Larry
Door Ronald & Josée Haak - 10-06-2010 04:23Woensdag 9 juni
We werden vroeg gewekt door inbrekersgeluiden. Dit werd veroorzaakt
door een stel vechtende kraaien. Zoals alles in Amerika zijn ook
die hier extra large.
Omdat we toch wakker waren, opgestaan, geroosterde boterham en
op naar Jasper. Parkeren pal voor het Soft Rock Café en op z’n
Hollands het internet gebruiken. Voor ons fatsoen toch binnen maar
twee koffie gehaald. De brief naar oma kon eruit en daarna bye bye
Jasper.
Het wordt eentonig maar wederom een prachtige rit met een
wisselend landschap waarbij we langzaam afscheid nemen van de
Rockies. Nog even een stop bij de hoogste berg Mt. Robson. Helaas
zat er een wolk om de top.
Voor de wildscore zien we nog een grote elk, maar de graag
geziene Moose komt niet tevoorschijn.
De bergen worden kleiner en de sneeuw minder en dan ineens
word ik overvallen door weemoed. Ik herken het gevoel uit m’n jeugd
als we in Lochem waren geweest en dan weer naar huis moesten. Ik
vind het blijkbaar jammer om hier weg te gaan.
Lang blijft dit gevoel gelukkig niet, want in Avola ontmoeten
we Larry. We hadden even op deze ontmoeting moeten wachten, want al
65 km eerder stond aangekondigd: the best burger in the world:
downtown Avola. Daar gaan we heen.
Avola is een gehucht met drie straten en de middelste is
downtown. Daar, vlakbij de overweg, ligt de Log Inn Pub. Omdat de
tijd weer een uurtje achteruit is gegaan is een hap eten long
overdue, we gaan dus naar binnen.
In de blokhut zitten een paar gasten, er ligt een dode beer en
Larry staat achter de bar en maakt hamburgers. De beer heeft akelig
scherpe tanden en Larry heel veel tatoeages. Het is het type ruwe
bolster, blanke pit. Hij maakt de hamburgers zoals ik in het hotel
de eitjes maakte: met veel liefde en geduld. Ze zijn erg groot, ook
de junior size, en smaken geweldig. Je moet wel geduld hebben.


Een uurtje later vervolgen we de reis naar Wells Gray Park,
waar we 350 km na Jasper aankomen. Bij aankomst op de KOA
kampground is het helaas gaan regenen. Ik nestel me op de bank en
Josee loopt heen en weer (door de regen) naar de wasmachines en
drogers. Het is even wennen, echt ouderwetse apparaten, maar
uiteindelijk komt ze terug met een warme en keurig opgevouwen,
schone was. We volgen de verkiezingen in de wetenschap dat wij de
uitslag eerder weten dan jullie.
Morgen gaan we het park in, er schijnen veel beren te
zijn.