SF hadden gezeten en
die gelijk met ons de wagen op hebben gehaald. Zij hadden ’s nachts
asregens over de wagen gehad.
Nog weer een stukje verderop,
maar nog steeds buiten Yosemite, kregen we een wegomleiding. De
reden daarvoor werd een stukje verderop wel duidelijk. Op de
oorspronkelijke route was een hoeveelheid rotsen over een breedte
van meer dan honderd meter naar beneden gekomen en had onder andere
weg waarover we normaal heen zouden moeten bedolven. Daar zit nog
wel wat maanden werk aan om dat weer vrij te krijgen. Helaas heb ik
er geen foto’s van, want we mochten niet even stoppen op de
omleiding.
Bij El Portal het park weer
binnengereden en weer wordt je overvallen door de prachtige natuur
die om de zoveel mijl weer verandert. Wat is het toch een
schitterend park! In mijn reisplanning was ik ervan uitgegaan dat
ik aan het eind van de morgen het park wel uit zou zijn. Dit
was een misrekening! Het zou misschien wel kunnen, maar dan vergeet
je te genieten van al dit moois en daar gaat het toch uiteindelijk
om.
Bij Tenaya Lake hebben we lekker
de lunch genoten en zijn Dexter, Thalassa en Anja het water
ingegaan. We hebben er de tijd voor genomen en zijn daarna weer
verder gegaan. Telkens weer werden we overvallen door de prachtige
natuur. Bij Tuolomne Meadows maar weer eens uitgestapt om mooie
plaatjes te schieten. Nog even de Tioga Pass over en dan zijn we
het park uit. Ook bij de Tioga Pass nog even gestopt om plaatjes te
schieten. Nu door rijden naar Mono Lake, want daar zijn mooie
kalksteentorens in het water te zien. We vonden het allemaal wel
mooi, maar hebben het niet van erg dichtbij bekeken. De tijd begon
inmiddels wat tegen ons te werken en we wilden nog naar Bodie (een
spookstadje, zo’n 25 mijl verderop) en daarna door naar Bishop, ook
nog een flink eind.
Bodie is geen succes geworden.
Het laatste stuk weg (3 mijl) is namelijk onverhard en daar mag je
van de camperverhuurder niet op rijden. Avonturiers als we zijn,
hebben we toch een poging gewaagd. Nadat zo’n beetje al onze tanden
eruit gerammeld waren en wij beseften dat als wij bijvoorbeeld een
lekke band zouden krijgen wij aardig in de kosten zouden komen,
besloten we om de wagen op het onverharde deel te keren en Bodie te
laten voor wat het was. Het keren op zo’n punt vergde wel het
nodige teamwerk. Anja aan de achterkant om te kijken of we niet de
afgrond in reden, Thalassa aan de voorkant om te kijken of ik niet
tegen de berg aan ging rijden, Dexter om het verkeer tegen te
houden en ik zelf aan het stuur.
Na het bovenstaande zijn we in
één stuk doorgereden naar Bishop, onze tussenstop op weg naar Las
Vegas. Een nette camping (Highlands RV park) maar weinig bijzonders
in de omgeving.