Dag 4: Heading north, Fort Rupert, Port Hardy

We hebben nog even bij de zee gekeken, gisteren was het eb nu was het vloed. Het is beduidend warmer dan de afgelopen dagen. Om half 9 was het aan de kust in het zonnetje goed vertoeven. We ruimenden de spullen op en maakten ons klaar voor een lange rit richting het noorden van Vancouver Island. Er is maar 1 weg, dus verdwalend zouden we niet.

Na Campbell River te hebben gepasseerd (salmon capitol of the world), volgden er talloze kilometers langs de kust en door de bergen. Sporadisch kwamen we een tegenligger tegen. Het was een lange rit, kennelijk blijft het toerisme meer zuidelijk hangen….maar dat vinden wij niet erg. Soms stopten we bij een van de vele beekjes en rivieren onderweg. Ze zagen er allemaal uit als op National Geographic, zo waar die beren de zalmen eruit visssen. Wij zagen geen beer en geen zalm.

Omdat we vroeg weg waren gegaan besloten we te lunchen in Port McNeill, een vissersdorpje tussen Telegraph Cove en onze eindbestemming Port Hardy. Het weer was hier anders, het waaide enorm en de jas ging weer aan. 
We aten in een steakrestaurantje, heel lekker eten voor een normale prijs. In het restaurant hingen overal de foto’s van Jackie Hildering, een oude bekende. Zij is hier blijkbaar een bekend persoon door al haar research naar de orca’s en bultruggen. 

Daarna was het nog een kort stukje naar Port Hardy. De campground die we hadden gegoogled had gelukkig nog plaats (en full hookup en wifi). Dus we konden eindelijk het riool legen en alles in de RV weer aanvullen. Het leek een ietswat saaie campground, zeker vergeleken Miracle Beach, allemaal naast elkaar weinig poespas. Wel een knetterschoon en nieuw douchegebouw, dus dat was wel fijn. 

Ik nam het stuur over van de RV en we hebben nog even, op advies van de lieve receptioniste, rondgereden in de buurt. Zo kwamen we aan in Fort Rupert, wat bomvol stond met totempalen. Ik geloof dat Paul eerst echt dacht dat het een grapje was, maar dit is een nederzetting door de native’s (oftwel indianen). Heel bijzonder. Ook het kerkhof was gevuld met houten kruizen met daarop totempalen en beschilderd met vanalles. 

Na weer verdwaald te zijn in de lokale supermarkt, wilde ik graag terug naar de campground. We kwamen aan de praat met onze Amerikaanse buren. Zij waren al 3 maanden onderweg vanuit Florida en hadden geweldige verhalen over hun reis. Ook vertelden ze dat ze beren hier net om de hoek hadden gezien. 

En ineens zagen we ze, overal Bald Eagles. Je weet wel, die uit die films. Nergens anders nog gezien en hier zwermde het ervan. Achter onze RV liep een beekje en daar vanuit een klein paadje. Stoer als ik was besloot ik die te volgen en kwam uit op een enorm moerasveld vol met honderden van deze mooie grote arenden. Ik haalde Paul en we deden verschillende pogingen ze mooi op de foto te krijgen, maar dat mislukte veelal. Ook hier voor het eerst berensporen gezien. 

Toen we terugliepen naar de RV spotte ik in ons beekje een heuse otter. Gaaf! Het is hier echt vallen over het wildlife.  Ik ben heel benieuwd naar morgen; naar telegraph cove om hopelijk wat walvissen te zien. Wij zijn in ons element, het is genieten!