Crawfordsville, Indiana

Dinsdag 22 september 2009, 8.00 uur

Hier even een berichtje vanuit het ontwakende Crawfordsville. En als je denkt wat schrijft ze vroeg, bedenk dan dat het hier in Indiana weer 1 uur later is dan gisteren in Illinois, dus is het voor mij extra vroeg. Lekker hoor in alle rust ontwaken, terwijl de mannen nog slapen.

Inderdaad we zitten nu net over de (staats)grens in Indiana. We hebben onze route iets aangepast. We gaan nu over Indianapolis en Louisville naar Nashville in plaats van over St. Louis. Dit komt omdat we ons uitstapje naar de IOWA 80 overslaan. De reisafstanden zijn nu beter te doen voor Vico en hier zijn we tenslotte ook nog nooit geweest….

Zondag zijn JJ en Vico nog een paar uur naar de show geweest. Daarna zijn we via de Mc Donalds (eindelijk die Angus Third Burger) naar Kankakee gereden. Daar op een camping aangekomen begon het echt te stortregenen. Niet zomaar een buitje, maar echt een waarvan je na 1 minuut erin gelopen te hebben al je onderbroek moet uitwringen. En nee, ik loop niet alleen in m’n onderbroek over een camping. Nog even een wasje gedraaid. Gelukkig ben ik begonnen met de handdoeken en een (iets minder gelukkig) witte was. Want het water stonk en was geel. Resultaat: de witte rompers van Vico zijn nu voorzien van gele strepen. Maar onze kleding is gespaard gebleven, die was ik wel ergens anders. Les: eerst even het water checken.

Maandagochtend was de regen opgehouden, maar het was nog wel nat en fris. Terwijl Vico en ik een toer maakten door een immense supermarkt, ging JJ nog even een bezoekje brengen aan ene Troy Trepanier. Iets met auto’s dus.

Na de lunch op de parkeerplaats van de supermarkt, gingen we wederom het mooie weer tegemoet. Op aanraden van Wim zijn we bij de eerste afrit in Indiana gestopt bij een truckstop. Kon JJ na de muscle cars zijn liefde voor vrachtwagens weer eens ophalen.

Maar daarna gebeurde het….

Gisteravond zijn wij voor het eerst in de USA met Vico naar een echt restaurant geweest! En niet zo maar een. Een zonder TL-licht en schreeuwende kinderen. Eentje waar het brood op tafel staat, een gedekte tafel met echte servetten, eentje waar je bediend wordt. En dan het eten: ronduit een feestje. En het wijntje; een echte heerlijke rode Cabernet uit California. En Vico? Die heeft zich als een heer gedragen. Zonder morren soep met brood en soepstengels en daarna kip met friet en appelmoes opgegeten. En wij hebben genoten van de heerlijke steak. De camping was dichtbij en nog vrij. Dus anderhalf uur later lag Vico te slapen en konden wij, zonder op te ruimen en af te wassen, nog even een borrel drinken.

Kun je echt blij van worden van zo’n avond.

Vandaag rijden we via Indianapolis naar Louisville. Hier willen we dan twee nachten blijven en dan afreizen naar Nashville.