Dodelijk ongeval

De dag die ik nu ga beschrijven kende weer een aantal unieke momenten, maar ook een trieste gebeurtenis.

Zoals gewoonlijk waren we al weer vroeg uit de veren, zo stonden we rond de klok van 7 uur al weer onder douche. Vandaag hebben we de Rocky Mountains verlaten en hadden we een afstand van een kleine 350 kilometer te overbruggen naar ons volgende doel Wells Gray Provincial Park.

Ook deze morgen weer op weg naar de bakker voor het dagelijkse verse brood, koek, koffie en warme chocomel. En ook deze morgen kwamen we weer een tweetal elks tegen vlak na het verlaten van de camping. Dus de dag begon weer veelbelovend.

Op de Highway 16 aangekomen richting Valemount viel ons oog al snel op een doodgereden kalf van een hert, wat aan de kant van de weg lag. Gezien de kleur van het bloed kon dit nog niet lang geleden gebeurd zijn. Even verderop liep het moederdier in paniek op en neer zich geen raad wetend met de voor haar pijnlijke situatie. Na een korte stop kwamen wij ook tot de conclusie dat we aan deze trieste gebeurtenis niets konden veranderen.

De eerst stop die we gepland hadden te maken was bij Mount Robson, met zijn 3954 meter, de hoogste berg van de Rockies. Bij aankomst bleek dat zoals gewoonlijk hij ook vandaag z’n top in de wolken verschool. Verder hebben we nog een 2-tal korte stops gemaakt om de spawning salmons te zien. Echter op de door het infocenter aangewezen plaatsen was geen zalm te zien.

Enthousiast kunnen we zijn over een wildlife tour die we in Blue River hebben gemaakt. Met een boot gingen we met een groep van 12 personen onder begeleiding van een gids de Blue River op. Tijdens deze ruim een uur durende tour wordt getracht zoveel mogelijk wildlife te spotten. Als eerste kregen we een grote visarend te zien die hoog in de boomtop zat. Daarna zagen we hem ook nog in volle vlucht om hem vervolgens weer in een boomtop aan te treffen.  De oever van de rivier werd door iedereen afgescand. We zagen iets zwarts bewegen. In de verte zagen we een zwarte beer. Korter bij,  op de oever van de rivier,  zagen we een tweede beer. Daar was hij dan, de zwarte beer, tussen de keien en rotsen zoekend naar iets eetbaars.  De gids bracht de boot tot op een 10 tot 20 meter van de beer en we kregen alle gelegenheid om hem te observeren en te fotograferen.  Nadat de beer z’n tocht voortzette verscheen er even terug op de oever een derde zwarte beer, in tegenstelling tot de tweede, die gitzwart was had deze een bruine gloed over z’n beharing. Ook hier werd de boot door de gids heel kort bij gebracht. Wat een prachtig beest en wat hebben we genoten van deze momenten. In ruim een uur een visarend en 3 zwarte beren. Dat waren voor ons 4 unieke momenten. Volgens de gids waren de 2 beren waar we kort bij geweest zijn, berinnen die hun buikje al behoorlijk rond gegeten hadden ter voorbereiding op hun aanstaande winterslaap.

Na deze enerverende tour gingen we op pad. We waren nog vroeg dus lasten we een bezoekje in aan Murtle Lake. We waren de weg richting dat meer nog maar net ingeslagen en zagen rechts in de vlakte iets zwarts. Remmen en in z’n achteruit met de ”van”, en ja hoor een zwarte beer, de vierde voor vandaag. Ook lukte het nog deze te fotograferen alvorens hij uit het zicht verdween. De weg naar Murtle Lake was een onverharde weg (dirty road) van 28 kilometer met steile en smalle stukken er in. Na een kilometer of 10 was de hartslag van de bijrijder zo opgelopen dat het wijzer was om om te keren. Na de juiste plek daarvoor gevonden te hebben, hebben we dat maar gedaan.

Vlak voor Clearwater ligt het plaatsje Birch Island. Daar hadden we een camping met wifi en een wasmachine op het oog. Rond de klok van vieren kwamen we daar aan, hebben we een plekje gezocht en een paar wassen gedraaid. Verder geprobeerd een aantal verslagen en foto’s op de blog te plaatsen. Maar dat was een drama , de wifi knalde er steeds uit. Erg frustrerend, dus maar lekker gaan slapen.