Dag 7: Banff

Vandaag hoefden we een keer niet zelf  te tijden: de Discover Grizzly Tour stond op het programma. We werden om 8.15 uur bij de ingang van onze camping verwacht. Niet alleen in Maastricht kennen ze een ‘Mestreechs Keteerke’, maar ook hier in Canada kunnen ze er wat van. Om 8.30 uur zaten we in het busje. Geen straf hoor om even te wachten, want het was heerlijk weer! 

Eenmaal compleet gingen we met een groep van 18 personen en gids Hugh op pad. Het gezelschap was van all over the world: Duitsers, Fransen, Amerikanen en natuurlijk Australiërs. Die zie je hier met de bosjes. We moesten ons even voorstellen en toen wij zeiden dat we uit Maastricht kwamen was het meteen: Oh really? That is the town of André Rieu, isn’t it? Ja mensen, hij komt daar inderdaad vandaan. 

We begonnen met een ritje richting Golden, door het Yolo National Park. We kwamen onderweg de zogenaamde ‘Spiral Tunnels’ tegen. Dit zijn tunnels speciaal ontwikkeld voor de Canadian Pacific spoorlijn. Gezien de steile bergen moest er een oplossing gevonden worden voor de zware treinen aangezien deze  de originele helling van 4% vaak niet op kwamen. Er werd een Zwitserse ingenieur ingevlogen. Deze man had in Zwitserland al tunnels ontwikkeld die de spoorlijn in een soort ‘8’ deden veranderen: De trein gaat de tunnel in, draait als het ware een keer terug en vervolgens via een volgende tunnel weer de goede richting op. Dit kunstje deed hij ook hier in Canada. De spoorweg werd weliswaar een stukje langer, maar de hellingshoek was nog maar 2%. Willen jullie meer uitleg? Bel ons dan even. Wij moesten het namelijk ook zien om het te snappen. 

Na een kwartier bij deze tunnels te hebben gekeken gingen we verder naar de Takakkaw Waterval. Deze waterval is de 2 na hoogste waterval van Canada (als ik goed heb opgelet rond de 250 meter hoog). De waterval is wel – gezien we hier richting de winter gaat – niet zo breed als in de zomer. Er kwam nog steeds genoeg water naar beneden om mooie foto’s te maken. Na een korte stop gingen we verder richting Golden.

Hugh vertelde onderweg veel over beren (uiteraard!). Met name de verschillen tussen de zwarte beer en de grizzly beer waren interessant. Weten jullie ze (zonder het op te zoeken!)? Ook verteld hij veel over de leefgebieden van de beren en hoe men in Canada probeert om de populatie in stand te houden. Helaas vertelde hij ook dat van de 8 beersoorten over de wereld, er 7 bedreigd worden. Met andere woorden: ze gaan in de loop van de jaren gewoon uitsterven als wij als mensen niets doen.

Na een tocht door de Canadian Rockies kwamen we aan in het Kicking Horse gebied. Waarom dit gebied zo heet? Er was een onderzoeker die op pad ging in de Canadian Rockies. Tijdens zijn tocht werd hij door een paard getrapt en zo ontstond het Kicking Horse gebied, hoe kan het ook anders. De Canadezen zijn wel origineel met hun namen, dat zullen jullie straks nog wel een keer lezen. 

Bovenop de berg stond onze lunch te wachten. We konden vooraf de bestelling doorgeven zodat we – als we eenmaal met de gondel boven waren gekomen – we meteen konden aanvallen. De lunch was heerlijk! Na de lunch nog even snel wat foto’s gemaakt en op naar de volgende activiteit. 

We namen de gondel naar beneden en de open skilift, die er ongeveer 5 meter naast lag, weer naar boven voor het hoogtepunt van de dag: Het Grizzly opvang verblijf van beer Boo. Boo verblijft inmiddels al 16 jaar in deze opvang en heeft een eigen afgezet gebied van ongeveer 10 hectare. Wij dachten eerst ook: een opvang, dieren horen in het wild te zijn! Dat klopt, maar als jullie het verhaal lezen dan zijn jullie net als wij er van overtuigd dat dit voor Boo echt het beste is! 

