20 juli

Door Wim en Miranda Kemp - 22-07-2015 02:36 20 juli Weer: onbewolkt bij opstaan, tijdens het rijden steeds meer bewolking en af en toe regen. 25 graden Aantal miles gereden: 275 Vandaag weer een lange dag rijden voor de boeg dus weer vroeg op. Zoals elke keer ontbijten we niet maar gaan eerst al een stuk rijden. We verlaten Moab en gaan onderweg naar Page wat aan Lake Powell ligt. Dit is een groot meer wat ontstaan is toen er een dam is geplaatst in de Colorado River. Wat is het fijn om zonder veel op te hoeven ruimen gewoon weg te kunnen rijden en alles bij de hand te hebben. Na ruim een uur moeten we even tanken en gaan dan ook meteen ontbijten. Koffie maken en wat cornflakes en brood gepakt en eten maar. De rit gaat erg voorspoedig en voor we het weten rijden we op Highway 163. De weg die zo bekend is van de foto's van Monument Valley. Dit beeld van drie grote rotsformaties naast elkaar komt vaak naar voren als je het over Amerika hebt. Je ziet dan een lange weg die leidt naar de drie bergen en ik had ergens gelezen waar en bij welk mijlpaaltje die foto precies gemaakt is. We begonnen bij mijlpaaltje 40 maar uiteindelijk kwamen we dan toch bij nummer 13 uit, degene die we moesten hebben. Hier was goed te zien dat wij niet de enigen waren die wisten welk paaltje ze moesten hebben. Er stopten veel auto's en campers om diezelfde foto te maken als wij wilden. Hoe bedoel je toeristisch? 😜 Voor de perfecte foto moesten we ook nog eens midden op de weg gaan staan om de wel streep van de weg in het midden van de foto te hebben. Gelukkig kan dat gewoon hier, probeer dat maar niet op de N206 of zo... De bedoeling was om ook het park van Monument Valley nog in te gaan maar we hadden het eigenlijk vanaf de weg al wel gezien. Het gaat dat toch om die drie bergen en je kunt er niet omheen lopen of op klimmen. Dus we hebben het overgeslagen. Misschien hebben we nu veel moois gemist maar dat is dan maar zo. Ondertussen waren we ook het Navajo indianen reservaat ingereden en dat zag je duidelijk door de vele kraampjes langs de weg waar zelfgemaakte juwelen te koop werden aangeboden. Maar we zagen ook een uitgestrekt gebied van steppen waar je met een beetje fantasie indianen en cowboys op hun paarden kon zien lopen. Het is niet het mooiste gebied van wat we tot nu toe gezien hebben maar wel weer bijzonder. Ergens op een zijweggetje hebben we staan lunchen maar echt lang duurde dat niet. De lucht werd steeds donkerder en we zaten voor mijn gevoel boven op een uitgestrekte vlakte zonder bomen of andere hoge objecten en ik wilde daar niet te lang blijven. Dus snel gingen we weer verder richting Page. Gelukkig lag Page niet onder de allerdonkerste wolken en hadden we de camping snel gevonden. Weer een camping met WiFi en douches en elektra maar zonder sfeer. Leuk voor de kids, wij als ouders zouden liever in een national park staan. Maar we hebben het mooi verdeeld deze vakantie. We waren veel vroeger dan gedacht in Page aangekomen dus was er nog tijd om wat dingen te bekijken. Ten eerste de Glen Canyon Dam. De dam die dus Lake Powell heeft gevormd. Het blijft indrukwekkend om te zien hoe hoog zo'n betonnen muur kan zijn en al het water tegenhoudt. Na het visitorcenter bezocht te hebben en over de brug gelopen te hebben zijn we doorgegaan naar Horseshoe Bend. Dit is een bocht in de rivier de Colorado die letterlijk op een hoefijzer lijkt. Ook al zo'n toeristische attractie. Een parkeerplaats vol met auto's en campers en alle mensen lopen een zandheuvel op. Als je boven bent denk je dat je er bent maar schijn bedriegt. Het is nog zo'n 500 meter naar beneden om aan het randje van de bocht te komen. Het is een rivier die misschien wel 150 meter in de diepte loopt. Dus een flink ravijn waar je in kijkt. Op de rivier zie je wat bootjes varen maar de mensen er in zijn niet te zien. Zonder hekken of andere bewaking lopen daar heel veel mensen door elkaar heen en maken foto's van de diepte. Uiteraard wilden we graag weer met zijn vieren terug naar de camper dus waren we erg oplettend naar elkaar. We hebben wat foto's en filmpjes gemaakt en zijn de berg weer opgeklommen. Onderweg naar de camping zag ik op een klok dat het een uur vroeger was dan wij in ons hoofd hadden. We gingen er helemaal van uit dat we weer een tijdzone zouden overgaan als we de grens tussen Arizona en California zouden overgaan. We wisten ook wel dat we nu in Arizona waren en niet meer in Utah. Maar ik besefte me opeens dat ik ergens gelezen had dat Arizona niet meedoet met winter- en zomertijd en dat we vandaag dus alweer een uur terug waren gegaan. Maar goed ook dat we dat zagen anders hadden we morgen een probleem gehad met de planning. Op de camping hebben Wim en David nog even gezwommen, fijn als je een dag hebt van 25 uur. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.