Dag 10: San francisco

Hoe mooi het allemaal leek gisterenavond, de volgende dag konden we misschien iets beter relativeren. Paul had amper geslapen door het te zachte bed, ik kwam als een garnaal met rugpijn er ook uit en de hoge snelheidslijn bleek vlak langs het hotel te lopen. Treinen kwamen om de zoveel tijd langs en toeterden enthousiast als ze het dichtbij gelegen perron afreden. Wel een kolibri in de boom gespot, dat was dan wel weer mooi.

We namen een ontbijtje bij het hotelrestaurant, bacon en eggs sunny side up (natuurlijk) en het ei was nog voor 60% rauw. Ach we slobberden het gewillig naar binnen, niet janken maar poetsen. 

Goed. RV halen. Dit keer wat beter voorbereid. We vroegen de receptie om op te schrijven hoe we moesten gaan, Paul zn telefoon gaf 5 buslijnen en 3 uur verder aan…maar zal toch niet zo moeilijk zijn? In Seattle bleek het achteraf ook makkelijker te zijn. En inderdaad de mexicaanse jongeman achter de receptie, allemaal mexicanen of chinesen hier trouwens, kwam met een heel verhaal in het engels-met-zwaar-mexicaans-accent welke wij voor een derde konden volgen. Iets met Bart of B, of Bay, misschien wel de East Bay… we vroegen hem om het op te schrijven. Zou uurtje reizen zijn, scheelde dus 2 uur. Met een blaadje vol gekrabbel namen we de shuttle naar het Millbrae station rond half 11 die ochtend. Half 11, uurtje reizen, we moeten er 1 uur zijn. Dan hebben we nog anderhalf uur voor-het-geval-dat. Bleek achteraf nuttig. 

Aha de metrolijn heette Bart hier, vandaar. Onze ervaring in amerika is tot nu toe als je ook maar 1 wenkbrauw optilt dat er direct iemand je te hulp komt schieten. Zo ook nu; een schoonmaker (eveneens met zwaar accent) probeerde ons met handen en voeten uit te leggen welke kant we op moesten. Naar Bilboa en daar overstappen, eindbestemming Fremont was 45 minuten met de metro. Klonk goed.

We stapten in en namen inderdaad de overstap op Bilboa, duidelijk verhaal. Na paar minuten kwam de volgende Bart-metro richting Warm Springs die ons naar Fremont zou brengen. Sloot aan als een trein. Ik kan je vertellen, toen wij het Fremont station betraden het 13.00 geweest was. Ik heb een deel niet meegekregen, ben maar in slaap gevallen in Bart. 

Shit te laat. Taxi dan maar voor het laatstje stukje, bleek ook nodig want dat was ook nog een end weg. We blijven ons vergissen in de afstanden en blijkbaar de lokale bevolking ook (wat nou uurtje).

Cruise America SF is een ander soort dan Seattle. Hier geen vriendelijke geblondeerde dame maar 3 stuks big momma’s aan de receptie. Inclusief mexicaans accent. Het was een stuk drukker en groter. Ik herinnerde me dat ik toendertijd met mijn ouders vreselijk lang op een camper bij de verhuruder heb moeten wachten. In Seattle was dit totaal niet het geval, maar toen de dame met ons meeliep naar de camper, bedenkelijk keek en zei dat ze hem snel ging meenemen voor een ‘quick check up’ gingen wij maar even uitgebreid onder de parasol zitten. Dit ging een lange dag worden. 

Tijd later kregen we dan echt de RV mee, geen flauw idee wat ze gedaan hadden maar we kregen 2 campingsstoelen er gratis bij. Omdat we zulke trouwe klanten waren. We bekeken onze nieuwe villa, ongeveer 2x zo groot en reden het terrein af. Wel even anders sturen en deze zwaaide flink uit. We sloten direct aan in de file richting downtown SF. 

Paul zag enorm op tegen het rijden in de stad, maar we moesten wel. In een slakkengang naar de stad op de snelweg en in de stad was het lastig rijden. Is niet gebouwd op campers, smalle straatjes, veel chaos.  Paul zweette peentjes, wilde zo snel mogelijk dat ding op een camping gooien en dan pakten we wel een taxi de stad in. Zaten 2 campings redelijk in de buurt, binnen half uurtje rijden zegmaar, maar eenmaal bij de eerste aangekomen bleek dat daar alleen tenten mochten staan. De andere zat aan de andere kant van de stad en Paul zag dat niet echt zitten. We besloten even te bellen of ze uberhaupt nog plek hadden maar ook daar alleen tenten toegestaan. En nu? Fuck it, we moeten toch de stad door we gaan gewoon hapje eten op fishermans warf en dan zien we wel weer. Zo gezegd zo gedaan, RV ergens langs de kant neergezet (zal vast niet mogen) en weglopen. 

We liepen naar Fishermans Warf, eeen grote toeristentrekpleister. Onderweg de Cable treinen gezien en 200 chinezen. Was megadruk ook op de pier; veel straatmuzikanten, etententjes (vooral krabrestaurantjes), zwervers, chinezen en meeuwen. Net Disney zei Paul. Wel daar heuse seal-ebrities, de wereldberoemde zeeleeuwen, zien liggen. 

We aten wat bij een nog betaalbaar visrestaurantje en besloten te gaan. Het ging al richting 19.00 uur en hadden nog geen flauw idee hoe wat verder. Prachtige uitzichten over de stad en we reden, in de file, de stad uit. Namen onderweg nog een paar meegevende paaltjes mee omdat een stadbus ons van de weg af drukte, maar ook dat mocht de pret niet drukken.

Na 2 uur rijden, geen camping gezien, gegoogled en kwamen we in West Sacramento uit. 21.15 was het dus niet veel opties meer maar gelukkig nog plek. Paul  koos een plek naast een kippenboer en we konden eindelijk settelen. Weer een dag op de bonnefooi overleefd.