We zijn het nog niet zat

Zondag 11 oktober 2009, 7.00 uur

We zijn vandaag precies 5 weken weg. Het had ook 1 week kunnen zijn, omdat het nog niet zo lang aanvoelt. Het had ook een half jaar kunnen zijn, omdat we al zo veel hebben gezien en het reizen heel normaal is geworden.

Maar we zijn het nog lang niet zat. Als we met reizen ons konden voorzien in ons levensonderhoud, zouden we het nog wel een hele tijd volhouden. Het is echt geweldig en we zijn erg dankbaar dat we dit mogen doen. We zijn ons er terdege van bewust dat dit een unieke ervaring is en genieten ook van elk moment. Tijd bestaat voor ons niet meer. We dragen geen horloge en houden geen agenda bij. Als je ons vraagt welke dag het is, moeten we echt even nadenken.

Het rijden vinden we alle drie erg leuk. We rijden hele mooie routes. We hebben de Freeway’s achter ons gelaten en rijden binnendoor naar de volgende stopplekken. Bijvoorbeeld stukjes over de oude Route 66. Na elke bocht doemt er een nieuw landschap op. Met koffie/chocomel/appelsap binnen handbereik, met Elvis op de achtergrond en met prachtige uitzicht is het simpelweg genieten, genieten, genieten.

We hebben alles bij ons in ons huisje op wielen en zijn naadloos op elkaar ingespeeld. Het is een luxe om dagelijks bij elkaar te zijn en vinden elkaars gezelschap steeds leuker. Nu we ontspannen zijn, beseffen we eigenlijk pas dat we best een leuk stel zijn zo met z’n drieën.

Vico is er al helemaal aan gewend dat hij papa en mama ieder uur van de dag tot zijn beschikking heeft. Met papa gaat hij zwemmen, met mama naar de speeltuin en dan weer met papa Hotrods kijken. Hij groeit als kool en praat honderd uit.

Met het weer hebben we tot nu toe ook echt mazzel. Af en toe een buitje en het wordt wat frisser, maar we hebben nog bijna elke dag zon gehad. Dit jaar geen herfstdepressie voor Laris.

Het leven is goed hier, het eten lekker en de mensen zeer vriendelijk. Kortom: we zijn blij dat we nog ruim vier weken te gaan hebben.