Louisville

Donderdag 24 september 2009, 20.30 uur

Het is weer een uur vroeger dan vanochtend. We hebben het uurtje van twee dagen geleden dus weer terug. En voorlopig houden we deze ook.

Nadat we dinsdagochtend op stel en sprong Crawfordsville hebben verlaten, zijn we via Indianapolis naar Louisville gereden. Op stel en sprong, omdat Vico geen minuut langer wenste te blijven op een camping waar geen glijbaan is. Hij heeft de hele camping twee keer afgezocht, maar zonder succes. Er zat dus niets anders op dan meteen te vertrekken. Gelukkig kwamen we in de namiddag aan in Louisville. Een hele mooie camping met 4(!) glijbanen. We hebben dan ook maar direct een plaats voor twee nachten geboekt.

Woensdag hebben we een lekkere rustige dag gehad. Larissa heeft de was gedaan en Vico en JJ het zwembad onveilig gemaakt. Ach, ieder z’n plezier…

Na het avondeten kwam onze buurman vragen of Vico het leuk zou vinden om marshmallows te roosteren. En ja hoor dat wilde Vico wel. Dus heeft de buurman een vuurtje aangemaakt en kwam de buurvrouw aan met de marshmallows. Echt heel lief en leuk.

Vanochtend hebben we ontbeten bij Denny’s Dinner. Het ziet er echt uit als in de film Grease. Vico werd al blij bij het zien van de menukaart. Maar het oog was groter dan de maag dus heeft hij maar 1 van de 3(!) chocolate chip-in pancakes gegeten. De porties van de kindermenu’s zijn ook echt Amerikaans te noemen.

JJ heeft ’s middags het Corvette museum in Bowling Green bezocht. Helaas zijn Vico en ik niet meegeweest. Vico voelde zich niet zo lekker. Na de lunch knapte hij gelukkig weer op en tegen de tijd dat we op de camping in Nashville aankwamen, spurtte hij weer met vernieuwde energie naar het zwembad.

Twee campers naast die van ons staat ook een gehuurde camper. Deze viel ons al direct op. Kon ook niet missen met nepbloemen voor de ramen, oranje linten aan de deur en oranje leeuwtjes achter de vooruit. Dus wij dachten: ‘Dat zijn vast van die gezellige Hagenezen of zo’. We hadden echt verwacht dat wanneer wij hallo zouden zeggen, zij ons, Hollanders, enthousiast zouden begroeten, dat de Heineken tevoorschijn werd getoverd en dat zij ons nog net niet zouden omhelzen. Met een zoek-dekking-gevoel begroetten wij hen en wat zeiden zij? Een mompelend hallo. That’s it!!! En achter onze rug om: ‘Zij hebben wel een slide-out..’ Oké, we zitten niet op stalkers te wachten, maar zo’n lauwe reactie?! Nee hoor, geef ons maar die lieve Amerikaanse buren van gisteren.

Morgen staat Nashville op het programma.