Niagara Falls USA

Zondag 13 september 2009, 9.00 uur

Gisteren zijn we vertrokken uit een regenachtig Bath. Maar hoe dichter we bij de Canadese grens kwamen, hoe lekkerder het weer. Toen we bij de Niagara Falls uitstapten was het schitterend weer. We hebben de watervallen vanaf de Amerikaanse zijde bekeken. Vico in de buggy en op naar het water. Daar aangekomen, kon Vico het niet goed zien. Dus Vico er even uit, zodat wij hem konden optillen en gezellig naar de watervallen konden kijken. Oké, leuk plan, werkt bij het gemiddelde kind, maar niet bij Vico. Vico wil niet opgetild worden en is niet onder de indruk van het water. Sterker nog. Hij wringt zich los, rent naar het hek, besluit dat hij daar wel tussendoor kan glippen en dan lekker kan gaan zwemmen. Mijn hart (die van Larissa dus) bonkte in m’n keel en ik rende achter Vico aan. JJ dacht dat het niet met zo’n vaart zou lopen. Maar met een been onder het hek door en met een enorme waterval op 10 meter afstand, was JJ uiteindelijk ook wel gealarmeerd. Weer in de buggy dus. Opvallend was dat andere (loslopende) kinderen geen enkele behoefte hadden om in dat wilde water te ZWEMMEN!

Daarna zijn we over de Canadese grens gereden. Dit verliep uiterst soepel, maar we gingen de USA dan ook uit.

We staan nu op een mooie camping en het is wederom schitterend weer. Vandaag houden we een rustdag en morgen gaan we de watervallen vanaf de Canadese zijde bekijken en (bij goed gedrag van Vico) met een boot erlangs varen.