Dag 17: Dripping Springs

Ik werd rond half 8 wakker, badend in het zweet. Klikte de airco aan en zocht Paul, die zat in het prieeltje bij het water. Dronken even wat en ik ging toch even terug slapen. Toen ik rond 915 eruit kwam had Paul al lekker gezwommen. Het is nog steeds mooi hier, langzaam druppelden de badgasten en boten binnen.

We ontbeten, in de camper, en keken waar we heen zouden gaan. Yuma was de planning, vlak langs de mexicaanse grens. Maar ook daar 45 graden en verder niets, oeff…change of plans dan maar. Richting california en richting de kust. Dat is wel een eindje rijden dus besloten we naar Indio te rijden, net onder Joshua Tree National Park. Vanuit daar konden we onze planning voor morgen, Alpine (voorstadje San Diego), hervatten. Helaas ook daar volgens onze weerapp veelste warm, maargoed we moeten wat dus maar gaan rijden en we zien het wel.

We deden boodschappen in Lake Havasu City bij de Safeway, eigenlijk voor het eerst. Ik kan me herinneren dat mijn ouders hier altijd boodschappen deden toen ze in Amerika waren en bij binnenkomst werd duidelijk waarom. Overal vers  fruit, vlees en brood. Dat hadden we nog niet eerder zo gezien en de prijs viel ook best mee! Aanrader dus als je wat gezonder wilt eten. Een vriendelijke amerikaan gaf ons bij betalen zijn Safewaykaart, kregen we nog bijna 10 dollar korting! En daar wordt een nederlander blij van. 

Waar het in de rest van onze vakantie veel mensen en auto’s kijken is het hier boten kijken. De een na de andere boot reed langs, op stellages met LEDlampjes en wat nog meer. De ene nog groter en mooier dan de ander.  

Daarna reden we weer de woestijn in, even nog langs het meer wat uitmonde in de Colorado river, maar daarna kilometers en urenlang woestijn. We blijven ons verbazen dat er uur na uur voor zover dat je kan kijken er echt helemaal niets is. En niets is ook niets, geen pomp, geen huizen, geen mensen niets. Alleen maar hitte en hier en daar een zandtornado’tje. 

Na 3 uur kwamen we aan in Indio. Een vreemde oase. Overal palmbomen, waarschijnlijk een dure buurt. Gigantische huizen, elke tegel was overna gedacht en perfect onderhouden. Sproeiers om het gras langs de weg en de voetpaden groen te houden, we keken onze ogen uit. Maar geen campers hier, ook geen campgrounds…we voelden ons een beetje de vreemde vis in de bijt. Daarnaast was het nog steeds de woestijn. Dus doorrijden maar.

We gingen de bergen in en eenmaal over de bergtop heen veranderde het landschap compleet. Het werd groen, bomen werden steeds groter en een stopje leerde ons dat de temperatuur waarschijnlijk 15 graden gezakt was. We zochten naar een campground, maar vonden niets. Wel de een na de andere grote ranches, vol met paarden hier! Kwamen zelfs uit, tussen de ranches door, op een summercamp plek. Ik had het wel geweten als ik kind was!

Uiteindelijk kwamen we via google op een RV park uit wat er op internet fantastisch uitzag. We vonden de weg en stapten uit. De eekhoorntjes sprongen voor je voeten uit. Maar het bleek een heel hoogstaand golfpark te zijn. Er waren wel RVsites, maar die moest je kopen. Als je geluk had was er een plekje vrij welke je kon huren a 150 dollar per nacht. Honderdvijftig. De parkwachter, achter een groot automatisch hek, werd enthousiast van onze vraag of er een campsite in de buurt was en heeft ongeveer alle mooie plekjes in zuidcalifornie verteld. Hartstikke leuk, maar we willen niet nog 5 uur rijden. Na een tijdje konden we hem overtuigen dat we iets in de buurt zochten. We zijn moe en vooral Paul was er klaar mee. Dripping springs dan maar op advies van de blije parkwachter.

Op zijn routebeschijving (‘max. 10 minutes’) reden we een tijdje en plots zagen we een national park teken staan. Dit moest het zijn. We reden de campground op en er was niets of niemand te zien, we pakten een briefje en reden verder. Tussen de bomen zag je van alles lopen, maar geen mens te bekennen. We parkeerden de RV op een leeg plekje (ze waren allemaal leeg), dit is wat we zochten. We hebben hier niets; geen water, elektriciteit, riool laat staan Wifi…maar we hebben de natuur. De stilte deed zeer aan je oren. Het enige wat je hoorde was het ritselen van de bomen door een dier of de wind.

Op de 100 meter van ons plekje totaan het inlever-postvakje voor het briefje heeft Paul allemaal eekhoorntjes, konijntjes en mama hert met baby gezien. Ik bedoel maar. Geweldig. 

Steak met groentenspiesen op de BBQ en die smaakten heerlijk.