Boo is destijds samen met zijn broer Kari (beiden genoemd naar het gebied waar ze gevonden zijn: Kariboo, weer zo origneel!) als cubs van nog geen jaar oud opgevangen nadat hun moeder bruut was neergeschoten door een jager. Deze jager had blijkbaar een vervelende dag, want hij was al de hele dag op beren gaan jagen, maar geen 1 gespot en geen 1 geschoten. Kari en Boo waren samen met hun moeder (en nog een 3ecub waar nooit meer iets van gezien of gehoord is) langs de weg lekker aan het eten. De jager kwam langs, dacht: dit is mijn trofee, en schoot de moeder van Kari en Boo dood. Kari en Boo vluchten een boom in, de 3ecub rende weg. Destijds was het in Canada de regel om weesbaby’s van Grizzlyberen te doden, aangezien ze zonder moeder toch niet zouden overleven. Kari en Boo hadden geluk. Er was een sympathieke ranger die ze besloot mee te nemen. Omdat er nog geen onderzoek werd gedaan naar wees grizzlyberen besloot een aardige mevrouw dit alsnog te willen doen. Zij was een masterstudente en wilde Kari en Boo ‘gebruiken’ voor haar masterthesis. Het nu bekende Grizzly opvang verblijf werd opgericht met de intentie om Kari en Boo weer terug te laten keren in de natuur. Kari overleed helaas, vanwege interne bloedingen als gevolg van een koliek, zijn eerste winterslaap niet. Boo bleef dus alleen over. Door Boo zijn de mensen hier veel wijzer geworden over alles wat met de Grizzlybeer te maken heeft. Bijvoorbeeld: Wat kan een wees beer zonder zijn moeder leren en wat moet hem aangeleerd worden voordat hij terug de natuur in kan. Welk gedraag vertoond een beer op bepaalde momenten (boos, gefrustreerd, stress enzovoorts). Jullie moeten je voorstellen dat dit onderzoek rond 2003 is gestart. Ze hadden geen enkel idee wat een mens voor een invloed zou hebben op een beer. Boo is – helaas – te veel gewend aan mensen, waardoor hij in het wild niet zou overleven. Boo zou de menselijke omgeving namelijk opzoeken, omdat hij gewend is mensen om zich heen te hebben. Hij zou meteen worden doodgeschoten. Door het verhaal en het onderzoek naar Boo zijn inmiddels wel al meer dan 20 wees grizzlyberen gered en teruggezet in de wilde natuur! 

Gelukkig was Boo vandaag in een goede stemming en liet hij zich uitgebreid op de gevoelige plaat vastleggen. Gezien op het gebied waarin hij leeft mogen we toch blij zijn dat we hem hebben gezien. Het is namelijk geen dierentuin, maar een bebost gebied waar hij meeeeeeer dan genoeg ruimte heeft om zich niet aan het publiek te tonen. 

Na dit enerverende bezoek stond de laatste stop op het programma: Emerald Lake, een prachtig azuurblauw meer. Onderweg naar de laatste stop kwamen we zowaar nog een wilde zwarte beer tegen die de weg over stak! Hij was te snel voor een foto (daar aan konden we merken dat hij echt wild was), maar wij hebben hem nog even kunnen bekijken in het bos. 

Rond 18.25 uur maakten we aanstalten om richting Banff te gaan. Dit was nog wel een stukje rijden. Rond 20.00 uur werden we weer afgezet bij onze camping. Snel gedoucht en even wat gegeten, het blog getypt en de foto’s gekeken. Vervolgens moe maar voldaan lekker onder de wol.

Inmiddels is het hier 9.00 uur in de ochtend. We zijn op zoek gegaan naar een Tim Hortons. We wilden graag eens buiten de deur ontbijten. We hebben hier ook even internet gevonden om het blog te uploaden.

Na het ontbijt rijden we verder naar Jasper. Hier zitten we nog meer afgezonderd van de buitenwereld maar we doen ons best om jullie op de hoogte te houden. Morgen gaan we raften: zin in!