Dag 23, Los Angeles (01 aug 2013)

Dag 23, Los Angeles, donderdag 01 augustus 2013

In Las Vegas hebben we een landgenoot ontmoet die vertelde dat hij in LA een auto had gehuurd. Dat is praktischer dan met een camper door de stad rijden, net zo duur als een hop-on-hop-of-tour en veel flexibeler en sneller dan het openbaar vervoer. Steve heeft natuurlijk een adres voor ons. Hij regelt dat Avis ons op de camping komt ophalen. Het duurt even voordat de auto er is, en in die tussentijd hebben we met Amerikanen en met Steve gekletst. Als de man van Avis komt, stappen we snel in. Bij het verhuurbedrijf moeten er een aantal formaliteiten doorgenomen worden. De eigenaar is een Indiër en hij is nieuwsgierig naar Nederland: Waar is Nederland beroemd om? (tulpen, windmolens, watermanagement). Het is zó klein? (ja, echt maar drie keer zo groot als L.A.), en dan voor de helft onder zeeniveau? Hij wil er van alles over weten, maar wij willen weg!
We krijgen een donkerrode Chevrolet Captiva mee.  Hij rijdt lekker. We gaan er wel op vooruit. Nu hebben we een camper én een auto! Eerst gaan we (natuurlijk met behulp van de Tomtom die we hebben meegenomen) op zoek naar een mooi uitzicht punt over het “Hollywood sign”.  Van de fotosessie hebben we hongen gekregen en komen we uiteindelijk bij “Fatburger” uit. De naam doet het ergste vermoeden, maar we gaan toch maar naar binnen. Volgens Steve was het er immers geweldig!  Michel neemt keurig een “chickensandwich” (is low-fat), Myrthe een kindermenu met een soort kipnuggets, maar Tyche en ik gaan ervoor. De enige echte “Fatburger”! Hij is inderdaad erg groot, rijk belegd met van alles en nog wat, en vet!!! Het drupt eruit. Toch is hij ook erg lekker. Het vlees zelf is mager. We eten alles helemaal op. Hebben nog een gezellig gesprekje met de bediening, die ons verwijzen naar In’n Outburger, dat moeten we beslist ook proberen, (dat zei Steve ook al).

De volgende stop is de Hollywoodboulevard, de walk of fame (waar de sterren liggen). We zetten de auto in een parkeergarage en lopen de boulevard op. Meteen zien we de sterren, met een heleboel bekende namen. We nemen foto na foto, maar na een tijdje blijken het er toch wel veel te zijn. We komen bij het einde aan en steken de straat over. Hier liggen nog meer sterren, blijken er meer dan 2000! te zijn. Er liggen trouwens ook nog best veel lege sterren tussen, dus geef niet op, er is nog plek! We lopen nog een eind de andere kant op en worden constant aangesproken door lui die ons een tocht door Hollywood aanbieden. We krijgen de prachtigste aanbiedingen en 1 man wil zelfs met ons meelopen, zodat we zijn auto kunnen zien, we krijgen flink korting, we komen er bijna niet van af. We moeten er erg om lachen. Als oplossing hebben we een foldertje aangenomen en bij iedere volgende verkoper de folder laten zien: ‘Hebben we al gedaan’.  Hollywood Boulevard vinden we nogal tegenvallen. Het is eigenlijk maar een drukke, best wel vieze straat met veel verkeer, vergane glorie. Er zijn twee soorten mensen, toeristen en mensen die uit zijn op het geld van de toeristen, op wat voor manier dan ook. Ik me er niet echt prettig. Michel raakt nog in gesprek met Manfred Schultz over de (on-)veiligheid. Volgens hem is het veel ernstiger gesteld met de criminaliteit en veel gevaarlijker dan de toeristen beseffen. Gelukkig komt Michel de ster van Johny Cash (een countryzanger) tegen (één van de doelen van vandaag). Snel een foto maken en weer door! De rest van de sterren houden we dan voor gezien. Het gaat maar door en we hebben al een heel eind gelopen. We steken weer over en lopen terug richting auto. We komen nog langs het Chinese theater, waar de hand- en voetafdrukken van bekende sterren in het cement staan. Natuurlijk doen we daar ook wat ons te doen staat, we maken nog meer foto’s, net als al die andere toeristen die daar rondlopen! Op dit stuk van Hollywood blvd. Zie je ook veel mensen verkleed als bekende sterren, of figuren uit de filmwereld, die willen best met je op de foto. Dit moet je natuurlijk wel betalen! We hebben het wel gezien en gaan terug naar de auto en rijden richting Santa Monica Pier. Dit is een plek aan het strand, meer een soort pretpark, dat te zien is in programma’s waar vooral Tyche veel naar kijkt. Via Beverly Hills rijden we er heen. Beverly Hills ziet er uit zoals ik me Amerika eigenlijk voorstelde. Het is duidelijk de betere buurt. Leuke huizen, brede lanen, mooie bomen. We rijden hier wat rond en dan gaan we weer verder, naar het strand, waar we de zonsondergang willen zien. In Santa Monica is het zo druk dat het donker is tegen de tijd dat we een parkeerplaatsje in een parkeergarage hebben gevonden. We lopen achter de meute aan en komen zo snel bij de pier. Wat een drukte, maar ook veel gezelligheid. Er is ook nog een concert gaande. We lopen de pier op en herkennen het wel van de t.v. Dat is leuk. Er staan veel kraampjes en winkeltjes, doet een beetje denken aan pier 39 in San Francisco. We moeten nog eten, we kunnen hier kiezen op een food-court met allemaal afhaaleettentjes eromheen. We kiezen allemaal iets anders en eten het samen op het terras op. Myrthe en Tyche gaan voor de Pizzahut, Michel kies een fishburger (we zitten immers aan zee) en ik ga voor Tacobell. Hierna maken Tyche en Myrthe een ritje in de achtbaan, die op t.v. ook altijd duidelijk te zien is. Inmiddels is het behoorlijk afgekoeld en lopen we via de pier weer richting parkeergarage.  Als ik moet betalen (in de automaat), zijn de kosten slechts $1,=! Dat is niet te geloven, en dat in zo’n toeristisch gebied! Via Rodeo Drive rijden we naar Bel Air. Ook al is het donker, je kunt goed zien dat hier de ECHT rijken wonen. Je komt de wijk in door een poort! Wat een villa’s, soms zie je alleen een hele grote oprijlaan en is het huis in geen velden of wegen te bekennen. Maar je ziet ook prachtige huizen. We rijden via een bochtig weggetje helemaal naar boven en aan de andere kant, de berg weer af naar beneden. Via West-gate verlaten we Bel Air weer. Het is inmiddels al behoorlijk laat en we willen weer terug naar de camping, maar dat valt nog niet mee. Er wordt aan een aantal wegen gewerkt en er zijn omleidingen. Daar is het dan meteen behoorlijk druk. Later dan gepland komen we uiteindelijk weer op de camping aan. We parkeren de auto en gaan snel naar bed. Morgen moet de auto terug en willen we verder langs de kust richting San Francisco.