Dag 29, dinsdag 24 juni 2008

Vertrokken naar Savannah om deze stad ook nog even te bezien en ook het strand Tybee Island. De stad heeft  mooie oude huizen zoals je in the South ook mag verwachten, wij rijden een tijdje achter een sightseeing busje aan en pakken zo de belangrijkste delen van de stad mee. De oude pakhuizen in de haven zijn prachtig getransformeerd in leuke restaurants en de onvermijdelijke gift shops. Vanavond gaan wij er wel ergens eten en gaan nu naar de beach op het eiland om kitesurfers te zien. Op het eiland zie ik een digitale temperatuurmeter die 100 graden F aangeeft, dat is dus 38 graden C!! Op het zand in de duinen kun je niet op blote voeten lopen van de hitte en de zon is brandend op je vel, dus niet het strand op vandaag. Er zijn geen kitesurfers omdat er veel te weinig wind staat. Het is wel een prachtig strand met een mooie brede zandpartij en geen restanten van aangroei op de vloedlijn. Wij gaan weer terug naar de stad en gaan een camping in de buurt zoeken om ons op te frissen en om vandaar uit vanavond de stad in te gaan.

Wij hebben een prachtig restaurant gevonden met een schitterend terras op de eerste verdieping en direct aan de River Side in die oude haven met het zicht op de rivier met de grote container schepen van rond de 3.500 teu die in en uit varen en iets verderop aan de kade liggen. Bovendien ligt er vlak voor ons voor het Hyatt hotel een prachtig zeilschip, een tweemaster met een lengte van 55 meter en een hoofdmast van 62 meter en de tweede mast van ongeveer 50 meter hoog. Het is de Adele en inderdaad gebouwd in Nederland bij Vittens en geregistreerd in Georgetown op de Kaaiman eilanden, echt een plaatje van Nederlands vakmanschap! Deze schepen kosten gemiddeld rond de 750.000 euro per meter dus tel uit je winst en dan te bedenken dat een cliënt van mij ook zo’n schip laat bouwen dat hij zelf heeft ontworpen. In deze ambiance echt te dineren, ver boven de middelmaat in de USA brengt de dames in een goede stemming. Ik denk later op zijn Nederlands, ach de dollar staat gelukkig nog steeds laag. Wij lopen nog even door het gehele restaurant dat ook van binnen prachtig is gerestaureerd. Ik had overigens geluk bij het afrekenen dat Sophie haar creditkaart bij haar had. Doordat wij wat elektronica hadden gekocht was de door mij ingestelde daglimiet op mijn creditkaart bereikt en kon ik niet meer afrekenen. Overigens een blamerende constatering in zo’n restaurant, maar van de andere kant goed om te weten dat het dus wel werkt en dat er met mijn creditkaart geen auto kan worden gekocht.

Morgen vertrekken wij weer richting Atlanta voor de laatste camping om donderdag weer naar Nederland te vliegen, toch mooi dat ons laatste dinner zo geslaagd was.